O...! OL DEDİ OLDUN.OLMADIN ODUN OLDUN. Cahit Yetgin den.
BİR BİRDİR.İKİ,ÜÇ DEĞİL,SIFIR HİÇ DEĞİL.Cahit Yetgin den.
cahit.yetgin.01@hotmail.com
|
 |
| MİSAFİR YAZARIMIZ KERİM BAYDAK (ADIYAMAN) |
ŞEYTANLARI UZAKTA ARAMAYA GEREK VAR MI BİLMİYORUM
Öyle bir dönemde yaşıyoruz ki; kim nerede, ne zaman, nasıl, ne işler yapıyor akıl sır erdirmek zor.Melek diye tabir edilen bazı şahsiyetler, bir bakıyorsunuz şeytanlaşıvermişler.Şeytan bir olsa ona göre davranır ve tedbirini alırsınız; ama ne yazık ki şeytanlar ve şeytanî ruhlu, har halini şeytana satmış, ya da onun emrine vermiş o kadar çok habis insanlarla karşı karşıya kalıyoruz ki; ne yapacağımızı, nasıl bir tedbir alacağımızı şaşırmış durumdayız.
Şeytanî vesveseler içerisinde, herkes birbirinin kuyusunu kazar hale gelmiş.“Altta kalanın çanı çıksın” kabilinden insanların sırtına basarak yükselemeye çalışanlar, onların zayıf yönlerini tespit ederek zaaflarından faydalanarak nemalanan o kadar çok kendini bilmez zevat var ki, hangisine, nasıl davranacağımızı karar veremiyoruz.
Okuyanın okuduğuyla, yazanın yazdıklarıyla amel etmediği, içi-dışı bir olmayanların dünyayı kurtarıyor edasıyla, ahkâm kesmeye, insanları yargılamaya, “vur abalının sırtına” zihniyetiyle insanlara saldırılar had safhada.
Kendisinden başka kimseyi beğenmediği, ukalâ tavırlar takınarak, insanlara tepeden bakan bir zihniyetle, toplumun ekabir sınıfına girmeye çalışanlar had safhada.
“Ben söylüyorsam doğrudur” mantığıyla, başkalarının söylediklerine tahammül edemeyen, “yüzünden düşen bin parça” edasıyla insanları gülmeyen, tebessüm etmeyen, robot görünümlüler had safhada.
Kendisinin harcadığı emekten başka insanların emeğine saygı göstermeyerek, yok sayacak kadar alçaklaşabilen, mağrurlanan, gururlanan, kibirlenenler had safhada.
Toplumda öne çıkmak, lider konumunda olmak isteyen ve bu uğurda olmadık hayaller peşinde koşan, ancak her seferinde hayal kırıklığına uğrayan, iş, eylem ve düşüncelerinde; gerek bedensel hareketler ve gerekse söylemlerinde gittikçe çirkefe batanlar had safhada.
Menfaatleri uğruna, “ anasını boyayıp, babasına satan” bir zihniyetle her türlü üçkağıtçılıkla, entrikacılıkla insanları kandırarak, onların tertemiz, masumane duygu ve düşünceleriyle oynayanlar had safhada.
“Reklamın iyisi, kötüsü olmaz” mantığıyla hareket ederek, kendini kabullendirme adına her türlü eylemden vazgeçmeyenler, kendilerince her yolu mübah, makul ve mantıklı görerek aramızda gezinenler had safhada.
Bir davette, bir yemekte, bir program ve sunumda adı geçmediği, kendisinden bahsedilmediği için, bunu bir kin ve nefret vesilesi olarak görenler, burun kıvıranlar, terkedip gidecek kadar acizleşenler had safhada.
Söz verdikleri halde sözünde durmayanlar, ancak verilen sözde durmayanların da geçerli sebeplerini kabul etmeyerek, yerden yere vuranlar, her söz ve eylemlerinde dile getirerek yerenler, destek yerine köstek olanlar had safhada.
Etik anlayışıyla hareket ettiklerini düşünerek, ahlakî kural ve kaidelerine sadece kendilerinin uyduğunu düşünen; ancak en büyük ahlâksızlığı, en büyük sahtekârlığı kendileri yapanlar maalesef had safhada.
Başkalarına verilecek olan en kolay şeyin akıl olduğu düşüncesinden hareketle, ar, namus, doğruluk, dürüstlük, hak, hukuk, adalet ve hakkaniyet ölçülerini insanlara anlatan kişilerin, aslında en büyük arsızlığı, namussuzluğu, hak, hukuk ve adaletsizliği kendilerinin yaptığını bilemeyecek kadar serviyesizleşenler had safhada.
El alemin karısının, kızının arına, namusuna bakanlara kızarken, aslında gizli, kapaklı dalaverelerle kendilerinin baktığı, hiç kimsenin bilmediğini, bilemeyeceğini düşünenler had safhada.
Aslında yanıldıklarını, her şeyin zaman içerisinde gün yüzüne çıkacağını, herkesin ettiğiyle utanacağını, -eğer varsa tabi- yüzlerinin kızaracağını düşünemeyen zavallı şahsiyetsiz zevatlar had safhada.
Arkasından olmadık sözler sarfeden, kişilik haklarını rencide eden, nefis ve gurur kırıcı eylemlerde bulunanların, karşı karşıya geldiklerinde; hiçbir şey olmamış gibi, yüzleri kızarıp bozarmadan, birbirlerine sarıldıkları, gülüp eğlendikleri, aynı kişisel menfaatler uğruna bir araya gelenler had safhada.
İşte, böyle bir zamanda şeytan aramaya ne gerek var.
Şeytanı bile gölgesinde bırakacak, şeytanlaşmış zinhiyete mensup kişiler var maalesef.
Şeytanlar yanıbaşımızda, aramızda, çevremizde, hâsılı her yerde...
Her gün yüz yüze, göz göze geldiğimiz, aynı araca bindiğimiz, aynı yolda yürüdüğümüz, aynı mekânda oturduğumuz, aynı havayı teneffüs ettiğimiz, aynı suyu içtiğimiz, aynı fırından ekmek aldığımız, aynı marketten alışveriş ettiğimiz, kimbilir belki merhabalaştığımız... bir ortamı paylaşıyoruz bu insanlarla.
Dışı insan, içi fesat ve fitne dolu şeytanlaşan bu insanlardan kendimizi soyutlamak elbette imkânsızdır.Mümkün olduğunca, bu tür insanların tanınmasını ve sakınılmasını gerektiren bir takım kriterleri göz önüne tutarak, gerekli önlemleri almak gerekir.Yoksa bizim de onlardan ne farkımız kalır.
Gerçi şeytanı uzakta arama gereksiniminin olmadığı bu insanlar azınlıkta olduğundan, bahse konu söz ve eylemleri, toplum kendi iç dinamikleri içerisinde eritmeye ve yok etmeye müktedirdir.
Yeter ki biz biraz daha ahlakî, inançlı ve dikkatli olalım.
Kerim BAYDAK
kbaydak61-artan@hotmail.com
GÖRMEDEN DE DOST SEVİLİRMİŞ!(Cahit YETGİN)
Görmeden bir insan başka birini sevebilir mi? Sevmek dediysem, öyle bir bayanı sevmek değil tabi ki! Bir dostu, bir arkadaşı, bir yürek sırdaşını sevmek gibi... İnsan görmeden sevebilir mi birbirini? Bence sevebilir, hem de yürekten, hem de içten gelerek, taa derinlerden!...
Bir düşünün bakalım?.. Hiç yüzünü, şeklini, şemalını görmediğin birini, sırf insani değer yargıları, insani değerlere bakış açısı ve farklı ama olması gerektiği gibi bir bakış açısından dolayı kıymetli, sürdürülebilir bir yürek dostluğu kurmuş, gönülden gönüle bir köprü vazifesiyle birbirini sevmekten bahsediyorum.Olabilir mi? Evet olabilir, hem de en âlâsından!.. Çünkü ben gördüm, ben duydum daha da önemlisi ben yaşadım. Eminim ki birçoğunuz da bunu yaşamıştır. Belki görseydim bu kadar sever miydim ya da gerçek, hakikî ve samimi bir dost olur muydum bilemem!. Ama eminim yine de severdim. Çünkü insanın içine, ruhuna, yüreğine hitap eden bir tarzla insanları gönülden bağlamasını bilen, değerli ve yürekli bir dost.
İnsanlar elbette birbirlerini severler. Herkesin sevmesinin altında bir takım sebepleri vardır mutlaka. Allah için sevmek, dostsuz, arkadaşsız kalmamak için sevmek, bir şeyler ummak, yani menfaat için sevmek... gibi çeşitli sevmeler vardır. Görmeden sevmek, ancak olsa olsa Allah için, muhabbetullah için sevmektir. Ben onun için sevdim! O temiz yüreğini, açık yürekliliğini, samimi ve güvenilir konuşmasını sevdim. Hani “kalp kalbe karşıdır” derler ya!.. Yani “sen karşındakini nasıl seviyorsan, o da seni aynı şekilde seviyordur.” Ben buna inanmışım, gerçekçiliğini ispat için denemişimdir. İnanan ki yanılmamışım. Siz de deneyin, bakın yanılmayacaksınız. Sen birini ne oranda seviyorsan, o da seni aynı şekilde seviyor veya sevmiyordur. Deneyin ya da sevdiklerinizi ve sevmediklerinizi bir düşünün bakalım!
Şimdi size bahsedeceğim kişi ile asla ama asla yüz yüze görüşmüşlüğüm yoktur. Bir araya gelip birkaç kelime de konuşmamışızdır. Sadece, tanımama ve sevmeme vesile olan bir olaydan dolayı samimi bir dost, bir arkadaş, en önemlisi bir sırdaş, gönüldaş, yürekdaş olmuşuzdur.
Adı Cahit YETGİN. Yaşı Elli (50), İstanbul’da yaşar. Bankacılık mesleği ve emekli... Şu an da büyük bir araştırma üzerinde, kendine göre bir hayli iddialı bir konuda çalışmalar yapmaktadır. “Gurbet” adında bir hikâye kitabı mevcut... Anlayacağınız emekliliği boyunca zamanını yazmaya ayırmış. İstanbul’da “SON DAKİKA” adlı onbeş günlük bir gazetede “4’de 1’e” adlı bir köşede, nadide ve kendine özgü bir tarzla yazılar yazmaktadır.
Aslında Cahit beyi ilginç kılan, biraz da köşesine adını verdiği “4’de 1’e” ismi..İnsanları dörde ayıran ve ancak birine insan gibi insan diyebileceği bir düşünce tarzı var. Yazdıklarını okuyunca, “haksız da değil hani!..”diyesi geliyor.Muamma bir keşmekeş içerisinde mütemadiyen akıp giden makul, mantıklı ve olumlu yoruma açık bir düşünce ummanı!..
Cahit beyi tanımama vesile olan olay şöyle gelişti. Tesadüf mü desem, tevafuk mu desem bilemiyorum! Ama olsa olsa tevafuktur diyebilirim.
Bir arkadaşımın elinde bulunan “Gurbet” adlı kitabını gördüm. Okuyan ve yazan biri olarak ilgimi çekti. Şöyle biraz karıştırdım. Arkadaşım “alıp okuyabilirsin” dedi.Ne de olsa kendisi pek kitap okumayı sevmez ya!.. Ama bol keseden atmayı ve her konuda fikir beyan ederek bilmişlik taslamaktan geri kalmaz.Arkadaşım bilahare kendisiyle konuşunca benden bahsetmiş.Bir süre sonra, postacıdan imzalı bir kitabını aldım.. Çok hoşuma gitmişti. O kadar sevinmiştim ki, kitabındaki yazılı telefonunu arayıp teşekkür etmiştim. Ardından ben de kendi kitaplarımdan imzalı birer adedini kendisine gönderdim. Telefon konuşmalarımızla samimi hale gelmiş olduk.Tabi birbirimizi görmeden!..Bir gün arkadaşıma kargoyla koli gelmişti.Tahmin edildiği üzere, Cahit bey kitaplarından on adet göndermişti. Sadece kargo ücreti mukabilinde, kitap ücreti talebi olmadan, okuyanlara ve okumayı seven dostlarına verilmesini istemişti. Arkadaş kargocuya ücreti ödemeyip “ben kitap falan istemedim” diyerek almak istememiş. Dolayısıyla iade edilmesi gereken kitaplar, Cahit beyle olan telefon görüşmelerinden sonra bana verilmesi istenmiş. Bana getirdiklerinde seve seve kargo ücreti olan 7,00 YTL’yi ödedim. O an da okuyabilecek olanlara, gayet müsterih olarak birer adet dağıttım. Telefonla teşekkür eden Cahit Bey, beni duygulandıran ve biraz da utandıran bir ruh haliyle, kendisine büyük bir lütufta bulunduğunu beyan ederek, İstanbul’da iyi bir manevi dost, arkadaş kazandığını belirtti. Aslında beni en çok memnun eden ve gerçek bir dost kazanmama vesile olan bir olay var ki asla unutamam. Kitapların gelmesini takip eden günlerden birinde, postadan bir mektup aldım. Mektubu aldığımda, bir kere daha mektup kültürünün halen var olduğunu, yaşatmaya çalışanlar olduğunu görmek memnun etmişti. Mektubu açtığımda da en büyük şoku yaşamıştım. Ama olumlu yönde bir şok tabi ki!..Hem yazılmış bir mektup, hem de içinde on (10) YTL para. Hem sevindim böylesi dostluğa ve böylesi kadirşinaslığa, hem de mahcup oldum ve utandım para gönderilmesine. Çünkü ben o parayı geri almak için vermemiştim. Düşünce ve insani değerler babında gerçekten ders alınması gereken bir davranıştı. Hem öyle olsa bile, gelen para 10 YTL, yani verdiğim paradan 3 YTL daha fazlaydı. Hakkım olmayan bir para... İşte bu beni hem utandırmış, mahcup etmişti, hem de gerçek bir dostluk, vefa örneği göstermiş ve öğretmişti.Bununla bitmedi tabi!.. Akabinde, her onbeş günde bir yazılar yazdığı gazeteden birer adet adresime halen gelmektedir. Telefonla olan muhabbetimiz de işin başka güzel bir yönü...
Yani diyeceğim şu ki, böylesine gelişen, olgunlaşan ve süreklilik arz eden bir hadiseyi siz olsanız nasıl değerlendirirdiniz? Ben sadece “kalpten kalbe giden bir yol da, olsa olsa tevafuktur” diye düşünüyorum. Bir insan, herhalde bu kadar yürekten, bu kadar samimiyetle ve bu kadar gerçek bir sorumluluk duygusu olan bir bağla sevebilir. Görmediği, bilmediği, tanımadığı bir insanı sadece ALLAH için seven, karşılıksız ve menfaatsiz, hilesiz, hurdasız, manevi bir havayla dosdoğru seven bir yürek!
Ancak şunu söyleyebilirim!
İyi ki varsın, yürek dostu Cahit üstadım!
Sizin gibisi dostlar başına!
Demek ki görmeden de bir dost sevilirmiş!
Haksız mıyım dostlar?..
Kerim BAYDAK-Adıyaman
Kbaydak61-artanqhotmail.com
BAŞBELÂSI STRES
Herkes çeşitli şekillerde bir iş yapmaktadır. Herkes bir şekilde yapmış olduğu işlerde yorgunluklar ve sıkıntılar yaşamaktadır. Bu sıkıntılar neticesinde günümüzde insanlığı etkisi altına alan globalleşmiş en büyük sıkıntımız stres.
Bir takım alışkanlıklar ve bir takım yönlendirmeler neticesinde yakamıza yapışan ve kurtulmanın çok zor olduğu, en sık karşılaştığımız kavramdır stres. Hayatımızın her alanında, yaptığımız her işte karşımıza çıkmaktadır stres. Kendini soyutlamak neredeyse imkânsız gibi…
Peki, stres kavramıyla en çok nerelerde karşılaşıyoruz?
Hiç düşündünüz mü?...
Belki diyeceksiniz ki, nerede yok ki stres!..
Aslında “nerelerde stresle karşı karşıya kalıyoruz?” yerine, “nerelerde stresle karşılaşmıyoruz?” dersek sanırım daha anlaşılır bir cevap alabiliriz. Asrımızın baş belâsı olmuş durumda. Kazandıklarımızın tamamına yakınını doktorlara, ilâçlara, psikiyatristlere, stres giderme seanslarına harcamaktayız.
Bir gölge gibi bize refakat etmektedir. Duruma göre her yönden bizi çepeçevre sarıp sarmalamış durumdadır.
İşin içine inanç, itikat boyutunda yetersizlik, hak, hukuk, adalet, vicdan, merhamet gibi insanî boyutları da eklenince, her gün içinden çıkılmaz bir hal alıyor.
Günümüzün en önemli rahatsızlıklarından olan stres hakkında o kadar çok konuşuluyor, yazılar, kitaplar yazılıyor ki; stresimizi kontrol altına almak için çeşitli ikna edici tavsiyelerle stresi yenmeye çalışılıyoruz. Ancak bunlarla uğraşırken bile, yine strese girmekten kendimizi alıkoyamıyoruz.
Halk arasında söylenen bir söz vardır; “Strese girenin imanından şüphe edilir!” Öyleki “hatta bir insan stres yüzünden hasta olursa, Allah o insana bunun hesabını bile sorar” denilmektedir.
Stres bilerek, bilinçli yapılan bir şey değildir. İnsanın farkında bile olmadan etkilendiği, pençesinde kıvrandığı bir durumdur.
Maalesef insanlar aciz durumda kalıp, hastalıklarla mücadele etmekten yoruluyor. Mutsuz ve hasta oluyor. Kimisi ailesiyle problemler yaşamaktan bunalıyor. Kimisi çocuklarıyla baş edememenin sıkıntısını yaşıyor. Kimisi maddi sıkıntılarla boğuşuyor. Kimisi çevresindekilerin kendisini anlamadığından dert yanıyor. Kimisi bir sevdiğini toprağa verince hayata küsüyor. Hayatta insanı strese sokan o kadar çok şey var ki. Herkes kendisine dert edecek bir sıkıntı bulabilir. Stresle iman arasında bir bağlantı var mı dersiniz? Sıkıntılarla dolu bir hayat denilince aklınıza hiç Peygamberler gelmez mi?. Allah Peygamberlerin kıssalarını ayrıntılarıyla bize niçin aktarıyor dersiniz? Okuyup, ibret almamız için değil mi?
Şimdi söyler misiniz?..
Hz. Eyyüb’ü hastalıkla imtihan eden Allah, bizi de aynı imtihana tabi tutma hakkına sahip değil mi? Hastalığı kafaya takıp bunalıma giren insan “Allah’ım beni niçin hastalıkla imtihan ediyorsunuz ki?” demiş olmuyor mu?
Hz. Nuh’u oğluyla imtihan eden Allah, sizi evlatlarınızla imtihan edemez mi?
Hz. İbrahim’i babasıyla imtihan eden Allah, sizi öz babanızla imtihan edemez mi?
Hz. Lut’u eşiyle imtihan eden Allah'a, “Beni niçin eşimle imtihan ediyorsun ki?” deme hakkına sahip olduğunuzu mu düşünüyorsunuz?
Hz. Yusuf’u kardeşiyle imtihan eden Allah, belki siz de kardeşlerinizle imtihan edilmiyor muyuz?
Peygamberlerin hayatları sıkıntı (imtihan) dolu olduğuna gör;, bizim hayatımızda da bazı sıkıntıların olması hayatın bir parçası değil midir?
Anne veya babasını kaybedince bunalıma giren bir insan; Allah’a “Benim annemi / babamı niye alıyorsun ki?” deme hakkına sahip olduğunu mu sanıyor?
“En büyük acı evlat acısıdır!” denir. Bu acıyı yaşayan anne babalar “Allah kimseye yaşatmasın!” demezler mi?
Peki, o halde bize düşen nedir?.. Bize düşen hayatı doğru okumak, doğru anlamaktır, doğru uygulamak adına hayatımıza tatbik etmektir.
Bize düşen streste olduğumuzun farkına vardığımız an da Rabbine dönüp: “Benim büyük bir derdim var!” demeyip, derdine dönmeli ve “benim büyük bir Rabbim var!” demeli, diyebilmelidir.
Aksi takdirde gerçekten stres yaşamımız boyunca başımızın belâsı olup, bizleri kanıksanmayacak derecede sıkıntılara, dertlere duçar edebilir.
Adıyaman-Kerim BAYDAK
kbaydak61-artan@hotmail.com
SİZ KENDİNİZİ HANGİ HALLERDE GÖRÜYORSUNUZ?
İnsanın kendini en iyi anladığı, anlayabildiği zamanlar, yalnız başına kaldığı zamanlardır. Yalnız zamanlarda insan riyasız, rüyasız, samimi, dürüst, yalın ve gerçekçi davranabilir. “Ben neyim, ne yapıyorum, yaptıklarım ne derece doğrudur, hatalarım ve eksikliklerim nelerdir” diye kendini en iyi tahlil yaptığı zamandır o an. O anlarda insan kendini çok farklı kişiliklere bürünmüş olarak görür. Kendince empati yaparak, başkalarının ne durumda olduğunu, neyi nasıl yaptığını, nasıl davranması gerektiğinin düşüncesi içerisinde görür. İnsan erdemli olmak adına; ancak o an da kendine çok samimi olabilir. Kendini yaratan Rabbilalemindan başka kimsenin olmadığı o zaman diliminde, günahlarından rahatsız olur ve sevaplarından ihya olur. Her ne kadar kendini yalnız hissetse de; aslında yalnız değildir. Emrinde olduğu Hâkim-i Mutlak’ın gözetiminde olduğunun bilincinde olup, kendine daha çok çeki düzen verme gayretinde olmalıdır. Kendine karşı biraz daha samimi davranarak, öz eleştiri yapma zahmetinde bulunduğu zaman, yaptıklarının başkalarını rahatsız ettiğini düşündüğünde; vicdan, merhamet, hak, hukuk, adalet, sevgi saygı, şefkat adına bir şeyler var demektir. Sonsuz rahmet ve merhamet sahibinin biz insanlara bahşettiği o bedensel uzuvlarının çalışmalarına ve anlatmak istediklerine kulak verince; kendisiyle yakinen ilgilenerek; kimi zaman yaptıklarını büyük bir pişmanlık içerisinde günahlarını itiraf eder, kimi zamanda unutmaması adına bütün gayret ve çabasıyla, bütün feryat ve figanıyla yaptıklarından tövbe ederek, yaratanına sığınır. Onun sonsuz rahmet ve mağfiretine teslim eder variyetini.
Monoton bir yaşam tarzında, kalabalıklar içerisinde çalışmak zorunda kalanlar; bazen yalnız kalmak isterler. Münferit zamanlarda bütün insanlar, karmaşa ve kargaşadan uzaklaşmak adına, bir dağ eteğine, bir su başına, bir yeşil ağaç altına giderek doğayla baş başa kalmak ister. İnsanın istediği doğayla baş başa kalmaktan ziyade, yalnız kalma isteği ve gerçeğidir. İnsan yalnızken ne ise, neyi düşünüp neyle uğraşıyorsa nasıl düşünüp, nasıl uyguluyorsa odur. Yalnızlık bir insan için aynasıdır da denilebilir. Ayna da olan aksının, aslında kendisinin yansımasıdır. Makul ve mantıklı bir düşünce ufkunda, vicdanıyla baş başa kaldığında neler düşünürse, insanın o olduğu, olması gerektiği unutulmamalıdır. Kimse olduğundan farklı davranamaz. Belki başkaları o an ki dış görünüşüne aldanarak bazı farklı kararlar verebilirler; ancak insan en iyi olarak ne olduğunu kendisi bilir.
Hani söylenir ya hep. Nasrettin Hoca bir gün arktan atlamış ve ayağı çamura batmış. “Ah gençlik ah!” diyerek iç geçirmiş. Şöyle etrafına bakıp, kimse olmadığını görünce, demiş ki: “Gençken de atlasaydın, yine çamura batardım!” demiş.
İşte, insan yalnızken kendisinin ne olduğunun ancak farkına varır..
İnsan yalnızken kendine çeşitli yakıştırmalar ve sıfatlamalar yapar.
Adam, köye giderken yorulup bir ağacın altına bağdaş kurup, karpuzunu kesip, yemeye başlamış. Kalanını bir kenara koyup, yan gelip uzanmış yere. Beni görenler “bunu ağa yemiş” desinler.
Sonra, zamanla susayınca kalkıp kabukların üzerindeki kalanı iyice kazımış ve demişki: “Görenler ağanın bir de hizmetkârı varmış” desinler.
Sonra, vakit ilerleyip yiyecek bir şey bulamayınca, kalkıp kabukları da yemeye başlamış ve demişki: “Görenler demek bir de eşeği varmış” desinler demiş.
İşte, insanın yalnız başına kaldığında girdiği bir takım hallerden bir kaçı. Kendini bunun gibi daha birçok hallerde görüp, kendine birçok yakıştırmalar yapabilir.
Kısacası; insan yalnız başına kaldığı zaman, kendine biçtiği yakıştırma neyse odur. İyi, kötü, doğru, yanlış hiç fark etmez.
Peki, sizin ki?..
Siz, yalnızken kendinize karşı biraz daha dürüst ve samimi davranarak eksikliklerinizi ve hatalarınızı teşhis ederek, kendinizi düzeltmek adına neler yapıyorsunuz veya yapmaya çalışıyorsunuz?
Siz, yalnız başınıza kaldığınız zamanlar da; kendinize nasıl yakıştırmalarda bulunuyorsunuz?
Hiç düşündünüz mü acaba..?
Bu mübarek günde, bir öz eleştiri yapmaya ne dersiniz?
Adıyaman-Kerim BAYDAK
kbaydak61-artan@hotmail.com
DERT BULMUŞ BİNLERİ, İNER Mİ BİRE?
Bir garip haldeyim, sormayın n’olur.
Asla şu derdime, bulunmaz çare.
Derler ki gezenler, elbette bulur.
Bilenler söylesin, gidip o yâre.
Dervişane gezdim, fani dünyada.
Dermanın menzil de, belki Konya’da.
Çıkamadım asla, kaldım deryada.
Vuslata ermeye, kalmadı süre.
Deyin ey beylerim, bu halim nedir.
Dertlere dert katan, bu zalim nedir.
Sevene yapılan, bu zulüm nedir.
Her an tökezleyip, düşerim yere.
Düşünce yerlere, el veren olmaz.
Ayağa kalkmaya, bel veren olmaz.
Tatlı tebessümle, dil veren olmaz.
Bir can olmak için, ulaşmak nere.
Bin bir de yaşarsan, ölüm sonunda.
Mezara girersin, nefsin yanında.
Şeytanla uğraşma, o her anında.
Ak olan geçmişin, sanma ki kara.
Derdimle mutluyum, bakmayın bana
Bedduam olamaz, inan ki sana.
Kerim der haddimse, kastım bu cana.
Dert bulmuş binleri, iner mi bire?
Ocak-2010-Adıyaman Kerim BAYDAK[/b][/b]
AĞLATANLAR UTANSIN
Gözlerinden yaş değil, kırmızı kan akıyor.
Sen, ağlama güzelim, ağlatanlar utansın.
Bu duruma düşüren, vicdansızlar bakıyor.
Sen, ağlama güzelim, ağlatanlar utansın.
Suçlarmış gibi bakma, utanıyorum inan.
Eriyorum karşında, kızgın kor gibi her an.
Utanan bakışların, balyoz misali vuran
Sen, ağlama güzelim, ağlatanlar utansın.
Onlar, yağlı ekmek yer, sen, çöplerde ararsın.
Bir öğün doymak için, kılı, kırk kez yararsın.
Göbeği kaşıyandan, birgün, hesap sorarsın.
Sen, ağlama güzelim, ağlatanlar utansın.
Kalacak ev bile yok, her köşe başındasın.
Aç kalmamak adına, hep ekmek peşindesin.
Sanki, çocuk değil de, altmış üç yaşındasın.
Sen, ağlama güzelim, ağlatanlar utansın.
Yırtık olan libasla, sanma gülüm çıplaksın.
Omuzundaki şalla, gözümde bir meleksin.
Kocaman yüreğinle, arzulanan dileksin.
Sen, ağlama güzelim, ağlatanlar utansın.
Seni, bu durumlara, getirenler utansın.
O sıcak koltuğunda, oturanlar utansın.
Deveyi hörgücüyle, götürenler utansın.
Sen, ağlama güzelim, ağlatanlar utansın.
Ocak-2009 -Adıyaman-Kerim BAYDAK
Kerpiç Beton Farketmez Depremle Yaşamak Zorundayız
Türkiye bir deprem ülkesi.Bunu bilmeyen yoktur sanırım.
Depremle yaşamak zorundayız; ama yaşarken de tedbirli ve dikkatli olmamız gerekiyor.
Her an olabileceği muhtemel depremlerin nerede olacağı muallak.
Bir bakıyorsun Haiti’de, Şili’de bir bakıyorsunuz Düzce’de, Afyon’da, bir bakıyorsunuz, Elazığ’da...Hemen her yerde olması muhtemel bir doğal afet.Yeri, zamanı, mekânı belli değil.Hep korku, panik, insanı derinden etkileyen bir felâket.
Nerede olursa olsun, sonuçta olan deprem yüreğimizden vuruyor, ocaklar söndürüyor, genç fidanlar toğrağa veriliyor. Geride gözü yaşlı ebeveyneler, öksüz, yetim, perişan, çaresiz çocuklar kalıyor.İster sel baskını olsun, ister deprem olsun, ister başka bir doğal afet olsun; illaki suçlayacak birilerini buluruz.Derelerin intikamı, kerpiç darbesi, eğreti yapılar, plânsız binalar, kaçak yapılaşma...vb. Ne zamanki toplu ölümlerle karşı karşıya kalıyoruz, hemen ardından gerekçeler hazır yani.
Belki çaresiz ve savunmasız kaldığımız afetlerden en önemlisi depremdir.
Doğal afetler ve önemlisi her depremden sonra , raporlar, seminerler, konferanslar, konseyler, nutuklar...o kadar çok oluyorki.Hiç bir şeyi umursamayan yapımız gereği bir süre sonra unutulup gidiyor. Ölen öldüğüyle, kalan yaşayacaklarıyla başbaşa kalıyor.
Aslında her depremden ve diğer doğal afetlerden sonra; “bizler ne önlemler alıyoruz, nasıl hazırlanıyoruz, bize ne gibi önlemler almamız konusunda telkinlerde bulunuluyor?” sorusunu sormak gerekiyor.Bu işlerle ilgilenen birimler, halkı bilinçlendirme konusunda ne kadar görevlerini ifa ediyorlar?
Bir toplantıda cep telefonu şirketlerinin çağrıldığına şahit olmuştum. Cep telefon şirketleri deprem için ne yaparlar? Ancak deprem sırasında şebekeler nasıl daha iyi çalışır, bununla ilgili bilgi verirler.Halbuki onlardan önce “insanlar deprem anında ne yaparlar, ne yapmaları gerekir?” eğitimi, bilinci ve kültürü verilmelidir.
Malum her yerde depremler olabiliyor.
Toplamda yüzbinlerce insan ölebiliyor.
Kimi sakat, evsiz, barksız, işsiz, güçsüz kalabiliyor.
Geride kanıksanmayacak kadar öksüz yavru ve ailesiz insan kalabiliyor.
Olası bir depremde nelerle karşılacağımız artık belirsiz değil.
İnsanlara depremden önce yapılması gerekenler ile depremden sonra yapılması gerekenleri bir bir; ama defalarca anlatılmalıdır.Depreme dayanıklılığı açısından tüm yapılar incelenmeli ve kategorize edilmelidir.
Her şeyi devletten bekleme gibi bir anlayış içerisine girmemeliyiz.İkâmet ettiğimiz evin depreme ne kadar dayanıklı olabileceğini kontul etmeli ve ona göre tedbirler almalıyız.Gerekli tedbirlerimizi aldıktan sonra, elbette “takdir edilen neyse o olur!” demeliyiz “Saldım çayıra, mevlam kayıra” diyerek “bize bir şey olmaz, vademiz gelmişse elbette ölürüz!” demek yanlış olur.
Binaların yetersiz oluşu, kerpiç veya çok eski olması, eğreti olması, plânsız ve usulüne uygun olmayıp kaçak yapılaşma olması, elbette depreme davetiye çıkarmaktadır.
Depreme karşı hazırlıklı olmalı, gerekli önlemlerimizi almalıyız.Evlerimizi kuralına göre yapmalı, plana aykırı bina, çalma, çırpmayla, kaçak yapmadan, mutlaka düzgün olan bir inşaat, bir yapılaşma anlayışı, eğitimi ve kültürü edinmemiz gerekiyor.
Yoksa her deprem, sel gibi doğal afetler sonrasında sürekli bir suçlu aramak, birilerini suçlamak kimseye bir şey kazandırmaz. Topyekün hepimize görevler düşmektedir. Bugun ona, yarın bize olacağı unutulmamalıdır. Ölen insanlar bizimdir, ölen insanlar canlarımız, ciğerlerimiz, geleceğimizdir.Deprem kuşağındaki fay hatları üzerine daha titiz ve dikkatli olmak kaydıyla ilgililerden ve bilgisi olanlardan gerekli deteği almalıyız.
Deprem konusunda biz üzerimize düşen görevi yapalım elbette gerisi takdire kalmıştır diyelim.
Bir sonraki olabilecek depremin nerede olacağı bir muamma.Belki de sıradaki yer Adıyaman! Kimbilir! Olup olmayacağının garantisi yok tabi!... Büyük ölçekli bir sarsıntının bölgemizde olmasını düşünemiyorum bile! Hele Perre antik kenti sınırlar içerisinde olan Örenli mahallesi (Pirin) gibi bir yerleşim yerinin sit alanı olmasından solayı bir çivi çakılmasının dahi yasak olduğunu düşününce!..Gerçi köylerimizin çoğunda mevcut yığma ve kerpiç yapıların birbirinden farkı yok ama...
Depremin şakası olmadığını bilirsiniz Acı hepimizin acısı, yürek yangını hepimizindir.Ancak acılar paylaştıkça azalır.
Elazığ’da meydana gelen depremde hayatını kaybeden vatandaşlarımıza rahmet diliyorum. Devletin tüm imkânlarını seferber ederek depremden etkilenen insanlarımızın yaralarını hızla sarmaya başlaması çok önemli ve yapılmaktadır.
Malum beterin daha beteri de vardır. Yüce mevla daha beterinden esirgesin.
Adıyaman-Kerim BAYDAK
kbaydak61-artan@hotmail.com
KİMSENİN AKLI ERMEZ
Çok zor sanki bir selâm sonra merhaba demek
Lâf anlamaz oldun bak heba oldu o emek
Söylenenler kâr etmez çektiklerin yetmedi
Neden yaptıklarına kimsenin aklı ermez
Çıktığın ne seyahat hele sefer hiç değil
Ne kadar da söyledim kavak olma sen eğil
Söylenenler kâr etmez çektiklerin yetmedi
Neden ettiklerine kimsenin aklı ermez.
Böyle karar almana neydi ki sebep söyle
Nice kurşun hançerler vurdun göğsüme öyle
Söylenenler kâr etmez çektiklerin yetmedi
Neden güttüklerine kimsenin aklı ermez.
Bana da yer yok muydu o minnacık yürekte
Bir merhaba çok muydu rastladığın o yerde
Söylenenler kâr etmez çektiklerin yetmedi
Neden sattıklarına kimsenin aklı ermez
Gör artık Kerim sensin başın göğsüme daya
Ne olur gel deseydin umurumda mı dünya
Söylenenler kâr etmez çektiklerin yetmedi
Neden sattıklarına kimsenin aklı ermez.
Mart-2010-Adıyaman-Kerim BAYDAK
***BİR MENKIBE***
**GÜNAHTAN KURTULMAK İÇİN**
Allah dostlarından ve Evliyâ zâtlardan Mâcid-ül Kürdî hazretleri’ne“rahmetullahi aleyh” bir genç gelerek;
- Efendim, günah işlemekten bir türlü kendimi kurtaramıyorum, diye dert yandı.
Mübarek zât sordu gence:
- Namazlarını kılıyor musun evlâdım?
Delikanlı büktü boynunu:
- Eh işte efendim.
- O ne demek oğlum?
- Yâni bâzan kılıyorum, bâzan da bırakıyorum efendim.
- Olur mu evlâdım. Beş vakit namazını hiç aksatmadan kılmalısın.
- O zaman günah işlemekten kurtulur muyum efendim?
- Evet, beş vakit namazını güzelce kılan müslüman, günah işleyemez, buyurdu.
Ve ekledi:
- Ama doğru kılmak şartıyla. Nitekim Allahü teâlâ;
“Kusursuz kılınan bir namaz, insanı günah işlemekten korur” buyuruyor.
Genç, tuttu bu nasihatı. O günden sonra ölünceye kadar beş vakit namazını muntazak kıldı ve kurtuldu günah işlemekten.
4’ De 1’ E Seslenişler” Diye Bir Site
İnsanlar doğduklarından sonra çeşitli fırkalara ayrılmış durumdalar.Bu kimi zaman içinde doğdukları toplumla, yoğrulup şekillendiği gibi, çevreyle, örf , âdet ve ananelerle, kimi zaman da toplumun ve bizleri idare edenlerin direktifleri doğrultusunda şekillenmektedir.
Dünyada yaşayan insanlar, canlıların en şereflisi olarak yaratılmıştır. Tüm nimetler ve diğer canlılar insanın emrine verilmiştir. İnsanı diğer canlılardan ayıran bir takım özelliklerle donatmıştır yüce yaratan.Herkes aynı şartlarda doğmasına rağmen, zaman içerisinde bir takım değişikliklere uğramaktadır. Bu da sosyolojik bakış açısıyla değerlendirildiğinde çeşitli karekterlere sahip olduğunu rahatlıkla gözlemleyebilirsiniz.Toplumda karekter iyi olmayınca, fertlerin hiç bir yönünün iyi olmayacağı kanaatı hâkimdir.Ki doğrusu da odur.Karekter ve ahlâkın olmadığı bir yerde, başarının ve çalışkanlığın hiç bir önemi yoktur.Karekter ve ahlâk iyi olmadıktan sonra, kişinin çalışkan be bilgili olması pek tasvip edilen bir şey değildir.
İnanç boyutunda karekter tiplemesi “dini, mezhebi, dili, ırkı, soyu sopu, okumuşu, okumamışı, zengini, fakiri, güzeli, çirkini, ideolojisi, partisi, cemaatı, bölgesi” gibi aklınıza ne gelirse gelsin hiç değişmez ve hiç fark etmez.Ancak insan kendisini bir çok şeye benzeterek onun gibi olmaya çaba sarfetmektedir.Haliyle bu da insanın ilim adamlarının dedikleri gibi; cin, şeytan ve hayvan karekterli insanların ortaya çıkmasına sebep olmaktadır. Bu da insanlığın % 75 gibi büyük bir rakamının ortaya çıkmasına sebep oluyor. Geride % ise insanî fıtrat üzere, insan denebilecek bir kıvamda oluyor.
Bu anlamda değerli çalışmalar üreten ve ilmi araştırmalar niteliğinde olan farklı bir siteyle karşılaştım.
“4’ DE 1’ E SESLENİŞLER”
Adından anlaşılacağı gibi karekterler itibariyle % 75 i oluşturan, geriye kalan % i oluşturan insanları kategorize ederek ayet ve hadisler çerçevesinde, aynı zamanda sosyolojik bir bakış açısıyla değerlendirmelere tabi tutulmuş zengin içerikli bir site.
Şimdi sitesinde . “4’ DE 1’ E SESLENİŞLER” de kendi söylemlemiyle u ve %’ leri şöyle açıklamaktadır:
“ İnsanları 4 ana grup başlık altında katagorize ederek ve de AYET-HADİS-ATASÖZÜ nün sosyolojik bakışı açısından bağdaştırarak FİKRİMİ SAĞLAM temellere oturtma zemini bulup bu başlık benim için ÖNEM arz etti.
Şöyle ki...!
1-İNSAN karakterli.
2-ŞEYTAN karakterli.
3-CİN karakterli.
4-HAYVAN karakterli.
Tabi bunlar sadece ana başlıkları ; içeriği çok çok geniş. Haksızlık olmasın diye % 100 ün üzerinden eşit değerlendirmeye tabi tuttuğumda karşıma; % i ŞEYTAN. % i CİN. % i HAYVAN çıkınca, toplam % 75 yaptığını gördüm.Geriye kalan % 25 İNSAN dı” demektedir.
Buna benzer daha bir konuyu ilmi araştırmalar ışığında sosyolojik bir bakış açısıyla değerlendirmesi insanı mıknatıs gibi kendine çekmektedir. Siteye giren kişi bir an da kendini kısa kelimeler; ama anlam itibariyle tasavvufi bir ummanda görmekte kendini. Bazen bir kıtalık dörtlükte saatlerce üzerinde durup düşündüğünüzü göreceksiniz. Dünya hayatında insanları daha iyi tanımaya vesile olabilecek bir bilgi atmosferinde hangi durumda olduğumuzu, daha doğrusu “acaba ben hangi karekterde, yüzde kaçlığa giriyorum?” diye bir sorgulama içerisine bile giribilirsiniz.İnsan yazılanları okuyunca kendisinin ne durumda olduğunu sorgulaması içten bile değil.
İnsan mefhumu çok önemli bir unsurdur. İster ali olsun, ister veli olsun, ister kadın olsun ister erkek, ister bilgili olsun, ister cahil, doktor, mühendis, öğretmen, işçi, memur vs. hiç fark etmez.
Bilgi kirliliğinin üst seviyede olduğu sanal bir bilgisayar dünyasında böyle bir siteye rastladığım için kendimi şanslı ve bahtiyar addediyorum diyebilirim.
Bilgisayarla az çok ilişkisi olanın bu siteyi ziyaret etmeleri gerektiğine inanıyorum.
Eğer ilginizi çekecekse; http://www.cahityetgin01.tr.gg adresini bir yere not edebilirsiniz.
“4 DE 1 LER;
DÖRTTÜR ÇEŞİDİ.
% 25 İ İNSANİ.
% 25 İ ŞEYTANİ.
% 25 İ CİNNİ.
% 25 İ HAYVANİ.
% 75 E
% 25 DİR İNSANİ....”
İçeriğinden kendiniz adına çok şeyler öğreneceğinizden eminim.
Adıyaman-Kerim BAYDAK
kbaydak61-artan@hotmail.com
ÇANAKKALE’DE
Kalmıştı bir iman, bitmişti vatan.
Bir lider gerekti, Çanakkale’de.
Memleket işgalde, tüfeği çatan.
Bir Atatürk gerekti, Çanakkale’de.
Atatürk’le girdik, biz bu savaşa.
Kükredi imanla, Türk’üm çok yaşa.
Sabırla, sebatla, taç oldu başa.
Destanı yazdık biz, Çanakkale’de.
Birlik dirlik vardı, benlik yok idi.
Kadınla ihtiyar, çocuk çok idi.
Milletin gönlünde, yatan hâk idi.
Cihan, Türk tanıdı, Çanakkale’de.
Topla tüfek olsun, ne eyler bize.
İman karşısında, düşmanlar dize.
Akılları ermez, Türk'teki gize.
Düşmanlar yanıyor, Çanakkale’de.
İmansız bir olmuş, meydanlar duman.
Ayakta çarık yok, yürekte iman.
Ateşlerde iken, toprakla liman.
Yenildi haçlılar, Çanakkale’de.
Şahlandı milletim, ülküm hep ileri.
Çanakkale’de nur, Türk’ün siperi
“Kelimetullah” dı, söyledikleri.
Gönüller hep coştu, Çanakkale’de.
Bir destan orada, kanla yazıldı.
Köhne beyinlere, zorla kazıldı.
Enseyi kaşıyan, ipe dizildi.
Beyinleri yandı, Çanakkale’de.
Birlikte Türk’leri, yok etmek için.
Bu kinle bu nefret, söyleyin niçin.
Bu iman bu yürek, kefeni biçin.
Kefensiz gömdüler, Çanakkale’de.
Bu destan hep bizim, baş tacımızdır.
Şehit olan Mehmet, can bacımızdır.
Ağrıyan canımız, sol yanımızdır.
Özgür olduk bizler, Çanakkale’de.
Bu gururu ancak, yaşayan bilir.
Ancak ciğerde od, taşıyan bilir.
Yürekte kadrini, Türk olan bilir.
Türk milleti olduk, Çanakkale’de.
Türkler var oldukça, bu destan bitmez.
Gönüllerde bu coşku, ebedi gitmez.
İmanlı kalplerden, bu destan bitmez.
Şanla şeref aldık, Çanakkale’de.
Türk milletine hiç, kefen biçilmez.
Çanakkale candır, asla geçilmez.
Türk’e Türk’ten başka, dostluk seçilmez
Gurur destanımız, Çanakkale’de.
“ŞEHİTLER ÖLMEZ
VATAN BÖLÜNMEZ”
TERÖR HİÇ GÜLMEZ
VATAN SAĞOLSUN
Mart-2007-Adıyaman-Kerim Baydak
kbaydak61-artan@hotmail.com[color=blue][/color]
Felaketler gelmeden tedbirlerin alınması gerekmez mi?
Muhtelif zamanlarda felâketlerle karşılaşıyoruz. Doğal afetler veya insan eliyle ortaya çıkan felâketler... Çeşitli acılar yaşıyoruz.Bu felâketleri yaşamadan ve acılarını çekmeden, nedense bir türlü tedbirlerini almayı düşünmeyiz.
Acaba diyorum!..Bu durumlarda alınması gereken tedbirleri bilmediğimizden mi yoksa düşünemediğimizden mi kaynaklanıyor? Kim bilir!..Belki biraz vurdumduymazlık, belki insan hayatına verdiğimiz umursamaz yapımızdan kaynaklanıyor olabilir.
Hangi afet ve düzenleme olursa olsun, gösterdiğimiz tepkilerimiz hep anlık, geçici olmaktadır.Bir süre sonra unutulmaktadır.
Hepimiz biliyoruz ki ülkemiz bir deprem kuşağı üzerinde bulunmaktadır.
Gölcük depreminde binlerce insanımızı kaybedene kadar nedense depreme dayanıklı yapılar inşa etmek etmek için, gerekli kurumsal düzenlemeler yapmak aklımıza gelmedi. Gölcük, Düzce depremindan sonra, nelerin yapılması, hangi tedbirlerin alınması gerektiğini düşündük. Bununla birlikte yapı denetimi ile mevcut yapıların gözden geçirilerek ikâmet edilecek yerlerin güçlendirilmesi gündemimize geldi. Gündeme getirilen bu hukuki düzenlemeler ne derece hayata geçirilebildi ve ne kadar uyulabildi?
Hayata geçirilen düzenlemelerde vatandaşların ne kadarı yeni binaların tamamının deprem yönetmeliğine uygun şekilde yapılıp yapılmadığına dikkat edildi mi acaba?
Gerekli araştırma ve incelemeler sırasında; eski binaların gerekli kontrolleri yapılarak güçlendirildi mi ya da yıkılması gerekenler yıkılabildi mi?
Belki evet, belki hayır diyebilirsiniz.Tamamen paranın önem kazandığı insan hayatındaki uygulamaların etkinliğinin ve sürekliliğinin sağlanması muhakkakki depremleri önlemez; ama olabilecek bir felâkette zayiaat en aza indirilmesini sağlayabilir.
Çoğu zaman şahit olmuşuzdur: Yurdumuzun değişik köşelerinde zaman zaman insanlar yolları keserek trafik akışkanlığını engellerler. Yaşanan bir trafik kazası, alınmayan bir önlem sonucu yaşanan acılardır. Böylelikle hem yolu kapatarak trafiği engellerler, hem yaşananları protesto ederler hem de o yere üst geçit veya bir alt geçit yaptırılmasını isterler.
İnsanların yoğun olduğu merkezlerde, üst geçit veya alt geçit talebi makul ve mantıklı olan en doğal haklarıdır.
Ne yazıkki hep şahit oluruz.Kazalar olmadan, insanların yürekleri yanmadan, acılar yaşanmadan, ailelerin ışıkları sönmeden, insanlarımız hayatını kaybetmeden gerekli yerlere geçitler yapılmaz.İllaki bir olay olacak, sonra hesabı sorulacak ve anlık protestomuzla üst veya alt geçit talebinde bulunulur. Belki o zaman gerçekten geçitlerin zorunluluğunun farkına varar ve gerekli girişimlerde bulunuruz.
Belki kazalardan sonra, yolları keserek tepkimizi o an en üst seviyede dile getiririz.
Belki istenilen yerlere o zaman alt geçit, üst geçit yapılır.
Esas mesele; yapıldıktan sonra, buraları kullanma konusunda ne kadar hassas davranıyoruz?
Ne derecede bu geçitleri kullanıyoruz?
Hangi şehirde olursa olsun, biraz geçitleri gözlemleyecek olursanız göreceksinizki; üst geçitleri kullanmayarak yoğun trafik arasında bile; insanların yolun karşısına geçmeye çalıştıklarını görürsünüz.
Öyle anlaşılıyorki bu geçitleri kullanma alışkanlığımız, tehlikeli rahatlığımız ve vurdumduymazlığımız, kazaların artmasında belirleyici sebep oluyor.Üst geçit dururken, karşıya geçmeye çalışan bir yayayı uyarmaya çalışsanız; “sana ne!” diyerek azar işitme ihtimali bile var..
Mevcut yerlerde, alt ve üst geçitlerin yapılması için ve gerekli tedbirlerin alınabilmesi için, ille de felâketleri yaşamamız mı gerekiyor?
Alınan tedbirlere uyma konusunda da insanımız fazla itibar etmiyor, rağbet göstermiyor. Kazanılmış bir takım tehlikeli, yanlış alışkanlıkları terk etmiyor, terk edemiyor. Karşıya geçmelerde ucuz kahramanlıklar peşine düşülmemesi gerekiyor.
Gereken tedbirlerin alınması için acıları yaşamadan düşünmek ve buraların daha kullanışlı olması konusunda insanların bilinçlendirilmesi ve bu kültürün kazandırılması gerekir. İnsanımızın da lüzumlu hassasiyeti göstererek, yapılmış geçitlerin altından veya üstünden geçmeyerek, akan yoğun trafikten karşıya geçmeyi bir marifetmiş gibi algılayarak ucuz kahramanlıklar alışkanlığından kurtulması gerekiyor.
İlinizde de bu bağlamda; alt geçit ve üst geçit yapılması gereken yerler var mıdır, yok mudur?
Karşıya geçişlerin olduğu muhtemel yerlerde, trafik kazaları yaşanıyor mu, yaşanmıyor mu?
Bu tehlikeli noktalarda, insanlar ölümlü kazalar yaşıyorlar mı, yaşamıyorlar mı?
Ne dersiniz, var mı böyle noktalar?
Adıyaman-Kerim BAYDAK
kbaydak61-artan@hotmail.com
Cenaze Merasimleri
Cenaze merasimleri, her topluma göre elbette değişiklikler arz eder.
İnandığı nispette her toplum ferdi, cenazelerdeki hal ve hareketleriyle insanın insana karşı yerine getirmekle mükellef olduğu son görevidir.
Çeşitli törenlerle cenazelerini defnedenler ya da başka şekillerde son görevini yerine getirenler, ölen kişinin yer, zaman, iş, mevki, makam, kariyeri nispetinde; bazen yakınları, bazen tanıdıkları, bazen dostları, arkadaşları, bazen tüm bölgede yaşayan ve tanıyan insanlar cenazelerine iştirak ederler.Kimisi dua eder, kimisi protesto eder, kimisi bağırır, çağırır, kimisi şarkı, türkü söyler, marş çalar, kimisi suskun kalır.
Aslında cenaze merasimi esnasında; kim ne söylerse, ne ederse kendi akıbetine etmektedir. Ama farkındadır; ama değildir!.. Belki ölen gitmiştir, inancına göre her nereye gitmişse!.. Evet, onlar gitmiştir, peki halleri nicedir, kendi halleri ne olacak?
Düşünürler mi?..
Düşünürler, düşünürler, düşünürler!..
Ama nereye kadar!..
Tabiki eve dönene kadar.
Cenaze arkasında gidenlere bakarsınız; cemaat az, üç-beş kişi, belki birkaç konu-komşu...“Belli ki garibandır” diye bilirsiniz, düşünürsünüz!..
Bakarsınız cemaat çok, etrafta çiçekler- çelenkler, ardı ardına sıralanan arabalar, caminin etrafında gruplaşmalar var.İşte o zaman “vay be!” , “zengin biri olmalı, baksana ne kadar kalabalık!” diye düşünürsünüz.
Bakarsınız, cenaze başında konuşmalar, çeşitli marşlar çalmalar ya da en sevdiği parçayı çalmalar!..
O zaman da kimbilir hangi “...izm”e mensup biri diye çeşitli anlamsız sıfatlandırmalar içerisine girersiniz..
Çoğu zaman insanlar, cenaze namazını kılmak için saf tutmuşlardır. Tamamı iki dakikayı geçmeyen cenaze namazında bir bakarsınız cenaze sahipleri kıyıda, köşede ya da kapının girişinde bekleşmektedirler.
Sanki caneze başkasının!...
Hiç oralı bile olmazlar.
Sanki başkalarının ölen akrabalarının cenaze namazını kılmak gibi bir mecburiyetleri varmış gibi...
Belki gelecek baskılardan olmazsa, cenazelerini bile camiye getirmekten imtina ederler, kim bilir!..
Öyleleri sırf halk birşeyler demesin diye (mahalle baskısı yüzünden) cenazesini caminin musalla taşına getirmiştir. Sanki doğrudan toprak altına atacak bir tavır takınırlar.
Öylesi bir hava..!
Geçmiş zamanda büyükşehirin birinde, bir cenaze merasimi için kabristandaydım.
Katılmamak mümkün mü!
Hemen hazırlık yapıp, cenaze namazı için saf tutma hazırlığına başladık.
O da ne?..Biz mecburmuşuz gibi cenaze namazına dururken, cenaze sahipleri arka duvarın yanında beklemekteler. “Onların kendi ölüleri için cenaze namazı kılmadıkları bir durumda, biz neden kılalım!” diye hayıflansak da, dostların ısrarıyla cenaze namazını tamamladık.
Cenaze namazını başkaları kıldı, başkaları yıkadı, başkaları kaldırdı, arabaya kadar götürdü ve başkaları mezarına defnetti.
Ee.. be kardeşim!... Madem ki namazını kılmayacaksan, neden mezarlığa getirirsin, neden namazını kıldırmaya çalışırsın! Atandan aldığın talim, terbiye ve nasihat bunu mu gerektiriyor? Aile terbiyesi bu şekilde alınmışsa; eminim ölen kişi, “cenaze namazım kılınmasın!” diye vasiyet de etmiş olabilir mi?
Eğer öyleyse vay halimize!.. Ne günlere kalmışız.
Kabristan dönüşü, teziye için başsağlığı dilenmesi de başka bir muamma!...
Ayak üstü başın sağolsun, sarıl, öpüş, gül, eğlen ve iyi dilekler temennisiyle ayrıl.
Oh ne ala!..Bu kadar basit mi yani?
Anlaşılan o ki, ölen öldüğüyle kalıyor.
Ölmeden yapmış olduğu ve geride barıktığı bazı şeyleri varsa ne ala, yoksa...
Farklı bir inanışa mensup olduklarını bilsem kabul edeceğim; ama...
Adıyaman-Kerim BAYDAK
kbaydak61-artan@hotmail.com
Esasen Ahlâk Ve Bilgi Birbirinin Tamamlayıcısıdırlar
İnsan yaşadığı fani dünyada, kendi durumunu, konumunu, kariyerini, sahibi olduğu edinimlerini sorgulayarak hayata bakmasını bilecek güç ve kararlılıktadır. Yeterki herşeyi usulüne uygun, edep ve adapla bilinçli olarak, sağlıklı tahliller yapabilsin.
Öyle bir dönemde yaşıyoruz ve öylesine ne olduğu anlaşılmayan popüler kültürlerin etkisinde kalıp, yoğun bir ötekileştirme politikalar bombardımanına tutulmuşuz ki; kendi özümüzden, vasfımızdan uzaklaşıyoruz.İnanç boyutundan yoksun bilgilendirmelerle sistematik olarak yabancılaştırılmaktayız..Sorgulamayı bir tarafa bırakan, maddesel ve bireysel menfaatler üzerine kurulan anlayışla insan ya da hayvan mı olduğuna karar veremeyecek duruma getirilmekteyiz.
Halbuki insan eşref-i mahlukat değil midir?
Ahlâkî birikimini, bilgi birikimiyle beraber yürütme kararlılığında olması gerekir. Yoksa ahlâk ve inançtan yoksun olan bir bilgi, kimi insanlar elinde çok güçlü bir silah olarak şekillenecektir.
Popolizmin pençesine düşen insan, mevcut değerlerini ve sahip olduğu ahlâkî değerlerini yitirerek, yozlaşma ve başkalaşma içerisine düşmektedir.Her toplumun kendi içerisinde uymakla mükellef olduğuı bir takım ahlâkî normları mevcuttur. Bilinçli bir şekilde basit ve anlaşılabilir bu kurallara uyulduğu takdirde; huzurun, refahın, ve mutluluğun olmaması mümkün değildir. Bu vesileyle insana farkındalık hissi verebilir, fark etme ve fark edilme duygusu kazandırılabilir
Ahlâkın olmadığı bir yerde, bilginin pek anlamı olmamaktadır. Çevremizde o kadar çok bilgili olan ya da bilgili görünen insan müsveddeleri vardır ki; ahlâkları olmayınca, bildiklerinin pek geçerliliği olmamaktadır.
Evet, bilgi olacak; ama yanında muhakkak surette ahlâkında olması gerekir.
Çünkü, ikisi birbirini tamamlayan vazgeçilmezlerdir.
Çünkü, ahlâk ve ahlâki bilgiyle kuşanmış olmak; insana olgunluk, tevazu, hoşgörü ve tahammüllülük kazandırmaktadır.
Çünkü, ahlâk insanı dört ayaklı olmaktan çıkararak, iki ayak üzerinde yürüme, yürüyebilmesi erdemini kazandırır, yani insan yapar, insan-ı kamil yapar.
Çünkü, bilgiyle yoğrulup, şekillenen bir ahlâki yaşam, insanı kemale erdirir ve insanın kendine yabancılaşmasını önler.
Ahlâk ve bilgi öyle belli kişi ve zümreye verilmiş bir hak, hukuk ve adelet değildir.
Yaşamlarını maddiyat üzerine şekillendirip, biçimlendirenler; toplumda alt-üst gruplar oluşturarak uçurumlar yaratılmasına vesile olurlar.Maddiyattan aşırı haz alma, oportonist düşünce sistematiği içerisinde, ezici üstünlük sağlayacak bir düzene mahkûm ederler nsanları.Böylece toplumun alt kesiminde, fakir, yoksul, varoşlarda kin ve nefretin ortaya çıkmasına sebep olurlar. Dengesiz ve düzensiz bir anlayışla, makul ve mantıklı olmayan, belirsiz bir ortam meydana gelir.Üstüne üstlük, cehalet, eğitimsizlik, bilgisizlikte eklenince; ne ahlâk kalmakta, ne de vicdan, merhamet, sevgi ve saygı kalmaktadır. Hoşgörü ve tahammülsüzlük son demine vurunca, toplumda çeşitli aykırılıklar ve farklılaşmalar ortaya çıkmaktadır.Toplum topyekün bir çıkmaza, bir uçuruma sürüklenmektedir.Ahlâkın olmadığı bir yerde, bilgiden bahsetmek ne kadar akıllıca olur düşünemiyorum bile.
İnsan konumundan, durumundan ve kariyerinden önce, ahlâklı olması gerektiği kanaatindeyim.
Yoksa, toplumların temel zaafları olan, herşeyin bilindiği evhamına kapılarak, insanlar ukalâlaşıp, bilgiçlik taslamalar ortaya çıkar,
Şöyle bir düşünün bakalım!..
Çevrenizde ukalâlık taslayıp, her şeyi bildiklerini düşünen, bildiklerinin kendilerini yanıltmaya bile yetmeyen, aslında hiçbir şey bilmeyen insanlar yok mu?
ADIYAMAN-Kerim BAYDAK
kbaydak61-artan@hotmail.com
DUYUN EY DOSTLAR
Bu nasıl asırdır, bu nasıl zaman.
Sonumuz kötüdür, duyun ey dostlar.
Ana baba saymaz, çocuklar yaman.
Sonumuz kötüdür, duyun ey dostlar.
Sevgi saygı nedir, hiç kimse bilmez.
Nasihat verirsin, dinleyip almaz.
Taze açan güldür, sanır hiç solmaz.
Sonumuz kötüdür, duyun ey dostlar.
Ne yapmalı dostlar, kötülük çoksa.
Değişen nedir ki, birisi baksa
Bizler mi değiştik, zaman mı yoksa.
Sonumuz kötüdür, duyun ey dostlar.
Yaşamak zor şimdi, eksikler nerde.
Görmez olduk artık, gözlerde perde.
Yazılacak şey yok, inan her yerde.
Sonumuz kötüdür, duyun ey dostlar.
Yürekler yanıyor, biliniz artık.
Bir şeyler söylesin, diliniz artık.
Çaresiz kalmasın, eliniz artık.
Sonumuz kötüdür, duyun ey dostlar.
Durup düşünelim, bu böyle gitmez.
Yapılanlar vardır, inan ki yetmez.
Kerim’im derim ki, asla dert bitmez.
Sonumuz kötüdür, duyun ey dostlar.
Kerim BAYDAK
ARKADAŞIM UNUTMA
Sayın arkadaşım,
Muhterem din kardaşım, Arif!..
Sular gibi durgun olsan da,
Bir gün mutlaka akacaksın.
Güneş, ay gibi doğsan da,
Zamanı gelince batacaksın.
Güller gibi gonca olup açılsan da,
Hiç koklanmadan, solacak mı sanırsın!
Şu çalışma hayatın ne kadar uzun olursa olsun,
Hiç bitmeyecek mi sanırsın!
Sayın arkadaşım,
Muhterem din kardaşım, Arif!..
Sular akar, unutma.
Güneş batar, ay doğar,
Ay batar, güneş doğar unutma.
Güller sonunda solar, unutma.
Şu kısacık olan fani dünya,
Nasıl olsa bir gün biter unutma.
Sayın arkadaşım,
Muhterem din kardaşım, Arif!..
Unutma!..
Kerim BAYDAK
kbaydak61-artan@hotmailk.com
Adıyaman ve Sahabe Safvan Bin Muattal
Şehrimizin o kadar zenginlikleri mevcut ki...
Tarihi, kültürel, doğal zendinliklerinin yanına, bir de inanç turizmi eklendiğinde, ne kadar farklı zenginliklere sahip olduğumuzu Pazar günü daha iyi anladık.
İstanbul’da Eyüp Sultan gibi, Adıyaman’da Sahabe Safvan Bin Muattal’da inanç turizminin ne kadar etkili olduğunu bir kez daha gözler önüne serdi. Yeterki bunu kullanmasını ve tanınmasını sağlayalım.
Onbinlerce insanın akın ettiği türbede, o manevi atmosferin havasını solumak isteyenler, Adıyaman’da ve türbe geçmişinde emsali görülmemiş mahşeri bir kalabalık toplandı.
Kutlu doğum haftası nedeniyle, bu yıl 3. sü düzenlenen etkinliklerde, kabri bilinen iki sahabiden biri olan Sahabe Safvan Bin Muattal, bundan sonra da inanç turizminin artış göstermesine vesile olacaktır.
Yer kapmak amacıyla sabahın erken saatlerinde, kadın, erkek, genç, yaşlı demeden türbeye akın eden ziyaretçiler ve araçları kilometrelerce araç kuyruğu oluşturdu.
Her geçen dakika insan selinin giderek artmasıyla; hem trafik keşmekeşi yaşandı, hem de insanlar oturacak yer bulamadı.Kolluk kuvvetlerin devreye girmesiyle, kısmen trafik düzene girdiyse de, araç kuyruğu kilometrelerce uzadı.
Her yıl giderek artan Sahabe Safvan Bin Muattal ziyaretlerinde, bazı sıkıntılar da ortaya çıkmıyor değildi.
İnsanların oturması gereken yerlere araçların park edilmesi, araçlar içerisinde insanların yemek yemeye çalışmasıyla, oturma alanları çevredaki tarlalara ve yakında bulunan orman içlerine kadar yayıldı.
Dağınık bir oturma şekli gerçekleştiren insanlar, en çok WC. Lavabo eksikliği, su sıkıntısıyla karşılaştılar.
İnsanların uzunca kuyruklar oluşturduğu WC sırası, tuvalet sıkıntısı bariz olarak göze çarptı. İnsanlar bu kadar çok olunca, WC’ler elbette yetersiz kalıyordu.
Belediyenin itfaiye tankerleriyle su getirmesi de yetersiz kalıyordu.
Dernek yetkilerinin, organizasyon konusunda yetersiz kaldığı her şekilde göze çarpıyordu.
Sahabe Safvan Bin Muattal türbesi yolunun asfalt olmamasından kaynaklanıp gelen araçların meydana getirdiği toz bulutları gelenler ve oturanlar üzerine siniyordu.
Rastgele oturup piknik yapılması ve düzensiz araç park edilmesi, olası rahatsızlıklar da, ambulansın görev yapmasını engeller şekildeydi.
Türbenin ziyareti de düzensiz olunca, içeri girmekte insanlar çok zorlandı.
Onlarca çocuğun kaybolmasıyla camii hoparlöründen sürekli anonslar yapılıyordu.
Etkinlikler kapsamında (Safvan-der) Safvan Eğitim ve Yardımlaşma ve Çevre Derneği tarafından kurulmuş çadırlarda verilen ikramlarla insanların mutluluğuna diyecek yoktu.Mahşeri kalabalığın o manevi ve ilâhî atmosferine kendilerini kaptıranlar, ilâhî ve Kur’an bülbüllerinin sesleri de eklenince, mutlulukları yüzlerine yansıyordu.
Tüm bu anlatılanlardan sonra olması gerekenleri sıralayacak olursak:
* Sahabe Safvan Bin Muattal türbesinin yönetimini üstlenen derneğin ve ilgililerinin, türbeye geleceklerin araçlarını park edecekleri ayrı bir yer tahsis etmeleri gerekir. Bu vesileyle araçların işgal ettikleri yerlere insanlar oturabileceklerdir.
* Bu kadar kalabalığı, insan görünce; ileriki yıllarda daha da artacağını düşününce, sosyal gereksinimleri karşılayacak yapıların yapılmasına hemen başlanılması gerekmektedir.
* Türbe alanı içerisinde koşullanacak her türlü mal ve malzeme satacaklar için, standlar oluşturulmalı.Kitaplar için ayrı standlar, dini ve inancımızı yansıtacak her türlü materyal ve motifler daha yüksekte insanların istifadesine sunulmalıdır.
* İnsanların oturmaları için, yüzlere belki binlere varacak kamelyalar ve çadırlar yapılmalıdır.
* Türbe etrafındaki muhtelif tepeler düzleştirilmeli ve çukurluklar doldurularak oturmaya müsait hale getirilmelidir. Belli aralıklarla su ihtiyacının karşılanması için musluklar konulmalıdır.Yine belli aralıklarla; hem erkek, hep bayan tuvaletleri yapılmalıdır.
* Türbe ziyaretlerinde kadın ve erkekler ayrı yerlerden girmeleri sağlanarak, olası karışıklıklar önlenmeye çalışılmalıdır.
* Dernek yetkilileri daha çok kişiyi görevlendirmeli, insanları yapacakları konusunda yönlendirmelidirler.
* İkram dağıtımında ve ikram dağıtacaklara kolaylıklar sağlanması amacıyla tek elden yapılmalı ve insanların tertipli ve düzenli bir şekilde faydalanmaları sağlanmalıdır.
* İnsanların inanç konusunda, bilgilendirme amaçlı ihtiyaçlarını giderecek kitap ve giyim eşyalarını tedarik edebilecekleri bağımsız sosyal yapılara yönelmeleri gerekir.
...
Şehrimizin bir çok zenginliğinin yanısıra, Adıyaman Sahabe Safvan Bin Muattal’ın da inanç turizminde artı değer olacağı kanısındayım. Yeterki biraz daha bu işe el atarak, tanıtmakta daha çok gayret sarfedip, emek harcayalım ve herkes üzerine düşeni en iyi şekilde yerine getirsin.
Aslında, bizi biz yapan o kadar çok zenginliklerimiz var ki; işte Adıyaman’daki Sahabe Safvan Bin Muattal türbesi de onlardan sadece ve belki de en önemlilerinden bir tanesi.
Eyüp Sultan Türbesinin İstanbul’a manevi bir hava verdiği gibi, Adıyaman’a da Sahabe Safvan Bin Muattal türbesi neden aynı mistik, manevi ve ilâhî havayı vermesin ki!..
Elbette henüz 3. düzenlenen etkinliklerde, olası organizasyon problemlerin yaşanması gayet doğal.
Ancak, her yıl giderek artacağı da göz önüne alındığında; Sahabe Safvan Bin Muattal türbesinde sosyal yapıların bulunduğu büyük bir kompleksin yapılmasına hemen başlansa çok iyi olacaktır eminim..
Biz Menzil gibi, Sahabe Safvan Bin Muattal, Abuzer-el Gıffari, Mahmut-el Ensari, Zeynel Abidin, Çıplak Baba, Gazihan Dede, Şeyh Muhittin-el Arabi... gibi bir çok manevi zenginliğe sahip bir iliz.
Bunu çok iyi değerlendirip, inanç turizminde özlenen yerimizi almalıyız.
Allah onlardan razı olsun.
Adıyaman-Kerim BAYDAK
kbaydak61-artan@hotmail.com
Aile İçi Şiddet, Çocuk Ve Cinsel İstismarı
Toplum sosyolojik ve psikolojik olarak cinnet geçirip, büyük bir travma yaşamaya başladı.
Her gün aile içi şiddet, her gün çocuk istismarları, her gün cinselliğin ön plana çıktığı iç çatışmalar, cinayetler, intiharlar, taciz ve tecavüzler!..
Teknolojik araçların da gelişmiş olmasıyla anında olan bitenden haber olunmaktadır.
Nasıl oldu da bu kadar büyük oranlarda artış eğiliminde olan her türlü fiziksel istismarlar ayyuka çıktı. Önceleri bunlar yok muydu? Vardı da iletişim bu kadar ilerlemiş olduğundan geç mi haberdar olunuyordu acaba?.Yoksa gerçekten toplum, toplu bir cinnet geçirmeye başlayıp, dejenerasyona mı uğruyor? Yeni bir toplum şekli mi çıkıyor ortaya?..
Aile içi şiddet ve çocuk cinsel istismarlarıyla insanlar arasında fiziksel ve psikolojik savaş başlamış gibi.Toplum bedensel ve zihinsel olarak felç olmuş sanki!..
Aile içi şiddet gören çocuklar ve diğer fertler arasında güç dengeleri alt üst oldu, otokontrol mekanizması işlemez hale geldi. Sevgi, saygı, hürmet, şefkat, vicdan, merhamet mefhumları geri dönmemek üzere, bilinmezlikler içerisinde olan raflara hapsolundu.
Toplumlar inanç, etik ve ahlâkî normları açısından farklılıklar arz ettiğinden; alkol, uyuşturucu ve kısa yoldan köşe dönmenin hâkim olduğu anlayış ve yaşayış biçimleri genç dimağların beyinlerini sulandırmakta, ne yaptıklarını bilmez bir vaziyette olmadık mecralara yönlenmektedirler.
Sözde çağdaşlaşmak yaşam standartlarını yükseltmek uğruna, ekonomik özgürlüklerin kazanılması aile denen müesseseyi paramparça etti. Öyle ki kimsenin kimseye eyvallah etmediği bir kurum içerisinde, herkes bildiği yapmakta direnince; ailede şiddet, cinsel istismar, fiziksel ve psikolojik durumlar, ekonomik, duygusal, zihinsel, sosyal ve ruhsal bozukluklar baş gösterdi.
Haliyle güç ve kontrol sistemi alt üst olunca; ceremesini yine çocuklar çekmeye başladı. Bir şekilde özgür olmak adına ayrı yaşamaya başlayan aile fertleri ve çocukları ya sığınma evlerine ya da kreş, yurt ve ıslah evlerine gitmeye başladılar. Bu da kangrenleşen başka sıkıntıları ortaya çıkardı. Çeşitli çocuk istismarları ve cinsel sapıklıkların meydana geldiği ortamlar oluşmaya başladı.
Aile şiddet ve cinsel istismarların birçok sebebi vardır. Sanırım sebeplerden en önemlileri ekonomik yetersizlikler, cehalet, bilgisizlik ve eğitimsizlik, gelenek ve görenekler, kemikleşmiş aile yapıları...
Ekonomik güçlük çeken aile çocukları, ebeveynlere karşı daha saygısız, daha duyarsız, daha ilgisiz, parasızlığın verdiği kin ve nefretle yetişmekte, parası olanlara karşı güç ve şiddet gösterisine girmektedirler.
Maddi durumu iyi olanlar arasında da yaygın olmak birlikte, ekonomik güçlük çeken ailelerdeki sıkıntı daha çok ortaya çıkmaktadır. Zenginler arasında farklı bakış açısıyla farklı yorumlandığından başka isimler altında değerlendirilip kendi içlerinde eritebiliyorlar.
Cahil olup fakirlik nedeniyle okul bitiremeyen bir bilinçsiz bireyler yanlış yollara sapabilmekte, erkek egemenliğinin revaçta olduğu bir geleneksel aile tiplerinde mağdur duruma düşenler kadınlar ve ne yazık ki hep duyguları bastırılmış, ayıptır diyerek konuşmaları engellenmiş ve hareketleri sindirilmiş çocuklar çekmektedirler.
Güç dengelerinin düzensiz dağılımı neticesinde fiziksel istismarlara maruz kalan kadınlar ve çocuklarda intiharlar, suça bulaşmalar, azarlama, küçümseme, tehdit, suçlama, alay etme, gibi duygusal istismarlar bilinçaltlarına yerleşmiş olarak kendilerine ve çevresine dolayısıyla topluma zarar vermektedirler.
Bunlara aile içi tutarsızlıklar, mutsuz evlilikler, sözlü ve fiziksel şiddet, ensest ilişkiler, üvey anne veya baba anlaşmazlığı, eşit karar verme sürecinin işleyememesi, ekonomik değişmeler, geleneksel aile yapısı özellikleri ve cezalandırmalar gibi etkenler eklenebilir. Bugünkü gibi hiç de hoş olmayan, duyduklarımızdan rahatsız olduğumuz, tehdit, cinayet, intihar, küçük çocuklara cinsel taciz ve tecavüzlerle karşı karşıya kalıyoruz.
Toplu terapilerin mümkün olmadığı günümüzde, ancak psikiyatrist, psikolog, pedagog gibi uzmanların ve bu işe gönül vermiş insanların ulaşabildiği her kişi ve kesime aile içi şiddet, ensest ilişkiler, çocuk cinsel istismarları konusunda bilinçlendirme yoluna gitmelidirler.
Cinayet ve cinsel istismarların temelinde bilgisizlik yattığına göre, çocuklarımıza özgüven kazandırmalı, toplumun ciddi problemi olan cinsel istismar konusunda eğitmeli, bilgilendirilmelidir.
İstismarlar konusunda nereye, nasıl başvurmaları konusunda, güvensizlik, ispiyonculuk, damgası yeme korkusu yaşamadan, istismarcılardan korkma, yüz yüze gelindiğinde utanmadan teşhis edebilecek eğitim verilmelidir.
Geleceğimizin teminatı olan çocuklarımız ve ailenin temel taşı niteliğinde olan kadınlarımızın eğitimine gereken ilgiyi göstermediğimiz ve psikolojik şiddete son vermediğimiz sürece; yarınların karanlık, geleceğimiz muallâk, sürekli şikâyet ve sitem edeceğimiz bir muamma içerisine gireriz.
Çocuklarımıza etik, ahlâkî ve inanç boyutunda din konusunda eğitip, bilinçlendirmediğimiz zaman; ailesine kızıp intihar edenler, hanımına kanarak ve beraberce ebeveynlerini dövenler, bıçaklarla yaralayan ve kesenler, silahla öldürenler, evden kaçanlar, suça bulaşanlar, uyuşturucuya alışanlar... Karşı karşıya kalacağımız kaçınılmaz olacaktır.
Çocuklar cinsel eğitim konusunda yeterince bilgilendirilmediğinde; sürekli cinsel açlık çekmeler, küçük çocuklara taciz ve tecavüzler, gündüz gözüyle kadınlara sarkıntılık edenler, nefisleri tatmin edilmediğinde cinayetlere kadar varan, her gün yaygın medya araçlarında ve gazetelerin 3. sayfaları bir yana 1. sayfalarını dolduran bu türden olaylara şahitlik etmemeniz mümkün değildir.
Sonradan ah-vah etmenin faydası yoktur.
Olay faillerinin yakalanması, hapsedilmesi ve kişisel olarak çeşitli şekillerde cezalandırılması belki çare olabilir ama geçici çareler olduğu unutulmamalıdır.
Yakalanan suçluyu belki ulu orta bir medyada ipte sallandırılabilir, ya sonra, sonra kişilik bozuklukları ve zihinsel dağınıklıklar giderilmediği takdirde, lânetlemekle, of-puf etmekle kaldığımız bu olaylar unutulduktan kısa bir süre sonra yine işlenmeye devam etme ihtimali vardır unutmayalım.
Esas olan onları bu tür hadiselere sevk eden nedenler ortaya çıkarılıp bir an önce kalıcı ve caydırıcı çözümler üretilmesidir.
Bir an önce uyanmalı ve neler yapmamız gerektiğinin hesabını yapmalıyız.
Aile içi şiddet ve çocuk ve cinsel istismarları, intihar ve cinayetleri önlemede, cehaleti ve eğitimsizliği yok etmek adına, gerekli eğitimle bilgilendirme yoluna gitmeliyiz.
Henüz zaman geçmiş değil, zararın neresinden dönülürse kardır.
Kerim BAYDAK
kbaydak61-artan@hotmail.com
Eline-Beline-Diline Sahip Olmak Gerek, Sonuç Hüsran Olabilir
Eğer insan toplum içerisinde yaşıyorsa; iyi-kötü, doğru-yanlış başına bir takım olaylar gelecektir. Önemli olan, başına gelenlerin nasıl, neden geldiğinin hesabını yapabilme kabiliyetine ve dirayetine sahip olunabilmesidir.
Kimi zaman insanın tasarrufu dışında gelişebilen bazı olumsuz olayların cereyan etmesi, içinden çıkılması zor durumlara sevk edebilir. Vicdanen müsterihsen, fizyolojik ve ruhen kendinden şüphe etmeyecek derece eminsen, istersen darağacına götürsünler, önemli değildir. Yaşam, sadece bu fani dünyadan ibaret değilse ve sen buna inanarak işin bilincindeysen, başka yerlerde bunun mükâfat olarak, ödül olarak geri döneceğini inanabilirsin ve gönül rahatlığıyla hayatını idame ettirmeye devam edebilirsin.
Yüce yaradan, yarattığı kullarına bir takım meziyetler ve özellikler vermiştir. Öncelikle toplu olarak yaşamanın verdiği bir takım ahlâkî kural, kaide, hukukî normlar, manevi vecibeler vardır. Eline, beline-diline sahip olmayı gerektiren bir takım sorumluluklar var ki; bunları bihakkın yerine getirmediği takdirde hüsrana uğramaması mümkün değildir. Meşru olan kurallara uyulduğunda; hem vicdanen, hem ruhen, hem de bedenen bir rahatlık, huzur ve mutluluk söz konusudur. Meşru ve makul olmayan, toplumun dinamiklerine ters düşen bir takım oluşumlar içerisine girildiği zaman; yerine, zamanına, mevki, makam ve pozisyonuna bakmadan, bir bakarsın ki en aşağılarda, “esfal-i-safilin” de beklenilmeyen bir yere düşmüş görürsün kendini. Hem ruhen bir eziklik içerisine, hem bedenen bir yıkım içerisine girer, hem de toplum gözünde ve nezdinde tasvip edilmeyen bir kategoride zikredilirsin.
Yapılanların toplumda yaşayanlar tarafından bakış açılarına ve müşterek kişisel menfaatlerine göre değişiklik gösterdiği durumları, elbette destekleyenler de, desteklemeyenler de olacaktır. Bu gayet normaldir. Zaten toplumda, karşıt fikirlerin olmadığı zamanlarda, iyinin, güzelin- kötünün, doğrunun-yanlışın kadir ve kıymeti bilinmez ki.
“Gerçek şimşeği fikirlerin çarpışmasından doğar!” Farklı görüşlerin olmadığı bir yerde, doğrudan bahsetmek, gerçeği tam olarak bulmak ve anlayabilmek çok zordur. Ancak yanlışlar yapıldığı zaman, doğrunun nasıl olduğu ortaya çıkacaktır.
Bazen insanın gözleri açıktır, görür; ama esasında bakan kör durumundadır.Sanılır ki yapılanlar asla görülmez.Sanılır ki kendisinden başka hiç kimse bilmez. Hamile olan biri ne kadar saklamaya çalışsa da; bilmez mi ki er geç doğum yaptığında, her şey ulu orta ortaya çıkacaktır.
Yapılan hiç bir şey saklı kalmaz, er-geç muhakkak ortaya çıkacaktır.
İyi-kötü yapılan hiç bir şey karşılıksız kalmaz, er-geç mükafat ve cezasını çekecektir.
Haklı-haksız hüsrana, haksızlığa, felâkete uğrayanlar; can havliyle de olsa kendi başına gelenlerden başkalarını da nemalandırmak, suçlamak ve ortak yapmak isterler. Maruz kaldıkları her ne olursa olsun, başkalarını da suçlarlar.Aslında suçluluk psikolojisiyle ortak bulmak amacıyla bu yapılanlar gayet normaldır. Çünkü, insan farklı gözlere manzara teşkil edeceğinden, ya da farklı uygulamalara maruz kalacağından; “ madem ben yandım, başkaları neden yanmasın ki!...” kabilinden pek de tasvip edilmeyen canhıraş feryatlarla sağa-sola sataşmaya, ağzından çıkan sözlerin neye mal olduğunu hasep edemeden saldırmaya başlanır. İllaki bu duruma düşürenler, sebep olanlar ve nemalanmak isteyenler olacaktır.Önemli olan kişinin bu duruma düşmemeye gayret ve çaba göstermesidir.Rabbilalemin bize akıl, feraset, idrak, yorum ve kıyas melekeleri vermiş.Malum insanın beyni sulanınca, baş ayrı, ayaklar ayrı, beyin, duygu ve düşünceler ayrı, birbirinden bağımsız hareket etmeye başlayınca dengesizlikler ortaya çıkar. Elbette başın ettiğini ayaklar, ayakların ettiğini haliyle başın cezasını çekeceği bilinen bir gerçektir.
İnsan, “bin düşünüp bir söylemesi, bin teori üretip bir uygulaması gerekir.” Yoksa söylediği her söz, işlediği her fiil, ileride başına telâfisi çok güç işler açabileceğini iyi hesap etmesi gerekir.
İnsanın, “eline-beline-diline” sahip olamamasının zaafiyetiyle, geçici heva ve hevesler uğruna hüsrana uğraması, bitmişliğe ve tükenmişliğe gark olmaması mümkün değildir.
Haksızlıklar elbette ortaya çıkar, sorumlular elbette ceza çekerler ve işlenenlerin cezası elbette verilir.Yeterki vicdanen müsterih olalım.
Haksızlık ve zulüm ilelebet sürmez.
Bilindiği üzere; “zalimin zulmü varsa, garibanın, mazlumun da Allah’ı vardır.”
Haksızlıklar elbette son bulacak ve alınlar ak-pak, yüzler aydınlanacaktır.
Yapanlar yaptıklarıyla haşir neşir olarak çirkef batağında boğazlarına kadar batacaklardır.
Ne mutlu haklı olarak haksızlığa uğrayanlara!
Ne mutlu aklananlara!..
“Eline-beline-diline” sahip olmazsan hüsran, sahip olursan mükâfat vardır, tabi inananlar için!...
Adıyaman-Kerim BAYDAK
Ne yapmak gerek, karar veremiyoruz!
Ne olduğu anlaşılmayan bir dönemde yaşıyoruz.
Ne yapacağımızı, nasıl yapacağımızı ve neye inanacağımızı şaşırdık.
Ona-buna-şuna bakıp kafamızı oynatmaktan, tik oluşmaya başladı.
“Ağzı olan konuşuyor”, lâf ebeliğini ağızlarına pelesenk edenler...
Her şeyi bildiğini sanıp düşünmeden konuşanlar...
Kişisel menfaat sağlamak için, işine geldiği gibi hareket edenler..
“Her şeyin en iyisini ben bilirim”, “ben söylüyorsam doğrudur” havasına bürünenler...
Artık kime inanacağımızı şaşırdık.
Kime sorsanız, kendisinin söylediği doğrudur.
Müşterek doğrular üzerinde anlaşmazlıklar hat safhada....
Söyleyene bakıyorsunuz, bir de söylediklerine bakıyorsunuz, ağzınız bir karış açık kalıyor.
Ağzı-sözü, özü-sözü bir olmayanlar o kadar çok ki...
Belki söyleyeceğiniz birçok şey vardır; ancak korkutulmuş ve sindirilmiş olarak ağzınıza dikiş vurulmuş gibi konuşamaz, içten içe mırıldanır durursunuz.
Dışarıdan söyleyenler, içeriden foldur foldur kaynayan, dışarı çıkamayan lavlar yakar bedeninizi, yüreğinizi ve beyninizi...
Derinden derinden, ta içerilerde bir yerde yangın yeri oluşmuştur, ne söndürmeye çalışanlar, ne bir damla su dökenler var.
Bir tarafta yalan-yanlış söyleyenler, diğer tarafta kuzu misali boyun eğip dinleyenler...
Bir tarafta ne söylediğine kendileri de inanmayanlar, diğer tarafta doğru olmadığını bildikleri halde doğruymuş gibi telâkki ederek kabullenenler...
Söylenenler farklı, uygulananlar farklı...
Verilenler farklı, yenileneler farklı...
Güven farklı, güvenilenler farklı...
Vaatler farklı, yapılanlar farklı...
Bir ikiyüzlülük almış başını gidiyor.
Yüzüne başka, ardından başka söylemler moda haline gelmiş durumda.
Her şey vatan, millet için olduğu söylense de aslında her şey tam tersi olmaktadır.
Güven zedeleyici, inançsızlığı körükleyici yapılanlar destekler nitelikte, aile mefhumunu bitiren, sevgi, saygı ve hürmeti rafa kaldıran yayınlarla insanları topyekûn felakete doğru adım adım yaklaştıran çeşitli medya araçları, yazılı ve görsel basın yayınlar yapılıyor. Kendini soyutlasan soyutlayamazsın, söz söylesen ikna edemezsin, sussan gönlün razı olmaz, riyakârlık yapmak zorunda kalıp kabullenirsin ancak.
Kim akıllı, kim deli, artık karar vermez olduk.
Karar verme yetimiz başkalarının elinde gibi, çeşitli taraflara çekiştiriliyoruz.
Herkes olmuş bir cambaz. “Bir ipte iki cambaz oynamaz!” derler; ama şimdi bir ipe yüzlerce, binlerce cambaz oynamaktadır. Her söz mubah, her yapılan doğru görülüyor.
Akıllılar deli yaşamakta, deliler akıllı geçinmekte.
Delice davranıp akıllıca yiyenler o kadar çoğalmış ki...
Sözde, deli akıllılara inanır olduk.
Her şeyden önce; söyleyene bakmak gerek adam gibi adam mı diye...
Bir de söylediğine ve söyletene bakmak gerek, ne üzere diye...
Allah akıbetimizi hayır eyleye.
İnanç, iman itikat sevgi, saygı, adalet ve vicdanın olmadığı bir yerde; her şey olabilir, unutmayalım!..
Kerim BAYDAK
kbaydak61-artan@hotmail.com
BOZULMALAR VE YOZLAŞMALAR HAT SAFHADA
Çeşitli şekillerde he konuda bozulmalar ve yozlaşmalar yaşanıyor. Bizim amacımız iyilerden ziyade kötüleri, kötülere meyilli olanları düzeltmektir.İyi zaten iyidir, önemli olan kötüleri iyi bir duruma getirebilmektir.
Çocuklarımızı sokağa çıkarmaktan korkuyoruz. Çocuğumuz okula gidip gelene kadar yüreğimiz elimizde oluyor. Her an olumsuz bir şeylerle karşılaşacaklar diye ödümüz kopuyor. Gündüz gözüyle bir şeyler verilerek kandırılan çocuklar kaçırılabiliyor. Artık çocuklarımız kime güveneceklerini bilmiyorlar. Korkulu ve endişeli, özgüvenleri kalmamış, şüpheci hale gelmiş durumdalar. Akşamları oturduğumzda; ilköğretime giden çocuklarımın sordukları sorulara cevap verememekten ya da anlamayacakları şeylerden bahsetmekten korkar oldum.
Televizyonlara bakmaktan, internet kafelere, gitmekten, gazetelerin birinci sayfalarına, başlarına çeşitli işler gelen çocuk haberleri okumaktan korkar olduk.Gördükleri, seyrettikleri ve okudukları olumsuz şeyleri bir bir uygulamlarından korkar olduk. Korkuyla yaşayan ebeveynler, korkuyla yaşayan bir toplum olduk çıktık.
Magazinsel haberlerin bolca olduğu yaygın medya araçlarında, özellikle çocuk ve kadınlar üzerinden yapılan yayınlardan sinirlerimiz zirve yapmış durumda.18 yaşın altındakilerin giremediği yerlere çocuklar dolmakta, daha okula başlamamış çocukların ellerinde son model cep telefonları, meşhur ya da zengin olmak uğruna evden kaçanlar, terör, mafya ve çetelerin ellerine düşenler, vücudunun her yerine akla hayale gelmedik dövmeler yaptıranlar, yine vücudunun çeşitli yerlerine alışık olmadığımız metaller takanlar....
Korku ve endişe içerisinde çocuklarımızın başına gelebileceklerden dolayı dokağa, çarşıya, pazara çıkaramaz olduk.Yanımızda çocuğumuzu sevecek olan herhangi birine şüpheli gözlerle bakar olduk.Cümle âleme akıl vermeyi görev addedenlerin söylemleri bizleri gittikçe germeye başladı.
Herşeyimiz çocuklarımız içindir. Her türlü yatırımımız onlar için. Onlarla hayata tutunuyoruz, onlarla zevk alıyoruz, onlarla bu dünya bizim için bir anlam ifade ediyor.Nasıl bir bozulma, kültürel, toplumsal ve eğitimsel bir yozlaşma içindeyiz ki; çocuklarımıza tuhaf bir şeyler oluyor bugünlerde.Olan biteni detaylandırmaya çalıştıkça, okunan ve izlenen bu ayrıntılar inanın insanın kanını dondoruyor.
Çocuklarımız başına buyruk olmuşlar ve onlara bir şey kabul ettiremiyoruz.İlerleme, zengin olma ve zirveye çıkma yolunda herşey mubah görülüyor.
Tüm dünyada olduğu gibi ülkemizde de çok acayip tuhaflıklar ve tutarsızlıklar oluyor.Bir yerlerde hatalar yapıyoruz; ama nerede?.. Düşünmeliyiz, hem de çok düşünmeliyiz!...Düşündüklerimizi uygulamada bize iç rahatlığı, huzur ve mutluluğu vermelidir.Çoğu zaman sıkıntıları bertaraf etmek, problemleri çözmek yerine başka bir şekilde çözümleme yoluna gidiyoruz.Örneğin “Dikkat bozuk zemin” yazılı levhayı koyuyoruz yol kenarına; ama o levhayı koymak yerine bozuk zemini düzeltmek, açılan çukuru doldurmak pek aklımıza gelmez.Aklımıza mı gelmiyor, yoksa hesabımıza mı gelmiyor? Bilemiyorum...
Bu yıl içerisinde binden fazla çocuğun kaybolduğu, kaçtığı ya da kaçırıldığı söyleniyor.
Komşusunun çocuğunu öldürüp sobada yakan, aşığının evladını öldürüp tarlaya atan, boşandığı eşinin çocuğunu kaçırıp öldüren nefsi arzuları için çocukları kullanan menfur saldırılı bir insanlık ve ölenler hep çocuklar. Masum ve günahsız sübyanlar...
Bozulma ve yozlaşmanın sebep olduğu çocuklarımız; belki ayakkabısız, belki elbisesiz, belki bisikletsiz, belki oyuncaksız... büyüyebiliyorlar; ama sevgisiz, şefkatsiz asla!..Çocuk sevilmezse, şefkat gösterilmezse, ihtiyaçları giderilmezse, pışpışlanmazsa büyüdüğünde adam gibi adam olmaz, olamaz.Belki bir sapık, bir hırsız, bir cani, bir katil, bir terörist, anne-babasına, devletine, milletine, mensubu olduğu topluma asi. olup çıkacaktır.Öncelikle kişisel ve sosyal gelişimini tamamlayabilmesi için; bu bozulma ve yozlaşmanın önüne geçmeliyiz.Ne veya neler bizi ve toplumumuzu bu duruma, bu boyuta getirdiğini iyi tahlil ederek, ciddi ciddi düşünmeli, araştırmalı, çözümler üretmeli ve sosyal yaşantımıza uygulamalıyız.
Tüm çocuklarımız bizim için değerli.Çocuğumuzun eline diken batsa bizim yüreğimiz kanar, ciğerimiz parçalanır.Çünkü onlar canlarımız, yemez yedirir, içmez içirir, giymez giydirir, başlarında bekleriz, onlar için gözümüzü budaktan esirgemeyiz.
Kerim BAYDAK
kbaydak61-artan@hotmail.com
Elbet İsrail’in Tuzağı Kendilerini Boğazlayacaktır
Herkes hata yapabilir; ama hataların tekrarında bir art niyet veya farklı beklentilerin olduğu varsayılır
Hataların devamı daha büyük hataların oluşmasına ve sonuçta hüsrana sebep olur.
Küçük ve olağan yapılan her hatadan vazgeçilmediği sürece; büyük, talafisi güç hataların ve sonuçların ortaya çıkmasına sebep olur.
İsrail, her zaman hata yapıyordu.İlginç olan da her yaptığı hatasının cezalandırılmayıp, kendisine kar kalıyor olmasıydı.Aslında hiçbir hata sonuçsuz ve terkedilmediği sürece cezasız kalmaz/kalmaması, sonu hüsran olması gerekir.
Sözde kendisini seçilmiş bir millet olarak gören cani İsrail, ne yazıkki tüm dünyanın gözleri önünde he türlü kepazeliği yapıyor ve yapmaya devam ediyor.
Herkesi kendisinden aşağı gören bir zihniyet ve anlayışla dünyayı hiçe sayarcasına her türlü rezilliği yapıyor. Destekçileri sayesinde etrafına kudurmuş köpekler gibi dişlerini göstererek ısırmaya çalışıyor.
İsrail, sayısızca hatalarının üzerine belki en kötüsü olan yeni bir hata ekledi. Kudurmuş her köpek nihayetinde bir şekilde imha edilmeye müstehaktır.
Artık dünyada birilerinin bu yapılanlara dur demesi gerekirdi.Her yaptığı haydutluk, caniliğin ve kepazeliğin yanına kâr kalmaması gerekirdi.
İsrail zülmü altında inim inim inleyen Filistin’i her türlü insanî yardımdan mahrum bırakarak, dünyanın tepkisini ve nefretini kazanarak nereye kadar gidebileceğini düşünüyor acaba?
Sonuçta hiçbir zulüm cezasız kalmaz/kalmamıştır.
Çünkü, “zulüm ile abad olanın sonu berbat olur.”
Çünkü, “zalimin zulmü varsa, mazlumun da Allah’ı var”dır.
İsrail, hayatının en büyük hatasını - belki dünyadan dışlanarak, yalnız kalmasına sebep olacak- İHH’nın organize ettiği ve zulüm altındaki Filistine götürülen insanî yardımın bulunduğu gemilere korsanvari bir saldırıda bulunması , tüm dünyanın tepkisine neden olmuştur. Kaldı ki sadece İHH yetkililerin olmadığı, tüm dünyadan insanların bu yardımda gönüllü olarak iştrirak ettiklerini düşünecek olursak, canice savunmasız ve silahsız insanları öldürmeleri, kendi sonlarını da inşallah hazırladıkları söylenilebilir.
İnsan sevgisi, barış, kardeşlikten yana, özgür bir yaşamın gereği olan her türlü insanî gereksinimleri karşılanabileceği yardımların ulaştırmasında kan dökerek engellemeye çalışmakla ne kadar haklı olabileceklerini dünyaya anlatarak, ikna edebilirler ki? Fakat İsrail bunu yıllardır destekçisi olan ABD ile çok güzel devam ettirmeye çalışıyor.Bir kınama dahi çıkaramayan ABD senatosu; ancak üzgün olduklarını ileri sürmüşlerdir.Bir avuç insan nasıl oluyor da koca dünyaya kafa tutarcasına devlet olmaktan uzak, karanlık bir zihniyetle uluslararası sularda yardım amaçlı gemilere saldırmaktadır.Bu gücü, bu cüreti, bu... nereden almaktadır?
Şartsız ve koşulsuz, saldırılar, bilinçli yapılan organize ve daha önceden tasarlanmış gibi görünüyor.
İsrail büyük bir hata yapmıştır. Belki de dünyaya karşısına alarak büyük bir sınavın içerisine girmiştir.İsrail bir sınav veriyor, yoksa dünya mı sınav veriyor, bir süre sonra görülecektir. Kimin ne olduğu, ne yapmak istediği, kimin dost, kimin düşman olduğu gün yüzüne çıkacaktır. Belki Türkiye’de bununla bir sınava kendini sokmuştur.
Görünen o ki; şimdi büyük bir sınav verilmektedir.
Birileri bu sınavdan geçemeyecekler; ama bakalım bunlar kimler olacak?
Her yaptığının yanına kar kaldığı/kalabileceğini düşündüğü, dünyayı tuzağa düşüren sözde seçilmiş millet olan lânetlenmiş İsrail’mi, etkin ve kalıcı bir güç olduğunu, mazlumun ve ezilen yanında olduğunu, bunu yapılan insanî yardımlarla tüm dünyaya anlatamaya çalışan Türkiye mi, her yaptığında en büyük destekçisi olduğu ve yaptıklarını makul ve mantıklı karşılayan ABD mi, yoksa şımarık çocuk olduğunu düşünerek her türlü kepazeliklerine göz yuman dünya devletleri mi?
Elbette dünyanın bu son saldırılar için, söyleyeceği bir şeyleri olacaktır eminim.
Eğer yok ise, varsın İsrail yapsın bakalım bu zülüm ve saldırıları!...Bakalım nereye kadar!...
Âlemlerin rabbi olan Hakim-i Mutlak’ın da bir bildiği vardır..
İsrail’in tuzağı kendi kendilerinii boğazlayacaktır
İlerleyen günlerde bekleyip göreceğiz!.
Çünkü kimsenin ettiği yanına kalmaz, er-geç cezasını görecektir.
Kerim BAYDAK
kbaydak61-artan@hotmail.com
DÖKTÜKLERİ KANDA BOĞULACAKLAR
(Fahri YALDIZ ve 9 şehidimize ithafen )
Yakıp yıkıp talan olan yerlerde
Döktükleri kanda boğulacaklar
Fırattan Dicleye malum düşlerde
Döktükleri kanda boğulacaklar
Vadedilen toprak diyerek güya
Aç tavuk misali görürler rüya
Yapılan o plânlar düşecek suya
Döktükleri kanda boğulacaklar
Bir rüya uğruna akan o kandan
Zalimce zulümle giden o candan
Şerde birlik olmuş hep bir yandan
Döktükleri kanda boğulacaklar
Sanma ki savaşı kazanacaksın
Sen de o mezara uzanacaksın
Şaşkın ördek gibi kızaracaksın
Döktükleri kanda boğulacaklar
Bu yolda sayısız Fahri YALDIZ’lar
Zalime ders veren birer yıldızlar
Mazlumun ahı var sanma yalnızlar
Döktükleri kanda boğulacaklar
Belki çok dokuzlar şehit olacak
Sonsuzluk rahmeti sizi bulacak
Bir gün onların da vadesi dolacak
Döktükleri kanda boğulacaklar
Zalimin zulmü var mazlumun ahı
Bu yolda Filistin garipler şahı
Lânetli İsrail bu yol ahmağı
Döktükleri kanda boğulacaklar
Mazlum ahı yerde kalmaz inşallah
Böyle güvenmişiz inandık vallah
İnananlar için yeter yek Allah
Döktükleri kanda boğulacaklar
Cennete giderken o sözlerinden
Dillerde salavat nur yüzlerinden
Başından dizinden o gözlerinden
Döktükleri kanda boğulacaklar
Unutun rüyayı girdiniz zora
İkrar edin artık düştünüz kora
Kerim’in duası düşsünler dara
Döktükleri kanda boğulacaklar
04 Haziran-2010-Adıyaman-Kerim BAYDAK
*** Filistin’e giden yardım gemilerinde, Gazze gönüllülerinden, hemşehrimiz, arkadaşımız, kardeşimiz Fahri YALDIZ'ın hunharca saldırısı sonucu Şehadet şerbetini içen, şehidimize ithâf edilmiştir.
Allah'tan rahmet, ailesi ve yakınlarına başsağlığı diliyorum.Hepimizin başı sağ olsun.Ruhu şad olsun, makamı cennet olsun***
EY DÜNYA!
Çok şeyler yaşadım, dünya denen han’da,
Ey dünya nedir bu, senden çektiklerim!
Düşmanlık bir yanda, dostluklar bir yan’da,
Ey dünya nedir bu, senden çektiklerim!
Yedim içtim senden, almadım hiç haz’ın,
Karıştı her zaman, zemheriyle yaz’ın,
Usandım bilesin, çekmem artık naz’ın,
Ey dünya nedir bu, senden çektiklerim!
Ölüp gidenlere, gelenler hep ağlar,
Sevenler sevenlere, hep karalar bağlar,
Çok tatlıdır dünya, vazgeçemez sağlar,
Ey dünya nedir bu, senden çektiklerim!
Gelen gitmez sanır, nedir senin derdin,
Niceleri aldın, murada mı erdin,
Kahır, kaygı, keder, başka ne verdin,
Ey dünya nedir bu, senden çektiklerim!
Çoluk, çocuk, aç, tok, çok günler yaşardık,
Garip, yetim hakkı, yiyene şaşardık,
Hamd olsun Allah’a, doğruyu başardık,
Ey dünya nedir bu, senden çektiklerim!
Ne kadar yaşarsan, bir gün öleceksin,
Huzurlu, mutlu ol, bir gün güleceksin,
Kerim ektiğini, bir gün biçeceksin,
Ey dünya nedir bu, senden çektiklerim!
Temmuz-2010-Adıyaman-Kerim BAYDAK
ORUÇ TUTAN ALIR ANCAK SEVABI
Bereket ayıdır Ramazan ayı
Oruç tutan alır ancak sevabı
Sevabına yetmez mevcutlu sayı
Oruç tutan alır ancak sevabı
Diller hep duada eller açılır
Gül kokusu gibi koku saçılır
Sırat korku vermez rahat geçilir
Oruç tutan alır ancak sevabı
Dinde kolaylık var yeter ki iste
Tutmaz olur yolcu zordaysa hasta
Ciddiysen ilgini hiç çekmez pasta
Oruç tutan alır ancak sevabı
Eli beli dili haramdan sakın
Mevlam güzel eyler tavrını takın
Vadedilen günler elbet çok yakın
Oruç tutan alır ancak sevabı
Oruç tutmak sanma aç aç durmaktır
Niyazsız duasız tutan ahmaktır
Ucuz cennet demek kafa yormaktır
Oruç tutan alır ancak sevabı
Namazsız niyazsız oruç olur mu?
Hiç oruç tutmadan huzur bulur mu?
Dördüncü farzdan bihaber kalır mı?
Oruç tutan alır ancak sevabı
Oruçluyken dilin gıybet etmesin
Yalan sözden sakın doğru bitmesin
Kerim der oruçsuz kimse ölmesin
Oruç tutan alır ancak sevabı
2010-Ağustos-Kerim BAYDAK
kbaydak61-artan@hotmail.com
HER ŞEY DEĞİŞİYOR!
Hep güler eğlenirdik, sevgiydi ördüğümüz.
Teknoloji bilmezdik, saygıydı gördüğümüz.
Mutluluk vasıtası, hayatta sürdüğümüz.
Bak herşey değişiyor, uyansan ya ey insan!
Koşar coşar oynardık, yeşillenen bağlarda,
Koyun kuzu peşinde, engebeli dağlarda,
Çocukca saflığıyla, o güzelim çağlarda,
Bak herşey değişiyor, uyansan ya ey insan!
Her akşam toplanırdık, şöminenin başına,
Allah verdiyse yerdik, bahanesiz aşına,
Hoşgörü, tevazuyla, bakılmazdı yaşına,
Bak herşey değişiyor, uyansan ya ey insan!
Deli Veli bir hoştu, inanmazdık ki boştu,
Takkeli Mamo vardı, sözde çoştukça coştu,
Vade tamam olunca, yüce mevlaya koştu,
Bak herşey değişiyor, uyansan ya ey insan!
Değirmen misalidir, ne verirsen alıyor.
Hep bilirim diyerek, çirkeflere dalıyor.
Yüce mevla dururken, iş şeytana kalıyor.
Bak herşey değişiyor, uyansan ya ey insan!
Şimdi hep yalan oldu, inanmak zor diyorlar,
Olana libâs diye, hep çıplak oluyorlar.
Kerim de şaşırdı bak, zehir zıkkım yiyorlar.
Bak herşey değişiyor, uyansan ya ey insan!
Eylül-2010-Adıyaman-Kerim BAYDAK
Çizo Rıza MSN’ De
Bir gün geziniyorken, sanal âlemde.
Çizo Rıza belirdi, durmadan MSN’de.
Bağlanmış gibi sanki, bir tek kalemde.
Kerim tıkla diyordu, durmadan MSN’de.
Hep merhaba diyordum, o tıkla dedi.
Ben lahana diyordum, o bakla dedi.
Kime hizmettir dedim, o akla dedi.
Kerim tıkla diyordu, durmadan MSN’de
Meğer her tıklamada, gelirmiş bir sent.
Böyle giderse güya, dayanmazmış bent.
Bilmem nere odaklı, söyledi bir kent.
Kerim tıkla diyordu, durmadan MSN’de.
Hal hatır soruyordum, diyordu tıkla.
Hizmet kime acaba, baksana akla.
Zamanım çalıyorsun, kendine sakla.
Kerim tıkla diyordu, durmadan MSN’de
Çizo Rıza olmuşken, net Rıza duya.
Dostun sırtına basıp, tatilmiş güya.
Çizo siten de çöktü, hayaller suya.
Kerim tıkla diyordu, durmadan MSN’de.
Bu kadar kurnaz olma, kendine zarar.
Çoğu başın ağrıtır, az da kıl karar.
Senin gibiler böyle, kılı kırk yarar.
Kerim tıkla diyordu, durmadan MSN’de
Çizo Rıza inanma, bunlar soyguncu.
Toplandı paralar, oldun bozguncu.
Yaptığın kar mı kaldı, sanki azgıncı.
Kerim tıkla diyordu, durmadan MSN’de.
İnan tıklatmakla, bir dostun gitti.
Yıllardır samimiyken, eridi bitti.
Tıkla sevdası sana, bak neler etti.
Kerim tıkla diyordu, durmadan MSN’de.
Tıklama Çizo Rıza, engelledim bak.
Artık verdiğin o tat, bak oldu kabak.
Yeter artık bu işin, çok abuk sabuk.
Kerim tıkla diyordu, durmadan MSN’de.
Tıkladın, tıkladın da, sanki ne buldun.
Gonca güller gibiydin, sarardın soldun.
Bir tıklama uğruna, dostundan oldun.
Kerim tıkla diyordu, durmadan MSN’de.
Aklın başına devşir, işlerine bak.
Dostun kazanmak için, bir mumda sen yak..
Kerim der ki ırmak ol, dostlarına ak.
Yeter deme ki tıkla, durmadan MSN’de.
Kerim BAYDAK
kbaydak61-artan@hotmail.com
Deli Mi Velidir, Veli Mi Deli?
Tipine bakarsın, savaşta gibi,
Deli mi Velidir, Veli mi deli?
Deryadır mübarek, görünmez dibi,
Deli mi velidir, Veli mi deli?
Konuşsa filozuf, gibidir dersin,
Fazla istemem der, bir ekmek versin,
Fazlası haramdır, muradım ersin,
Deli mi velidir, Veli mi deli?
İnsanlara bakar, haline güler,
Gelecek adına, hayırlar diler,
Kötüyü gördü mü, dişini biler,
Deli mi velidir, Veli mi deli?
Delidir dendi mi, gülüp de geçer,
Deli ya da veli, kim nasıl seçer,
Bade diye sanma, o zehir içer,
Deli mi velidir, Veli mi deli?
İnsanlık bitmiştir, Veli’ye baksan,
Yuvarlar sözleri, bozuk bir aksan,
Fikrince zikreder, rabbini yeksan
Deli mi velidir, Veli mi deli?
Çok deliler gördüm, denmiştir veli,
Dünya üzerinde, gezmiştir deli,
Hallere müktedir, olmuştur eli,
Deli mi velidir, Veli mi deli?
Dışarıya çıkmaz, söz söylenmesin,
Akıllılar söz de, çok eylenmesin,
Haline bakıp da, hiç boylanmasın,
Deli mi velidir, Veli mi deli?
Delilik haktandır, var mı itiraz,
Akıl sermayedir, kar mı sanırsın,
Bu dünya Veli’ye, dar mı sanırsın,
Deli mi velidir, Veli mi deli?
Delidir diyemem, inan kimseye,
Kendimdem korktum, bir an ne diye,
Kerim haktan gelen, can bir hediye,
Deli mi velidir, Veli mi deli?
Ekim-2010-Adıyaman-Kerim BAYDAK
kbaydak61-artan@hotmail.com
Risale-i Nur Şakirtlerinden Mehmet Emin BİNİCİ
O bir babaydı, o bir örnekti, o bir modeldi.
O benim için bir rehber konumundaydı.
O gerçek bir Risale-i Nur şakirdiydi.
O Bediüzzaman Said-i Nursi’nin ziyaretine giden son şahitlerden biriydi.
O gerçek gözüyle Said’i Nursi’yi gören birkaç kişiden biriydi.
O nur cemaatinde gıptayla izlenen, beğenilen, saygı duyulan ve hürmet edilen ender insanlardan biriydi.
O Risale’i Nur’un gerçek bir talebesi, okuyup, anlayan, anlatan, hayatına tatbik eden ve hizmette kusur etmeyen son şahitlerden biriydi.
Onu tanıdığımda henüz liseye başlamıştım.
Adıyaman’a geldiğimde tanıdığım ilk kişilerden biriydi, belki de ilkiydi diyebilirim.
Günün şartlarında, muhitindeki en iyi esnaflarından biriydi.
Müşterilerine verdiği güven ve itimattan dolayı, kendisine sonsuz saygı, hürmet görürdü.
Öyle ki bu güven ve itimattan dolayı, köylüler mallarını gönül rahatlığıyla kendisine teslim ederlerdi.Özellikle köylüler diyorum; çünkü genellikle köylülerin ürettikleri ürünleri satardı.Onlar bilirlerdi ki kendileri hakkında herhangi bir yanlış yapmazdı. Getirdikleri el emeği mallarını gönül rahatlığıyla teslim ederler, bilahare gelip hesaplarını görürlerdi.
İşte ben, böylesi manzaralara sık sık rastlamış olmakla , “bir çok şeyi öğrendim!” desem yanlış olmaz herhalde.
Güveni, itimadı, doğruluğu, dürüstlüğü, merhameti, insanları saygılı olmayı, sevgi beslemeyi ve daha bir çok insanî melekeyi belki de görerek, yaşayarak öğrendim diyebilirim.Gerçekten de çok şey öğrendiğim kişiliklerden biriydi
Liseyi başladığım ilk günlerde tanıştığım ve kısa zamanda kaynaştığım en küçük oğlu Ali ile aynı sınıfta olmamın da mutluluğunu yaşıyordum.Okuldan çıktığımız zamanlarda, boş zamanımı dükkânlarında geçiriyorduk. Elimizden geldiğince kendisine yardımcı olmaya çalışıyorduk. İşin açıkçası, böyle bir çalışma içerisine girmek hoşuma da gitmiyor değildi hani.
Yeri geldi maddi anlamda desteğini, yeri geldi manevi anlamda fevz ve bereketini aldım.Manevi anlamda arayıp da bulunamayacak kadar insana huzur veren bir havayı teneffüs ediyordum.Öylesine bir bağlılığımız oluşmuştu ki, sair zamanlarda bile yanında bulunmaktan zevk alıyor, mutlu oluyordum. Artık oğlu Ali’den farkım kalmamıştı dersem yalan olmaz herhalde. O derece bir bağlılık oluşmuştu aramızda.
Çoğunlukla peynir ve kuruyemiş üzerine alışverişin yapıldığı esnaflığından şikâyeti olanın olduğunu sanmıyorum.Çünkü kötü mal almaz, kötü mal satmaz, aldığının hakkını verir, sattığının hakkından fazlasını istemezdi.
Peynir sezonunda müşterileri aylar öncesinden sıraya girerek siparişlerini veriyordu. Aldığı peyniri büyük titizlikle inceler, ayrıştırır, hakkâniyet ölçüleri içerisinde tartar ve tenekelere yerleştirirdi.En çok da köylülerin getirdiği sade yağları özelliklerine göre farklı yerlerde muhafaza eder ve zamanı geldiğinde büyük kazanlarda eritir, içerisindeki muhtemel zararlılardan ayrıştırırdı.Böylece hem yağ sadeleşmiş, müşteri memnuniyeti de ön plana çıkmış olurdu.Bu vesileyleydi ki alan bir daha almak için yeni yılın siparişlerini verirdi.
Müşteriler peşin ücretini vermekten çekinmezlerdi.Köylüler verdiklerin parasını almakta acele etmezlerdi, çünkü korkmazlardı, çünkü şüphe duymazlardı, çünkü ne zaman isterlerse alacaklarını bilirlerdi. Bu öylesine herkese nasip olacak bir özellik değildir. Bu güveni herkes veremez, bu hassasiyeti ve hissiyatı herkes gösteremezdi.Yıllara sirayet eden bir esnaflık ahlâkıyla, Risale-i Nur bilinci ve kültürü birleşince, işte böylesine bir dava adamı ve örnek alınacak model, bir kişilik çıkıyordu ortaya.
Böyle bir ortamda bulunmaktan, böyle birini örnek almaktan, inanılmaz derecede mutlu ve bahtiyar oluyordum.
Gıpta ile bakılan ve imrenilen esnaflığının yanında; Risale-i Nur’a olan bağlılığından ödün vermeden, görevlerine yerine getirmeye çalışıyordu. Aslında bu da çok ilgimi çeken en güzel yönlerinden bir tanesiydi.
Ne olursa olsun, kesinlikle sohbetlerden geri kalmıyordu. Hatta müşterilerin olmadığı boş kaldığı zamanlarda bile sürekli Risalelerden okuduğunu görüyordum.Elinden asla düşürmediği Risale ise; Lem’alardan “İhtiyarlar Risalesi” oluyordu.En kısa zaman dilimlerinde bile “Cevşen-ül Kebir’i” her gün aralıksız okuduğunu gözlemliyordum.
Zaman içerisinde benim de ilgimi çektiğinden, oturduğu sandalyenin hemen üst tarafındaki raftan çıkararak ben de okuyordum.Onun vesilesiyle risale-i Nur külliyatına aşina olmuş, elime geçen paralarla sahip olmaya çalışıyordum.
Zamanla müşkül durumlara düştüğüm oluyordu. Bendeki durgunluğun farkına vardığında; kimsenin olmadığı, hatta kardeş gibi olduğumuz Oğlu Ali’nin bile olmadığı bir zamanda sıkıntımı sorar, elinden geldiğince gidermeye çalışırdı.Durgunluğumun sebebi olan problemleri bile, Risale-i Nur çerçevesinde; engin tecrübesiyle, naif bir şekilde gidermeye çalışırdı.Kendisindeki o yumuşak, tane tane konuştuğu o insana güven veren, rahatlatan üslubu, o tadı muhteşem muhabbetine doyum olmazdı.En azından benim için öyleydi.
Ben mutlu oluyordum, huzur buluyordum. Çoğu kez aklî çözümler gerektiren, dünyevî müşkülâtlarımda, baba-oğul ilişkileri içerisinde çözümlenen bir çok hadisenin şahidi olmuşumdur.
Oğlu Ali’nin olmadığı bir çok zamanda bile irtibatımı kesmeyip, engin tecrübelerinden ve ihlas abidesi olan muhabbetinden faydalanmaya çalışırdım.
Çoğu zaman dükkânı bana bırakarak, şahsıma olan güvenini gösterirdi.Ne mutlu ki o güveni öyle birine verebilmişim, ne mutlu ki bir Risale-i Nur şakirdinin güvenini alabilmişim.Dükkânını ve kasasını bana teslim edecek kadar, ambarlarına girecek kadar, evini bana açacak kadar böylesine muhterem bir insana güven verebilmişsem, ne mutlu bana...
Her zaman Hacı Mehmet amca derdim. Gerçekten benim için bir amcaydı, amcadan da öteydi.Ancak Hac vazifesini tamamladıktan sonra, nezdimdeki Hacı’lık sıfatı daha da perçinlenmiş oluyordu.
Muhtelif zamanlarda gördüğümde hal hatır sorar, asla kaybetmediği o yumuşak üslubuyla nasihatlerde bulunurdu.Tatlı dili ve güler yüzlülüğüyle üstatla olan görüşmesini anlattığı zamanlarda, içten içe gözyaşları akıttığının izlenimini edinirdiniz.
Muhtelif zamanlarda karşılaştığı, içinden çıkılması ve çözülmesi en zor olaylar karşısında bile dirayetini, duygusallığını kaybetmeden, gözlüğünü hafifçe indirip, üzerinden bakarak, gayet yumuşak bir hitap tarzıyla yaklaşımlarını unutmam mümkün değildir.
Böylesine değerli ve halim-selim zat-ı muhterem, 16.10.2010 tarihinde hakk’ın rahmetine kavuştu. Asrın müceddidi olan Bediüzzaman Said-i Nursi’yi görme şeref ve mutluluğuna erişen son şahitlerinden birinin hakk’ın rahmetiyle buluşmasının şahidi olduk.Böylesine halis ve muhlis bir nur şakirdi olan ve benim en az babam kadar sevdiğim, Hacı Mehmet Emin Binici amcamı kaybetmenin üzüntüsünü anlatacak kelime bulamıyorum.En çok da şahidi olduğum üzere, dilinden asla düşürmediği “İnna lillahi ve inna ileyhi raciun” ayetini asla unutamıyorum.Evet, “İnna lillahi ve inna ileyhi raciun.”
Muhterem Hacı Mehmet Emin Binici amcamızı kendi penceremden, farklı bir bakış açısıyla anlatmaya, tanıtmaya çalıştım.Eminim ki onu tanıyan herkesin anlatacağı farklı yönleri vardır mutlaka.
Allah rahmet eylesin,mekanı cennet olsun.Kabri pir-nur olsun.Rabbim gani gani rahmet eylesin, Allah, o ve onun gibi hak savunucularından razı olsun.Onun sahip olduğu ihlas üzere yaşamayı ve yaşatmayı cümlemize nasip eylesin.(Amin)
Yarab nasip etki, zatın bileyim.
Nasıl hamd etmeden, sana geleyim
ihlassızsa dilim, nasıl güleyim,
Habersiz huzura, nasıl gireyim.
Kerim baydak
kbaydak61-artan@hotmail.com
Söylemleri-Eylemleri Bir Olmalı İnsanın
İnsanların söylemleriyle eylemleri arasında çok farklılıklar olmaktadır. Enaniyet kurallarını ön plâna çıkararak sarfetttikleri izansız ve mesnetsiz sözlerle, karşı oldukları ve pek de tasvip etmedikleri eylemleri, uygulamaları, kendi kişiliklerindeki tutarsızlıkları gözler önüne serebiliyorlar.Bir işe girişirlerken, benlikten uzak hareket ettiklerini üstüne basa basa dile getirmelerine rağmen, ahbap-çavuş ilişkileri içerisinde birbirlerini destekler mahiyette mesnetsiz manzaralar oluşturmaktadırlar. Halbuki yola çıktıklarında; herşeylerini bir kenara bırakarak, faydalı ve anlaşılabilir bir çalışma içerisine girdikleri söylendiğinde, ötekileştirme ve ayrıştırma gayretlerinin son bulacağını umut ediyor insan. Ancak insanın hevesi kursağında kalıyor.Yani değişen bir şey olmuyor. “Eski tas, eski hamam!” kabilinden sadece figüranları değişmekle beraber, esas zihniyet ve varılmak istenen nihaî hedef veya hedefler aynı kalmaktadır.
İnsanların birbirlerine güvenmesi bu kadar mı zor?
İnsanların farklı menfaatler uğruna, bazılarını ötekileştirmeleri ve ayrıştırmaları bu kadar kolay mı?
Tam da “ne güzel, galiba bazı tabular yıkıldı, artık her şey belli bir çizgiye girip, rayına oturdu” derken, aynı nakaratların tekrarlanması, insanı derinden yaralıyor. Aslında yaralanan kendisidir belki; ama farkında olabilirse tabi.
Şeytanî vesveselerden kurtularak, birleştirici, bütünleştirici ve tamamlayıcı özelliklerini ön plâna çıkarabilirse tabi. Plânlı ve projeli yapılıp, derinden derine arzulanan hedefe varma adına bir takım esneklikler gösterilebilse de; esasında genel anlamda pek de değişen bir şey olmamaktadır.Sonuçta, hedefe ve menzile varma adına; her şey mübah olmakta ve görülmektedir.
Günler geçer devran döner,
Sönmez denen ışık söner,
Varsa haklı sebep öner
Lanet etme sen o güne.
Kimi zaman yapılanlardan pişmanlık duyar ya insan.
Yapamadıklarına hayıflanır, yaptıklarına üzülür.
Bilerek veya bilmeyerek bir takım hatalar silsilesiyle ya da çeşitli faktörlerin etkisiyle, haklı gibi görünen söylediklerinden, yaptıklarından dolayı haksız duruma düşer ya insan.
Üzerinde kıyasıya eleştiri ve yorumların yapıldığı bir meydanda görür kendini. Belki nedametler vardır; ama uyuşturucu gibi müptela olmuş, kıpırdayamaz durumdadır. Her geçen gün esiri haline gelip, mengenenin dişlileri arasında sıkıldıkça, sıkılıyordur. Çırpınarak kurtulmaya çabalar, ama çabaladıkça daha da mevcut durumun içine battıkça batar.
İnsan aynaya bakıp özünü göremiyorsa, insanın yüzüne başka, arkasından başka konuşuyorsa, yazıklar olsun o insana.
İnsanın özü, sözü bir olmalı.
Eğer beyin başka düşünüyor, ayaklar başka bir yöne gidiyorsa; yolunda gitmeyen, ters giden bir şeyler var demektir.
Eğer insanın düşündükleri, söyledikleri ve yaptıkları birbirinden farklılıklar arzediyorsa; bir yerlerde hata yapıyor/yapılıyor demektir.Esas olan bu değildir, istenilen bunlar olamaz, bildiğim kadarıyla...
Çevremizde özü-sözü bir olmayan, söylemleri-eylemleri farklı olan ve kendini ekabir olarak gören, elit kesim olarak arz-ı endam eden o kadar zevat var ki...
Ne oldum dememeli, ne olacağım demeli.Şöyle etraflıca düşünüldüğünde, aslında herkes ne konuştuğunu, ne yaptığını çok iyi bilir.İyi-kötü her şey sonlanmaya mahkûmdur. Yeter ki insan empati ve özeleştiri yapma bilgi ve bilincinde olsun.
Mevlana hazretleri dememiş mi; “ ya olduğun gibi görün, ya göründüğün gibi ol”.
İçi neyse, dışı da o olmalı.Özü-sözü uyuşmalı.Baş-beyin ve ayaklar birbirine uymalı, aynı yönde ve aynı çizgide gidebilmeli
Allah ayıktırsın.
Başka ne denilebilir ki!...
Kerim BAYDAK
kbaydak61-artan@hotmail.com
BİR BİLEN VAR MI?
Meçhule gitmek demek böyle olsa gerek
Haydi gidenler gelip söylesinler bana
Bildiği vardır elbet güttüğü bir erek
Yapılan takdirliktir söylesinler ona.
Libasıdır pardüsü elleri cebinde
Kimbilir ne söylüyor neler var lebinde
Belki hedeflediği menzilin dibinde
Dalmıştır hülyalara dünyalar bir yana.
Hayal denizindedir derine gidiyor
Sanki karanlık anı aydınlık ediyor
Olanlara amade kendini adıyor
Uğrunda ne gelirse gelsin der bu cana.
Hayaller denizinde bulunmak güzeldir
Ağızdan dökülenler elbette özeldir
Taşlara yazılmışsa sanma ki sözeldir
Dost meclisinde olmak sıcak gelir kana.
Yalnızlık hakka has yanılmışım sanma
Öyle yalan yanlışa sakın ola kanma
Kerimce bir öğüttür kötüyü hiç anma
Hakkı anmazsan eğer huzur yoktur sana.
2011-Kerim BAYDAK
kbaydak61-artan@hotmail.com
Şans Oyunlarına Müptela Bir Gençlik
İşsizliğin hızla arttığı ülkemizde, toplumun büyük bir kısmı umudunu şans oyunlarına bağlamış durumdadır.
Toplumun şans oyunlarına yönelmesinin sebeplerinden belki de en önemlisi işsizliktir.İşsizlik bu umudu en çok öne çıkarıp, süreklilik sağlayan, canlı tutan sebeplerin başında gelmektedir.Aslında şans oyunlarına bel bağlama, medet umma, kısa yoldan zengin olma durumu, çoğu insanı gençlik dönemlerinde etkisi altına almaya başlar.
Bugün özellikle üniversitelerde gençliğin şans oyunlarına ilgisi ve umudu, beklentisi epeyce artmış görünüyor. Ailesinden ve yaşadığı bölgeden uzaklaşan üniversiteli gençlik; ilk kez bu dönemde paraya sahip olmaya, varlığını veya yokluğunu hissetmeye başlamıştır.Yanlız yaşama ve arkadaş çevresi gibi içinde bulunduğu ekonomik durum, onu şans oyunlarına itmiştir.Çalışmayan öğrencilerde daha çok olduğu gibi, aynı durum, hem çalışıp, hem okuyan öğrenciler için de geçerlidir.
Arkadaşlar arasında kendini farklı gören, farklı tanıtan, ailesinin kimliğini olumsuz anlamda saklayan gençler, arkadaş ortamına uyum sağlama ve soyutlanmama adına, hep para kazanma gibi bir kazanç isteği, birden zengin olma hayali vardır.Bu hayala ulaşma adına, ailesinden gelen paraları hayalini ulaşma uğruna şans topu, süper, sayısal loto, iddia, at yarışları gibi çeşitli şans oyunlarına yatırabiliyor.
Hayalları gerçekleştirme adına bağımlı olunan şans oyunlarında; erkekler kızlara oranla daha fazla ilgili görünmektedir.
Türkiye'de şans oyunlarının müdavimleri, ya işi-gücü olmayan boş gezen insanlar, ya hayallerini gerçekleştirebilmek için kısa yoldan köşeyi dönme düşüncesiyle, ciddi miktarda paraya ihtiyacı olanlar, ya da hayallerinin öncesinde içinde bulunduğu ekonomik sıkıntılardan bir an önce kurtulmak isteyen insanlardır.
Şans oyunlarına gösterilen aşırı ilgi, refah düzeyiyle paralel ve orantılı olarak artış gösterebilmektedir.
Kalkınmış ve refah düzeyi yüksek ülkelerde yaşayan bazı insanlar; sadece zevk için bu oyunlara yönelebilirken, biz de şans oyunlarına bu şekilde yaklaşan çok az bir kesim vardır.Daha doğrusu gelişmiş, her yönden doyuma ulaşmış, refah düzeyi yüksek ülkelerde bu tür şans oyunlarına duyulan ihtiyaç, bize oranla çok daha azdır.
Türkiye'de üniversite gençliğinin yaklaşık % 80’i, 90'ı şans oyunlarının takipçisidir.Gençliğin okul yıllarından itibaren başlayan şans üzerine kurulu yaşamı; özellikle üniversite yıllarında somut bir şekilde etkisini sürdürmeye devam etmektedir.Her hayal gibi, bu tür hayaller, umutlar gençliğin yaşamında var olmaya devam etmektedir.
Şans oyunlarına olan bağımlılık, uyuşturucu müptelası olmuş gibi her geçen gün kendine sıkı sıkıya bağlanılmasına sebep oluyor. Elinde ve avucunda ne varsa şans oyunlarına yatıran gençler, istediklerini elde edemeyince hayal kırıklığına ve hüsrana uğruyorlar. Bu hüsran, bir çok ailenin dağılmasına (boşanmalara), kişinin psikolojik ve fizyolojik durumunun bozulmasına sebep olmaktadır.Çevrenize şöyle bir bakacak olursanız, beş parasız kalan şans oyunları müdavimleri, aileden eşten, çocuklardan yoksun olan bir çok kişinin varlığına rahatlıkla şahit olabilirsiniz.Fazla ifşa etmemekle beraber, kendimizde bu tür şans oyunlarına zaman zaman baş vurabiliyoruz.
Anlayacağınız, şans oyunlarıyla geleceğini şekillendirmeye çalışan, şans oyunlarıyla kısa yoldan zengin olmanın, köşeyi dönmenin hesaplarını yaparak, alın teri dökmeden, kolay para kazabilme hayalleriyle yaşayan hayallere müptela bir nesil yetişmektedir.
Kerim Baydak
kbaydak61-artan@hotmail.com
Lütfen Bilen Birileri Varsa, Beri Gelsin!...
Kaliteli bir yaşamı herkes arzu etmektedir.
Rahat, huzurlu, ve mutlu bir yaşamı istemeyen birileri olabilir mi?
Sanmıyorum!
Herkes iyiyi, güzeli, doğruyu, çocukluğundaki o temiz günleri istiyor; ama her nedense kimse de kapısının önünü süpürmüyor, bu anlamda bir çaba göstermiyor, bir emek harcamıyor.
Öyle denmemiş mi? “ Herkesin evinin önünü süpürürse, bütün şehir tertemiz olur”
Körelmiş, ya da yok olmuş duygularla belki insancılık oynuyoruz, oynamaya çalışıyoruz; ama sanırım her geçen gün de biraz daha kaybediyoruz anlaşılan!
Hep kendimizin haklı olduğunu düşünürüz, hep başkalarını suçlarız, suçlu ararız.
Madem herkes başkalarını suçlayacak kadar iyi de, peki onca kötülükleri yapan kim?
Keşke bu sorunun cevabını verebilen birileri çıksa da biz de öğrensek, öğrenebilsek!
Madem herkes gerçekten samimi ve dürüstse, peki bu dünyayı yaşanmaz hale getiren kim?
Bu dünyayı çekilmez hale getirenler kimler ya da neler?
Keşke bu sorunun da cevabını verebilen birileri çıksa da biz de öğrensek, öğrenebilsek!
Madem ki hepimiz, iyiyiz, dürüstüz, samimiyiz, haklıyız, doğruyuz; o halde bu karmaşa, bu kargaşa, bu sıkıntı ve problemler niye?..
Öyle ya, hepimiz iyi olduğumuza göre; iyilerle dolu şu koskoca dünya esir olmuş küçük bir azınlığa, neden her türlü kaderimiz, geleceğimiz, üç-beş kötünün elindedir?
Herkes birilerini satıyor.
Herkes tarafından satılıyoruz.
Herkes birilerin ayağını kaydırıyor.
Herkes saman altından su götürüyor.
Herkes münafık zihniyetiyle, içi ayrı, dışı ayrı davranışlar sergiliyor.
Yapmacık davranışlar sergileyerek, sevmeden seviyorum ağızları yapılıyor.
Her yaptığımızın bize göre doğruluğuna inanıyor, her yanlışımızda nasırlanmış vicdanlarımızı biraz daha eritiyor, yok ediyoruz.
Her şeye rağmen, insancılık oyunlarında, hepimiz başrol oynuyor, liderliği kimseye kaptırmıyoruz.
Sahte ve yapmacık maskelerimizi silip parlatıyoruz.
Saklayacağımız yanlışlarımızı beynimizin karanlığına süpürüp, görmezden geliyor, hasılı insanlığımıza toz kondurtmuyoruz.
Çocukluğumuzda sahip olduğumuz, övündüğümüz sevgiyi, saygıyı, şefkati, hürmeti ancak masal gibi derleyerek çocuklarımıza anlatıyoruz.
Eski aşklardan da, eski meşklerden de, eski güzellerden de, eski güzelliklerden de eser kalmadı.
Kadınlarr güzel olduğu için seviliyor, aşkın derecesini belirleyen bir takım bedeni özellikler bulunuyor.
Şiir, şarkı ve romanlardaki aşklar yapmacık oldu, her şey para ve parasal değerlerle ölçülmeye ve baş köşeyi işgal etmeye başladı.
Artık parası olmayana kız bile verilmiyor, adam yerine bile konulmuyor.
Başlık parasının adı değişti.
Medeniyetin hayatımızdaki tek yeri para oldu.
O kadar ki sözde medeniliğimizi başlık almayarak; ama parası olana kız vererek farklı şekillerde icra ediyoruz.
Hepimiz çok iyiyiz, çok dürüstüz, çok samimiyiz...
Her şey iyi, güzel, hoş da; peki kötü, çirkin, beter olan kim acaba?
Lütfen bilen birileri varsa, beri gelsin!...
Kerim BAYDAK
kbaydak61-artan@hotmail.com
Bu Haller Bir Hal Değil
Bize bir haller oluyor. Öyle bir hal ki, herkes elleri-kolları bağlanmış gibi, kimse bir şey yapmıyor/yapamıyor. Ayaklar prangalara vurulmuş gibi bir adım dahi ilerleme kaydedilemiyor. Mıh gibi yeri çakılmışız gibi.
Yaşıyoruz, nasıl yaşıyoruz, farkında değiliz. Hiçbir şeyden memnun olmuyoruz, hiçbir şeyden memnun olana da rastlayamıyoruz. Herkes şikâyetçi, herkes sitemkâr, herkes isyankâr… Memnun olamazken, kimseyi de memnun edemiyoruz. Hep bir çelişki, bir muamma…
Kimi konuştursan bir memnuniyetsizlik var söylemlerinde. Hiçbir şey ve kimse bizi ikna edemiyor, bizi rahatlatamıyor, kafamızdaki onlarca, binlerce soruyla boğuşup duruyoruz.
Ailemizden, çocuklarımızdan, arkadaşlarımızdan, dostlarımızdan memnun değiliz.
Yaşantımızdan, okuduğumuz okullardan, çalıştığımız işten, amirimizden, patronumuzdan, en önemlisi de kendimizden bile memnun değiliz.
Belki karamsar bir tablo çiziyorum, nahoş bir manzara oluşturuyor olabilirim; ama ne yapayım, gerçek bu!..
Kabuğumuza sığamıyoruz, her şeyin daha da fazlasını istiyoruz. Her şeye şüphe, kaygı ve endişeyle yaklaşıyoruz. Birbirimizi yeme, alaşağı etme, tüketme derdindeyiz. Ne, niçin ve nasıllarla birbirimizi sorgulama ve sindirme, kendimizi kabullendirme gayretindeyiz. Sonuçta hem kendimizi, hem karşımızdakini huzursuz, rahatsız ve mutsuz ediyoruz. Sonuçta, nedametler, stres, kanserler, depresyon, esrarengiz ölümler, kronik hastalıklar, kazalar…
Kilom, boyum, kaşım, gözüm, işim, aşım, eşim, gücüm, mevki, makam, hat, kat, yat gibi birçok bahaneyle sürekli kendimize sorunlar çıkarıyoruz.
Peki, bunları yapınca rahatlıyor muyuz?
Bilakis daha huzursuz oluyoruz. Hem sinir katsayılarımızı yükseltiyor, hem sağlığımızdan, hem sosyal ilişkilerimizden oluyoruz. Kafayı sıyırmış gibi, kendi kendimize konuşuyoruz.
Tüm bu olan bitenlere bir de inanç eksikliği eklenince, her şey birbirine girmiş oluyor.
Artık tüm bu olan bitenlere bir son vermek gerekiyor. Kim olduğumuzu, ne için bu dünyaya geldiğimizi, görevimizin nelere olduğunun farkına varmalıyız. Hâkim-i Mutlak bize akıl, feraset denen büyük yetiler bahşetmiştir. Bunun bilincinde olarak, ne/neler yapmamız gerektiğini düşünelim.
Bir imtihanda olduğumuz bilinciyle yaşamak varken, neden hep bağırmaya, sitem ve isyan etmeye, at gözlükleriyle çevremizde olan bitene bakıyoruz ki?..
Bu kadar mı gözümüz kör olmuş durumda.
Her şey bu kadar kolay ve boş bilinmemeli, isyankâr olup, of-puf etmemeliyiz.
Rabbimizin bize verdiklerine şükretmeli, şükrümüzü lâyıkıyla eda etmeliyiz.
Başka çıkar yolumuz yok.
Aksi takdirde hayvanlardan ne farkımız kalır?
Kerim BAYDAK
kbaydak61-artan@hotmail.com
|
|
|
| O OL DEDİ OLDUN.OLMADIN ODUN OLDUN. Cahit Yetgin den |
4 DE 1 LERE SESLENİŞLER
GAZETECİ-YAZAR VE ŞAİR
CAHİT YETGİN
************************
EDİTÖRLER
1- H.EREN YETGİN
2- Ö.ERDİ YETGİN
************************
EDEP BIRAKMAZ,
EDEPSİZ'E SÖZ.
EDEPSİZ,EDEP,
SÖZÜNDEN NASİPSİZ.
Cahit Yetgin den.
*******************
İNSANLIĞIN İÇİNDE
EY...YALNIZ İNSAN.
İNSANLIK DEMEYE,
4 DE 1 ŞAHİT LAZIM.
Cahit Yetgin den.
*******************
SAHİPSİZ SANMA ALEMİ.
SAHİBİ VAR SAHİBİ.
SEN,SEN OLDA
SAHİPLENMEYE KALKMA,
SAKIN....!
Cahit Yetgin.
**************
NE BENİM,
NE SENİN,
DEDİĞİN GİBİ OLSUN.
İSLAM DİNİ OLSUN.
Cahit Y etgin den.
********************
%25 dir OLGUN İNSAN.
FITRATININ ÖZÜDÜR AR.
%75 DİR RAKİBİ ARSIZ.
BİR AR'A ÜÇ ARSIZ.
Cahit Yetgin den.
*******************
HAN,HANCI VE YOLCU.
ÜÇ YALANCI.
DÜNYADAN GEÇTİ
BU ÜÇ YALANCI.
Cahit Yetgin
***************
4 AYAK BİR MASA
4 AYAK BİR HAYVAN
4 YÖN,DÖRT FİKİR
4 DE BİR AKLI SELİM
Cahit Yetgin den.
*******************
BİR DAMLA SU.
ET VE KEMİK.
BU AKILLA.
ALLAH BİR DEDİK.
Cahit Yetgin den.
*******************
SES,SEDA,NİDA.
SELAN OKUNDU
EL VEDA.
Cahit Yetgin den.
*******************
HABİL VE KAABİL
HEM KARDEŞ,
HEM KALLEŞ
Cahit Yetgin den
******************
FANİ GELDİ GEÇTİ.
BAKİ NE GELDİ
NE GEÇTİ.
Cahit Yetgin den.
*******************
BİR ANLASAM
MANA VERECEĞİM.
BİR ANLATAN OLSA
MÜKAFAAT VERECEĞİM.
Cahit Yetgin den.
*******************
LAKABI AYI
KENDİSİ DAYI
AVCISI ONDÖRT 'ÜNDE
14 LÜKDE SAY SAYI.
Cahit Yetgin den.
*******************
HER ŞEYDE AYRI BİR,
ÖZELLİK VE GÜZELLİK
HER ŞEYDE AYRI BİR
ÖZEL ÇİRKİNLİK.
Cahit Yetgin den..
*******************
AKIL SAYIMDA.
6.CI HİS ,MİS
ÖNEMLİ OLAN
PAK MI? PİS.
Cahit Yetgin 'den.
*******************
KENDİNCE İYİ.
HUYU VE SUYU.
YAPMACIK DIŞI
ANLAŞILDI MÜNAFIK
OLUŞU.
Cahit Yetgin' den.
*******************
BU GÜN BANA
YARIN SANA
GÜLÜP GEÇME
GELMEDEN BAŞINA.
Cahit Yetgin 'den.
*******************
HEM KEL,HEM FODUL.
ARSIZ MI,ARSIZ.
ARLANMAZ,UTANMAZ
ALLAH DAN KORKMAZ.
Cahit Yetgin' den.
*******************
DEĞER Mİ
BİR HİÇ'E
TALİP OLMAK.
BU GÜN PAHA BİÇ
YARIN BİR HİÇ.
Cahit Yetgin 'den.
*******************
ELİNDEKi IRAK
UZAKTAKİ SERAP
BE...E AHMAK
DÜŞÜNCEN HARAP.
Cahit Yetgin'den.
********************
İSA GELECEK MİŞ.
GELMEYECEK MİŞ.
SEN GELMİŞSİN YA.
SEN GİDECEK SİN...!
Cahit Yetgin'den.
********************
MEHDİNİN ZAMANI,
GELMİŞ,GELMEMİŞ.
SENİN ZAMANIN
GELMİŞ GİDECEK SİN...!
Cahit Yetgin'den.
*****************
SAF,SAF CEMADATLAR.
SAF OLAN,ASIL SAFİ,
CEMAATLER.
Cahit Yetgin'den.
***************
KENDİNE GEL,
YAŞIN KEMAL DE.
YA BAŞIN,YA YAŞIN.
TÜKENDİ AŞIN.
Cahit Yetgin den.
*****************
GELDE DÜZELT,
NE MÜMKÜN...!
EĞRİLİK MAYADA,
DOĞRULUK KATKIDA.
Cahit Yetgin den.
******************
ALLAH c.c.HU VAR.
ŞÜPHEMİZ YOK.
ÖLÜM VAR.
ACELEMİZ YOK
Cahit Yetgin.den.
******************
HEM KEL,HEM FODUL.
ARSIZ MI,ARSIZ.
ARLANMAZ,UTANMAZ.
ALLAH DAN KORKMAZ.
Cahit Yetgin.den.
******************
1453 Doğum Günün.
İs gibi,iz kalışın.
Tan gibi doğuşun,
Bul beni deyişin.
1453 de;
İstanbul oluşun.
Seni, bana,
Beni,sana,dünya'ya,
Kıymetli kılan.
Efendimin değer verişi.
Kutsal hedef oluşun.
Doğum günün kutlu olsun.
Nice tan vakti.
Ezanlarla uyanıp,
Kıyamet'e kadar,
İs ve iz kalasın.
Erenlerle buluşup,
İnşaallah vede maaşallâh.
Doğumun doğacaklar'a,
Vatan ve millet ola.
Cahit Yetgin
**************
BEN VE İSTANBUL.
Ben gelmişim…! Tarihinde.
Sen se, benden önce.
Öğrenmek istediğimde,
Tarihin içinde.
Ne kadar çok isim,
Koymuşlar mekânına.
Konstantinopolis,
Asitane ,listane
Darül hilafe,
Beldetül Tayyibe,
Payitaht-ı saltanat,
Mor şehir,istan boli,
İslam bol ve şimdi
İstanbul.
İmparatorlukların.
Baş şehri ünvanın
Efendimin seni,
Müjdelemesi.
Komutanı’nı ve
Askerlerini övmesi.
Fatih sultana,
Nasip oluşun.
Akıncıların iştiyakı,
Erenlerin keşfi.
Eba eyyübü ensarın,
Yaşı ve mekanı
Kutsallığına şahit,
İslam ümmeti
Mazideki silinmeyen,
İzlerin,Ayasofya,
Sultanahmet,
Topkapı sarayı,
Süleymaniye,fatih,
Camilerin.
Dünyanın gözü,
Üstünde,benim se,
Nöbetim hizmetinde.
Gelecek nesiller.
Sıra da bekler,
İştiyaklâ hizmet’e
Kucağında yatan
Şehitler hatırına.
Allah c.c. hu nasip,
Etmesin, başka bir,
Millet’e ve isme.
Sen,sen kal,
Şimdiki isminle.
İstanbul.
Cahit Yetgin den
******************
Geri gelseler…….!
Madem düşünen
Bir varlık sın…!
Bir an düşünce
Turuna çıkalım
Seninle…….!
Hz.İbrahim
Geri gel se…!
Şimdi ki yahudiler’e
Ne der…….?
Hz.İsa gel se..!
Hıristiyanlar’a
Ne der……?
Hz.Muhammed
Ebubekir,ömer,
Osman, ali.
Tarikat pirleri.
Müslümanlar’a
Ne der……?
Alparslan,fatih,
Osmanlı sultanları
Ne der….!
Lenin,mao,vs.
Ne der….?
Atatürk
Ne der……?
Vs.vb.ler.
Gelseler.
Kim hangi
Önderi kendine
Seçip idol olarak
Kabul etmiş se..!
Fakat layık
Olamamış sa..!
Kendisine vede
Kendi gibilere
Ne derlerler,
Acaba……?
Ey düşünen
Varlık…
Senin idolün
Seni,senin gibileri,
Beğenmez ken…!
Ben neyini
Takdir edip
Beğeneyim ki…!
Önce örnek
Model ol,
Hem liderinin
Hemde halkın
Takdirine
Layık ol.
Cahit Yetgin den
*******************
İkinci bodrum tatili…..!
Rabbimin misafiriyiz.
Bu fani dünya’da.
Sunduğu nimetlere
Sonsuz elhamdulillâh.
Misafir nasıl uymaz
Ev sahibinin evinde,
Edep ve erkâna….!
Kurcalar san..! sağı,solu.
Çıkarır san..! türlü,türlü,
Şeytana uyup,
Fitne fesat.
Şeytanlaşır,
Münafıklaşır san…!
Ev sahibinin verilmiş
Sözü var, bir mühlet
Misafir kalmana.
Usulca çıkarır aniden
Evinden.
Zan etme ki başka
Misafirhanesi yok.
Başka misafirhane
Evinde de,ağırlar.
Cömerttir hiç boş
Kalmaz misafirhaneleri
Her gün dolar,boşalır.
Çocuk gibi yaramazları
Ortalığı, karıştıranları
Ağırlar, evinin altında ki
Bodrum katında.
Evin altı dedim se;
Villa, birkaç kattır
Zan etme…!
Nasıl ki bir zamanlar
Gider din…..!
Muğlanın bodrum
İlçesine tatile veya
Başka bir yere…..!
Bu fani dünyanın da
Toprağın altında var
Bir bodrum katı.
Oraya da zamanında
Villa ev yapanlar
Gider tatile……..!
Sen se sıranı savdın
Devre mülk hakkını,
Müsadenle…..….;
Rabbena hep sana
Değil, bu ehli keyf.
Hak edenler de.
Biraz değil,ebedi,
Tatil yapsın.
Sürsün bodrum’un
Sefasını.
Cahit Yetgin
************
Huy ve kalıp’da eş.
Huyları ve kalıpları,
Birbirine benzeyen.
İki ayrı mahluk
Biri insan
Diğeri hayvan.
Bir balta girmemiş
Ormana bak,
Birde dön,
Eğitilmemiş insan
Topluluğuna bak.
İnsanlar mı? Hayvana
Hayvanlar mı? İnsana
Kendilerinde ki…!
Huy ve kalıpları örnek,
Göstererek,
Eşleştirip atasözleri
Üretmişler.
İşte benden sana
Örnekler;
Ayı,öküz,eşşek gibi,
İnsan deriz.
Kurt,tilki,yılan ve
Maymun gibi
Benzetme yaparız.
Şaşarım insan
Olduğumuz,halde,
Niye…? Niye…? kendimizi
Eş tutarız hayvan gibi,
Kalıp ve huylarımızı.
Acaba ?
Hayvanlar da
Kendi aralarında,
İnsan huy ve kalıplarını
Bizim gibi mi ? eş tutar
Yoksa biz mi ? kendimizi
Yakıştırırız hayvana…!
İçimizde hayvan huyu,
Oldukça,daha çok
Benzetiriz insan neslini
Hayvana.
Ne farkımız kaldı,
Hayvanlar dan gayrı
Yokmu dur?
İnsana benzeyen hayvan.
Benzetelim kendimizi
İnsan gibi hayvana……!
İnanmasan bak,
Atalarımızın
Ürettiği atasözlere.
Cahit Yetgin den.
******************
Basınca bam teline....!
Bak ne kadar da,
Görünüşde uysal.
Ne kadar da
Kibar,kültürlü
Havası güdüyor.
Üstüne üstelik
Şiir yazıyor
Dışı kalaylı,
İçi alaylı.
Bırak çuvaldızı,
İğneyi batırsan
Cıyak cıyak
Havası birden
Değişiveriyor.
Sanır sın ki...!
Haksızlığa uğramış.
Zavallı biri diye
Oysa;
Bam telin'den
Yazılan şiirden miş
Cıyak cıyak
Avazı.
Seni gidi
Bam teli içinde
Gizli....!
Bir şair gelir
Bam telinine
Dokundurdu mu
Şiirini,
Tanıdığını,zan ettiğini
Tanıyamazsın.
Hayret mi hayret
Meğer içi,dışı,ayrı,
Münafık oluşu
Bam telinin ucundaki
Şiir sözlerindeymiş
Sakladığı sırrı.
Bu kadar inceymiş
Bam teli.........!
Acaba bam teli
Kalınlar'da var mı
Dersiniz.?
Elbette var derim.
Biri münafık sa
Diğeri,
İç hasedini vurmaz
Kendince,
Uyanık ve keriz.
Şiirler deki o
Sır cümleler
İster münafık
isterse,kıskanç,
Hasteçinin,
Fark ettire,ettire.
Sırrını döker
Dillere.
Cahit Yetgin
**************
Aşağı tükürsem sakalım.
Yukarı tükürsem,bıyığım.
Rüzğara tükürsem,yüzüm.
Bende tükürmem,yutarım.
Cahit Yetgin den.
*******************
Aşık olurum deme,
Aşk cezbesi olmadık ça.
Aşk aşk diye yanmadıkça.
Cahit Yetgin
*************
Aşıklar aşığına,
Aşığı aşkına,
Medet,medet.
Medet hu,hu.
Cahit Yetgin
************
Atamın kelimeleri olmuş,
Bana, sana yabancı.
Yabancının kelimesi dolmuş,
Yazına,diline dolanmış.
Cahit Yetgin
*************
Ay güneş'den nur saçar.
Güneş kendinden ışık.
Sen ise karanlıkta,
Loş bir ışık.
Cahit Yetgin
************
Ayet hadis doğru.
Doğru okur,
Doğru söylersin.
Doğruya doğru dersin.
Bir türlü doğruya,Uymaz,
Doğru olmazmı sın.
Sen....!
Cahit Yetgin
*************
Bakan görür,zan etme.
Görünür,görünmez deme.
Cahit Yetgin
*************
Baş düşman şeytan.
Şeytanlaşmış insan.
İki ezeli rakip.
Biri galip,biri mağlup.
Cahit Yetgin
*************
Baş nereye,
Kuyruk o yöne.
Baş leşe,kuyruk,
peşinden düşer,
Leş'e.
Cahit Yetgin
*************
Nerde görsem,
Başı boş gezeni.
Bir bakarım
Sokak köpeğine.
İmrenir kulübe,
Köpeğine.
Cahit Yetgin
*************
Batıni ve zahiri.
Mücadele,mücadele.
Mücehhez ve haz.
Hazır ve tekmil.
Cahit Yetgin
*************
Ben dedik çe.
Gurur dediler.
Ben dedikçe.
Kibir dediler.
Ben, ben dedik çe.
Kudurdular.
Ben demeseydim.
Sen mi deseydim.
Sen sendin.
Ya ben.
Ben,benim nefsim
Değildi.
Cildimde ki ben di.
Benim ben'im.
Cahit Yetgin
**************
Beni kader mahkumu.
Seni gardiyan yapıp,
Başıma diken.
Kader değil de nedir.
Ben içerde,sen se dışarda.
Sende benim gibi,
Mahkum değilmi sin.
Mahkuma gardiyanlık yapan.
Cahit Yetgin
*************
Beni sev dedi,
Sevdirtti.
Sevdim.
Çıldırttı.
Cahit Yetgin
*************
Bilal habeş in sesi.
Ferah mı ferah.
Daveti beş vakit ezan.
Kıl secde et iman
Cahit Yetgin
**************
Bilmem bildiğini.
Bildiğimi bilir sen.
Bilirim bildiğini.
Cahit Yetgin
*************
Bir'e üç,ne yaparsın.
Bir aklı selim'e
Üç akılsız fitnebaz.
Ne güç yeter,nede söz.
Biri şeytana arkadaş.
Biri cin fikirli.
Biri hayvan tabiatlı.
Üçe bir sin,arkadaş.
Bir kendi başına güç.
Bir'e üç de olsa.
Bir olmaz sa,üç de olmaz.
Üçün varlığı,bir de.
Gün gelecek,gün geçecek.
Üçü de,bir diyecek.
Cahit Yetgin
*************
Bir an,
Düşün ey insanlık.
Haşâ allah c.c.hu olmasaydı.
Ölümde olmasaydı.
Cennet ve cehennemde.
Sen ne işe yarardın.
Ey insanlık.
Varlığı varlığımıza.
İnsan olmamıza.
Ölümün sonucu,
Cehennemlik veya,
Cennetlik olmamıza.
Sebep değil mi?
Ey insanlık.
Cahit Yetgin
*************
Bir anlasam,
Mana vereceğim.
Bir anlatan olsa.
Mükafaat vereceğim.
Cahişt Yetgin
***************
Bir dakika....!
Sessiz ol ve dinle;
Sessizlikdeki,
O sesi.
Cahit Yetgin
*************
Bir damla su.
Et ve kemik
Bu akılla
Allah bir dedik
Cahit Yetgin
**************
Bir dert olur.
Bin musibet.
Bir musibeti.
Bin nasihat.
Cahit Yetgin
*************
Bir elinde fani dünya.
Bir elinde baki.
Ne fani,ne baki.
Dengede tut taki.
Cahit Yetgin
*************
Bir fuhşa.
Dört şahit.
Dördü gerçek.
Şahit.
Cahit Yetgin
*************
Bir olan,
Ruh olan.
Bir üfledi
Ruhlar türedi.
Cahit Yetgin
*************
Bir olan ruh dan.
Üfledi bir ilk ruh.
İlk ruh dan sonsuz,
Binbir ruh.
Cahit Yetgin
*************
Bir senin,benim.
Birde o'nun bunun,
Hesabı var.
Birde bir'in
Hesabı var.
Hesabına hesap kat.
Çarp,topla,böl,
Sakın çıkartma.
Cahit Yetgin
************
Bir tek
İki çift,
Üçde de tek.
Beşde de tekde
Tekde tek.
Cahit Yetgin
************
Bir'den çoğalan,
Bir de,yok olan.
Birden bir'e
Tek olan.
Tek.
Cahit Yetgin den
*****************
Bir varmış,bir yokmuş.
Bir hikaye.
Biri hayat,
Biri ölüm.
Ben ne fani,
Sen ne sonsuz.
Kim demiş ki
Onsuz.
Cahit Yetgin
************
Bir'den çoğalan,
Bir de,yok olan.
Birden bir'e
Tek olan.
Tek.
Cahit Yetgin
************
Biri iyi huylu,
Biri huysuz.
Vaz geçmezler,
Huyundan,suyun dan.
Sen,sen ol.
Olma da,
Huysuz soyundan.
Cahit Yetgin
*************
Biri iyi huylu,
Biri huysuz.
Vaz geçmezler,
Huyundan,suyun dan.
Sen,sen ol.
Olma da,
Huysuz soyundan.
Cahit Yetgin
*************
Bu gün bana,
Yarın sana.
Gülüp geçme
Gelmeden başına.
Cahit Yetgin
************
4 de 1 ler için bir hayalim var.
Bir hayalim var.
Sizler için.
Bu dünya dan, göçüp gitmeden.
Bütün dünya için.
İnsanca yaşamak adına.
Hayvanları, bitkileri, doğayı,
Korumak adına.
Hayvan gibi insanları,
Eğitmek için.
Beşeri münasebetleri geliştirmek
Adına.
Cin gibi insanları, tanıtmak için.
Huzurlu ortamı sağlamak,
Adına.
Şeytan gibi, insanlarla,
Mücadeleyi öğretmek için.
Hayvan, cin, şeytan fikirli,
İnsanların sayısının % 75,
Olduğunu, ikna etmek için
Ve
% 25 in’de insan olduğunu.
Kanıtlamak adına.
Bir hayalim var.
Adı üstünde hayal.
Sadece hayalde gerçek.
Gerçekde hayal.
Bir hayalim var,
Sadece,
Ben kurguladım.
Gerçekte var olan.
Hayalde yok olan.
Bir hayalim var,
4 de 1 ler,
İnsanlık adına ve
Sizler için.
Cahit Yetgin den
*****************
Bu gün için var sevin me.
Yarın için yok,isyan etme.
Bu gün için yok,yerin me.
Yarın için umut ve dua et.
Cahit Yetgin
*************
Bu gün şeytanım dürttü.
Dürttükçe dürt tü.
Ben şeytanlaştım.
Şeytanım benden uzaklaştı.
Cahit Yetgin
*************
Bu gün,bu saat.
Bu an için var.
Bu gün,bu saat
Bu andan sonra.
Var mı,yok mu
Allah bilir.
Cahit Yetgin
**************
Bütün harflerle
Bütün rakamlar.
Yerli yerinde,hayatlar.
Çarpar,toplar,bölerler.
Çıkartırlar hayattan.
Cahit Yetgin
*************
Cahilin kabahati.
Kabahatini bilene dek.
Arif in kabahati
Cahil den katbe kat.
Cahit Yetgin
*************
Cennet'ten çıkan insanlık.
Cenneti özleyen insanlık.
Kendini arayan insanlık.
Neden,niçin,insanlık.
Diye,durup düşündün mü,
Hiç.
Cahit Yetgin
*************
Cennet rahat dı.
Bir meyve yasaktı.
Şeytan da tuzak dı.
Adem,havva uzak dı.
Cahit Yetgin
****************
Cezanı çektin mi zan ediyorsun.
Cezanın zahmetini çekiyorsun.
Cezanın saklısını bekliyorsun.
Cezanın,cezasının da ceza olduğunu,
Çok iyi biliyorsun.
Cahit Yetgin
***************
Cimriye kızamam.
Nasipsiz,kısmetsiz.
Nasipliye,kısmetliye
Sağlam bekçi diye.
Cahit Yetgin
*************
Çağrıldığın gün.
İsterse gitme.
Emri vakidir celb.
İlahi hakim.
Cahit Yetgin
*************
Çıkar her millet den.
Her milliyet den.
Her din den,mezhep den.
Hem alim den,zalimden.
Üç beş soysuz.
Şeytanın esiri olmuş.
İkiyüzlü yalancı.
Tamah ve hırslı.
Dururmu sakin.
Kudurmuş kuduz gibi.
Salyası dışarda,
Bir oyana,bir bu yana.
Acep ne işler açsa.
İnsanlığın başına.
Cahit Yetgin
*************
Çok düşüncenden.
Öz ve düş.
Yeğdir kötü düş.
Düş'ün özünü düş.
Cahit Yetgin
**************
Çoluk, çocuk elinde,
Çelik çomak,eğlence.
Nerde eğitim,öğretim.
21.yaşda fethi mübin.
Cahit Yetgin
*************
Çulsuz adamın,çuvalı var.
Unu yok.
Unu olsa da,tuzu yok.
Tuzu olsa da.
Oturacak yeri yok.
Cahit Yetgin
**************
Davut a.s. hakem.
99 koyun davasına.
99 yüz olsun.
Bir'ide olmasın.
Sıfır olsun.
Belamı açacak ha.
Zulümdür bu dava.
Tövbe,tövbe ya rab.
Cahit Yetgin
*************
Değer mi....!
Bir hiç'e
Talip olmak.
Bugün paha biç
Yarın bir hiç.
Cahit Yetgin
*************
Dinle dedim,dinletemedim.
Oku dedim okutamadım.
Derdin nedir dedim.
Hırsım para dedi.
Cahit Yetgin
*************
Divan'a getirdin
Divanda mizan.
Biri haklı,biri haksız.
Divanda hak ve hakikat.
Cahit Yetgin
************
Doğan güneş batacak.
Batan güneş doğacak.
Gece gündüze,
Gündüz, geceye bakacak.
Cahit Yetgin
************
Doğduğun yer mi
Doyduğun yer mi
Derler.
Rızkımla doğdum.
İşimin aşımın peşinde.
Doyduğum her yer.
Cahit Yetgin
*************
Doğdun ölmek için.
Niçin doğduğunu,
Bilmek için.
Cennet cehennem için.
Ölmeyi hak eden için.
Cahit Yetgin
*************
Doğru söze lâf yok.
Yalan söze,doğru yok.
Doğruluktan şaşma.
Yalana yanaşma.
Cahit Yetgin
************
Dört iyi,bir kötü.
Varsay.
Eder mi sana beş.
Bir kötü,dört eş.
Çekilir mi bir leş.
Dört dörtlük olsa.
Baş eğer,bir kötü.
Ortada ne kalır eş.
Nede leş.
Cahit Yetgin
*************
Dörttür hulafa-i raşidin.
Ebubekir,ömer,osman,ali.
Dörtdörtlüktür,örnekler.
Mahçup değildir ümmeti,
Muhammedler.
Cahit Yetgin den
********************
Dün.....! geçmişim.
Ya.....! hayretim.
Dünyam benim.
Öz geçmişim.
Cahit Yetgin
************
Dünya ya insan.
Karanlığa ay.
Aydınlığa güneş.
İnsan eşrefi mahluk.
Güneş ışık,ay nur.
Cahit Yetgin
*************
Düşenin dostu olmaz.
Düşmen mi gerekir.
Dostsuz kalasın.
Düşsen de,düşmesen de.
O hep,dost,o hep dost.
Cahit Yetgin
*************
Düşündüm de,düşündüm.
Çıkamadım işin içinden.
Düştüm düşümün içine.
Gelde çık işin içinden.
Cahit YETGİN
**************
Düşünmeden aklıma düşen.
Düşünmeden düşüme giren,
Hayalimi meşgul eden,
Umutsuz fikrimi kurcalıyan.
Sen,sen o değilmisin ki..!
zaman,zaman,bazen her zaman.
Benimle bir olan......!
CAHİT YETGİN
***************
Düşünmek insana,
Düşüncesizlik,
Hayvana mahsus.
İster düşün
İsterse düşün me.
Karar senin.
Ey insanlık.
Cahit Yetgin
************
Eceli gelmiş,
Susamış ölümüne
Sebep olmuş,
Katilin eline.
Cahit Yetgin
************
Edep bırakmaz,
Edepsiz'e söz.
Edepsiz,edep,
Sözünden nasipsiz
Cahit Yetgin
*************
Efendimin eşidir.
Hz.aişe.zeki mi,
Zeki ve akıl küpü.
İstişare edilen.
Hadis rivayet eden.
Cahit Yetgin
************
Efendimin ashapları.
Gökteki yıldızlar,
Gibi parlak,karanlıkda
Seç,bir yıldız parlat.
Cahit Yetgin
***********
Efendimin damadı'dır.
Hz.ali,ilmin kapısında.
Cesur yürekli,çatal,
Kılıçlı, haydar'ı.
Cahit Yetgin
************
Efendimin dostudur.
Hz.ebubekir.
Ne yılan,ne zehir dir.
Dosttur,dost.
Cahit Yetgin
************
Efendimin damadı'dır.
Hz osman.
Ahlaktır seciyedir.
Haya eder melekler.
Cahit Yetgin
***********
Efendimin hz.ömeri dir.
Hak hukuk adalet.
Ümmetine örnek şahsiyet.
Cahit Yetgin
*************
Efendimin ilk eşidir.
Hz.hatice.
Ne mal,ne mülk düşkünüdür.
Emsallerine örnek.
Cahit Yetgin
***********
Efendimin kızıdır.
Hz.fatıma.
Hem seyyit,hem şerif.
Soy'a renk katan.
Cahit Yetgin
***********
Efendimin torunları.
Hz.hasan,hz.hüseyin
Zehirdir, kandır ümmete,
Akıttıkları gözyaşı.
Cahit Yetgin
*************
Efendimiz s.a.v.
Elenmiş,seçilmiş.
Korunmuş,kurtarılmış,
Çıkarılmış miraca.
Yetki verilmiş şefaat'a.
124 binde bir olmuş.
Son bulmuş kendin de.
Peygamberlik makamı.
Ümmet olan şanslı,
Çünkü lideri şanlı mı,
Şanlı.
Cahit Yetgin
***********
Ek,aşıla.
Bak,okşa.
Ver nasihat.
Al hasılat.
Cahit Yetgin
**********
El insanın aynası,
El mi,bana yabancı.
Ben mi,el'e yabancı.
Ayna sırsız.
Görüntüsü arsız.
Cahit Yetgin
*************
Elhamdülillâhi,
Rabbil alemin.
Rahmeten lil alemin.
Cahit Yetgin
***********
Elinde ki ırak.
Uzakta ki serap.
Be e ahmak
Düşüncen harap.
Cahit Yetgin
*************
Bir eşref saati varmış
Birde eşşek saati.
Eşşeğin de saati mi olur muş.
İnsanda eşşeklik oldukça.
Olurmuş insanda da
Eşşeklik saati.
Cahit Yetgin
*************
Ey insanlığın içinde,
Ey yalnız insan.
Yalnız o ve sen
Varmıdır gayrısı.
Cahit Yetgin
************
Ey insanoğlu,
Zamanın kısa.
Kızak ve tuzak.
Sense kayan,
Geçmişine mazi,
Şimdikine bu an.
Yarının meçhul,
Kayarken,
Ne sağa,ne sola,
Dengeni;
Kaybetme sakın.
Cahit Yetgin
************
Ey yolcu.
Çıkmamışsın ki,göklere
İnesin.
Bir çıkana,birde inen'e
Sor.
Bu yolun ellibin senelik.
Yolu ve yolcusu var.
Çıkanı,ineni,yol da kalanı,
Vede düşeni var.
Her babayiğidin harcı değil,
Göklerin sonu.
Talipler ise yolun başında.
Başları gökte,el pençe.
Bekler.lebbeyk,lebbeyk,
Diye.gece gündüz inler.
Süzüle,süzüle,seçilir.
Kalbur üstü seçilmişler.
Mutlu ve kutlu olan.
Yolcu.mübarek ola.
Bu şerefli mevki ve makam.
Hakkındır hakka olan.
Teslimiyetindendir.
Şanın ve şerefin.
Cahit Yetgin
************
Eyke halkı,
Şuayip kavmi.
Zalim zalime,
Zelil rüsvay,
Eyke halkı.
Cahit Yetgin
*************
Ezel de kader.
Elde heder.
Cahit Yetgin
************
Fani geldi geçti
Baki ne geldi,
Ne geçti.
Cahit Yetgin
************
Fedakârlık yaparsın.
Kendince mutlusun.
Karşılığında nankörlük,
Görürsen şaşır ma.
Hiç şaşmaz,şaşırtmaz
Yaradan söylemişti.
Nankördür insan.
Cahit Yetgin
************
Gam,kasevet,tasa.
Hayatın bir yasası.
Kararır bu halde.
İnsanın yaşantısı.
Kim demiş sürelidir tasa.
Elbet bir gününde vardır.
Neşesi,mutluluğu,rehaveti.
Bir gün öyle,bir gün böyle,
Dünyanın değişmez yasası.
Cahit Yetgin
**************
Gece yarısı olmuş,
Uyku muyku yok.
Kaçtı mı bir kerre.
Bekle ki gele.
Cahit Yetgin
**************
Gel dedi,gittim.
Gittikçe,gel dedi.
Gittim,gittikçe.
Gel,gel dedi.
Cahit Yetgin
*************
Gelde düzelt.
Ne mümkün.
Eğrilik mayada.
Doğruluk katkıda.
Cahit Yetgin
*************
Geldim geleceğim.
Derken; ey vah
Zamanımı geçirmişim,
Beyhude.
İş işden geçti
Gideceğim tez ecelden.
Cahit Yetgin
*************
Geldin camiye,
Çıktın cemiyete.
Camide cemiyet,
Cemiyette cem.
Camide cansız sın.
Cemiyette canlı sın.
Asıl olan;
Cemiyette cansız.
Camide canlı olan
Cahit Yetgin
**************
Geldin gördün
Ya ne götürdün.
Sol elinle mi?
Sağ elinle mi?
Götürdün.
Cahit Yetgin
*************
Gelen onunla geldi.
Giden o na gitti.
Geometrik şekil,şekil.
Matematik dört şekil.
Çiz ve çöz şekil.
Senin ki eğri büğrü şekil.
Cahit Yetgin
*************
Gizli ve aşikâr.
İkiside birdir bir'e.
İsterse bir ol.
İsterse bir çift.
Hiç fark etmez.
Bir'in e'de bir.
Çiftine de.
Birdir bir.
Gizli ve aşikâr.
Cahit Yetgin
**************
Gördün beğendin.
Benim olsun istedin.
Düşündün mü hiç.
Hayırlı mı,hayırsız mı,
Hiç.
Cahit Yetgin
*************
Çeşit,çeşit
Ne yok ki çeşit
Hem de çeşit,çeşit
Din mi yok
Mezhep mi yok
Tarikat mı yok
İnsan mı yok
İdeoloji mi yok
Hayvan mı yok
Bitki mi yok
Cansızlar mı yok
Aklına hayaline
Ne geliyor sa..!
Hepsi çeşit,çeşit
Bir tek o müstesna
O da Yüce Rab.
En büyük mürşit
En büyük mürşit
En büyük mürşit
Alemlerin rabbi olan
Yüce Allah c.c.hu
Taliplere reçetesi
Kur’an-ı kerim
Yer yüzünde ki
En büyük halifesi
Hz.Muhammed s.a.v
Kıyamete kadar
Devam edecek
Halifenin halifesi
Olacak her zaman
Bize düşen talip
Ve layık olmak.
Mürşidi kâmile
Ve halifelere
Uymak.
Cahit Yetgin
Faninin bahanesi
Faninin bahanesi
Doktor fani,
Hasta fani,
Hastalık ise,
Ecelin bahanesi.
Cahit Yetgin
Bahanelerin yeri
Bahanelerin yeri
Hasta haneler
Pasta haneler
Posta haneler
Olmaz olur
Bahaneler.
Cahit Yetgin
Ünlü ünsüz
Ünlü ünsüz
Tıpkı,bazı harfler gibidir
Ünlü ve ünsüz insanlar
Ünlüler çıkartır ses
Ünsüzler çıkartamaz
Kitlelere ses.
Ün’ün vardır şanı ve
Şöhreti vede riskleri
Ünsüzün şerefi’de
Olsa yoktur şanı ve
Şöhreti.
Ne mutlu ki o insan’a
Hem vardır ünü ve
Şöhreti hemde şerefi.
Cahit Yetgin
Rütbe
Rütbe
İster maddi
İsterse manevi
Rütbelerin
Rütbesinin
En üstünde
Nasibim
Yoksa da..!
Rütbelerin
Astının astı
Olan rütbesiz
Er olmaya
Ölünceye kadar
Namzedim,namzet.
Er’de olamazsam
Yazıklar olsun
Yuh olsun bana.
Cahit Yetgin
Kendi hayâl
Kendi hayâl
Kendi hayâl
Ve fani;
Şaşarım bu
Halde dahi
Kurar hayâl
Üstüne hayâl
Cahit Yetgin
Eğittin mi…?
Ağaç yaşken eğilirmiş
İnsan küçük yaşda
Eğitilir miş.
İnsanın ilk eğitimi
Anneden babadan
Ailesinden başlarmış.
Daha sonra çevreden
Yaşdığı coğrafi, dini
Milliyeti, dili olurmuş
Onun kültürü.
Cehalet yenilirmiş
Eğitime.
Bilenle,bilmeyen
Olurmu hiç diyen
Bir din varken
İlim çinde dahi
Olsa gidip alınız
Diyen önder
İlim yitik bir maldır
Meraklısına helaldir.
Ne yazık ki…!
İnsanoğlu öğrendi
İlimi ve bilimi
Beğendi kendini
Gurur ve kibre
Kapıldı.
Bir taraftan icat
Etti top tüfek ve
Atom bombası
Denedi insanlık
Üzerinde.
Buldu çeşit çeşit
Keşifler dert’e
Derman oldu
Bir yandan
Çıkardı öbür yandan
Yan etkisi olan
Çeşit, çeşit hastalıklar
Çevirdiler yap boz
Tahtasına dünyayı
Ve insanlığı.
Kaş yapayım derken
Çıkardılar insanlığın
Gören iki gözünden
Birini,az kaldı
Diğer gözü kör
Etmeye vede
Karanlıkta kalmaya.
Bir tek işleri kaldı
Kimyasal atıklarla
Hem dünyanın
Hemde insanlığın
Sonunu getirmek.
Yakındır, yakın
Laboratuvarlada
Denenmektedir
Çeşit, çeşit insan
Neslini,doğayı
Yok edecek buluşlar
Yaptılar ruhsuz
Mekanik robotlar
Hem insan hem
Hayvan.
Unutma İnsanlık
Yaparsın yaparsın
Amma…!
Bir ruh yapıp
Can veremezsin
Unutma.
Bencil ve cimri
Tanıdın mı hiç
Bencil ve egoist
İnsan.
Ne kadarda
Acımasız vicdansız
Merhametsiz ve
Hissiz.
Cimri mi cimri
Onun için
Paylaşma da
Ne demek
Yoktur lüğatında
İyilik ve cömertlik
Rabbena hep bana
Dinuhum ve dinaruhum
Felfesefesidir
Dini,ideolojisi,ırkı
Mezhebi,dili
Hiç fark etmez
Onun için
Annesi babası
Kardeşi oğlu ve
Kızı,akrabası
Paylaşmaz yediği
Etin kemiğini
Köpek ve kedi ile
Sanki taş kesilmiş
Kalbi inanmaz
Rızkın bir olduğuna
Biriktirir, biriktirir
Altın ve çeşitli
Paraları güvenmez
Kimseye kor
Banka kasalarına
Ne kendisi yer
Ne yedirir başkasına
Kızmayın zavallıya
Sadece acıyın
Mesleğinin bekçi
Olduğuna.
Kimbilir öldükten
Sonra kimlere
Nasip ve kısmet
O bir Allah ın
Dünyadaki
Bankasıdır
İhanet etmez
Topladığına
Çünkü emanettir
Kendisi bilmezsede
Bilir yaradan.
Kim dinler seni
Kim dinler seni
Sen dinlemiyorsun
Ki kendini.
Dinlesinler seni.
Senden çıkan
Bak dinle
Senden çıkanları
Neler neler
Çıkmaz ki….!
Başında saç telleri
Gözünde hem
Sevinç hemde
Üzüntü gözyaşı
Kirpik ve kaş
Burnunda sümük
Ağzında tükürük
Balgam ve ses
Yüzünde sakal
Vucudunda tüy
Ellerinde ayaklarında
Tırnaklar.
Yediklerini atmak
İçin dışkı ve gaz
İdrar ile birlikte
Tohum,
Dişilerde yumurta
Süt ve bebek
Deride ter
Damarlarda kan
Senden ne çıkmaz ki.
Her şeyden önemlisi
Ağzından çıkar
Ya güzel
Ya çirkin kelâm
Tohumundan da
Ya zalim,ya alim
Devamlı üretip
Çıkardın bunları
Bir günde senin
Çıkartamadığını
Çıkartırlar o da
Ruhun.
İslami mi…?
Müslüman san
İsmin,
Ev plânın,
Aile hayatın
Giyimin
Komşuluğun
Arkadaşlığın
Dostluğun
Alış verişin
Ticaretin,
Ahlakın,
Lokman
Vicdanın
Merhametin
Cömertliğin
Düşüncen
İbadetin
Niyazın
Terbiyen
Adabı-ı
Muaşeretin
Yemen içmen
Oturman
Kalkman
Yürüyüşün
Benliğin
İçin dışın
Özün sözün
Her şeyin
Ama her şeyin
Müslüman
Olup da
İslami değilse
İddia ediyorum
Sen mutsuz
Huzursuz
Sevgisiz
Akılsız
Boş hayaller
Peşinde koşan
Dünyanın ve
Kendisinin de
Fani olduğunu
Bilmeyen bir
Aptalsın.
Bu bir iddia
Sende aksini
İddia et.
Binde bir
Bin adam ve
Bir adam düşün
Bin’i bir etmez
Bir adam.
Tesadüf mü
Bin’ in bir araya
Gelmesini zan
Edersin sen.
Hayır hayır
Binlerce adam
Saklarlar aralarında
Kıymetini bilmeden
Bir adam.
Yoktur dünya
Ölçeğinde değeri
Binlerin değer
Yargısı içinde
Yer tutmaz,göze
Batmaz gövdesi
O rabbini,rabbi
Onu tanır binlerce
Güruh içinde ki
Değerini.
Geometrik şekiller
İnsanoğlunun
Hayatına benzer
Geometrik şekiller
Kimisi döner dolaşır
Çember çizer.
Aynı yere gelir.
Fasıt çizer.
Kimisi zevkden
Dört köşe olur
Doldurur küpü
Kimisi karaktersiz
Yamuk eğri büğrü
Bir insan
Kimisi haram
Kazançla üçgen
Gibi yükselir.
İçi kof birgün
İflas eder.
Kimiside yatay
Bir çizgi olup
Sürünür.
Kimisi hırsından
Dikine çizer
Hedefine
Varmadan ölür.
Kimiside kul
Hakkı,işçi hakkı
Demeden olur
Silindir,
Göbeği şiş,
Ensesi kalın
Çenesi ibik.
Kimisi hem nalına
Hem mıhına vurur
Olur zikzak
Oynar kaçamak
Çok az insan
Çizer hayat
Serüvenini
Doğruyu ve
Dengesini
Kaybetbeden
Doğru üzerinde
Dik durmayı.
Zaman,zemin ve şartlar
Ne zaman,
Ne zemin
Nede şartlar ı
Sen evet sen
Belirleyip yön
Veremezsin
İlahi kudret
Ayırmıştır sana
Bir zaman
Ve zemin.
Gelirsin o zaman
Şartları koymuştur
Önüne ister istemez
Uyarsın düşünmeden
Aklın bebek aklıdır
Belli bir zaman
Bir basamağı olur
Sana çocuk aklı
Hiçbir işe yaramaz
Hislerin uyandığında
Gözler kör, görmez
Söz dinlemez
Akıl delikanlıdır
Gençtir toydur
Tecrübesiz
Dinlemez nasihat
Ben bilirim der
İnatmı inat
Düşünmeden
Fokur fokur
Kaynar kan
Ne yol ne yordam
Bilir, nede kural
Fişek gibi fırlar
Ta ki toslayıncaya
Kadar.
Akıl döner başa
Yaş geçmiştir
Ne eline geçer zaman
Nede bulursun zemin
Nede şartlar senin
İstediğin gibidir
O zaman
Gelen geçecek
Nereden geldiği
Nereye gittiği
Belli olan,
Her şey
Geldikleri gibi
Geçip gittiler
Elden ele
Teslim edildiler
Hiçbiri elde
Kalmamak
Şartı ile.
Sen kalacak
Zan ettin
Ey ahmak.
Dedine yan.
Yoktur son
Anda pişmanlık
Vede kabul
Edilen İstiğfar.
Ne hayır gelir..?
Siğara içenin
Üstü, başı evi
Kokar, ahır gibi
İzmariti atar
Sağa sola
Utanmadan
Dumanı ile
Çevreye verir
Zarar,kötü örnek
Olur çoluk çocuğa.
Tükürür balgamı
Cadde ve sokağa
Rastgele yerlere
Öksürür belli bir
Süre sonra kart
Horoz gibi fark
Etmezsin bayan mı
Erkek mi diye
İçki içen desen
Olur alkolik
Atar nara
Huzuru yoktur
Aile içinde.
Döver eşini
Korkar çoluk
Çocuğu siner
Bir köşeye.
Uyuşturucu
Mübtelası girer
Krize tanımaz
Anasını, babasını
İlla ister para
Bir an önce
Alması gereklidir
Esrar,eroin,şırınga
Vermezlerse
Zarar verir etrafa.
Kumar oynayan
Çoluk çocuğunun
Verir rızık parasını
Evde ne varsa
Satar kumar için
Kazanacağım derken
Hep kaybeder.
Düşünmez ki
Kazanan olmamıştır
Bu güne kadar.
Zina yapan
Göz diker onun
Bunun namusuna
Alışmıştır bir kere
O nasıl, bu nasıl
Diye.
Ne küçük yaş
Ne evli dinler
Bu ister bayan
İsterse olur erkek
Hiç fark etmez
İkisi bir olmazsa
Olurmu zina.
Yalancı,sahtekar
Üç kağıtçı atar
Ona buna kazık
İsterse olsun
En yakını
Onun için
Fark etmez
Yüzüne tükürsen
Der yarabbi şükür.
Kimi yapar
Bunları gizli
Kimi ar damarı
Çatlamıştır yapar
Aşikar
Ne hayır gelir
Bu insanlardan
Kendilerine faydası
Yok ki..!
Gelsin vatana
Millete,ailesine
Hayır ve iyilik.
Akıl var, mantık var
Hepsi zararlı
Hem ekonomik
Hem sağlık
Hemde dine aykırı
Toplumda olmaz
Güven ve huzur
Ne yaparsan yap
Vaz geçiremezsin
Bu alışkanlıklardan
Gün gelir,gün geçer
İlerlemiştir yaşları
Olurlar yaptıklarına
Bin pişman,çünkü
Görmüşlerdir
Yaptıklarının zararlarını
Çeşit çeşit çıkmıştır
Her birinde kanser ve
Hastalıklar.
Dağılmıştır yuvalar
Kimi düşmüştür
Cezaevine kimi
Ölmüştür
Çekilmektedir hesaba.
Çekerler vicdan
Azabı, övünelecek
Bulamazlar kendilerine
Hiçbir zaman bir
Temiz mazi.
Yarası olan gocunur
Toplumda bilimsel
Yapılırsa anket
Çıkar doğruluğu.
Varsa aksini ispat
Eden,
Yazar el cevap.
Kıt zeka
Anlatamazsın
Doğruları
Kıt zekalıya
O hep anlar
Yanlış olup
İşine geleni
Hoşlanır da
Hoşlanır
Nefsine uymayı
Bilmez ki
Yaşadığı
Dünya fani
Kendisi fani
Kendisi gibi
Nice kıt zekalı
Olupda, kendini
Üstün zekalı
Görenler
Toprağın
Altında.
Anlayan leb
Demeden anlar
Leblebiyi de.
Kıt zekalıya
Anlatıncaya
Kadar, develer
Hendek atlar.
Kervan olup
Yoluna devam
Eder.
Kıt zekalı daha
Anlayacakta
Hendeği atlayıp
Kervana yetişecek
Bu neye benzer
Bilirmisin.
Ölme eşşeğim
Ölme bahara
Az kaldı
Hikayesine.
Kıt zekalı
Olmaz deve
Olur sonu
Bahara
Çıkmayan
Eşek.
Kurban,hac ve bayram
İslamın beş şartından
Biridir hac
Helâl yoldan kazanan
Zenginedir bu şart
Gel gelelim
Gidenlere bak
Kimi gider ticarete
Kimi dilenmeye
İstisnalar hariç
Kazancı haram
Yemiştir kul hakkı
Akrabası ve komşusu
İle küstür, kollamamış
Yardım etmemiştir
Kendisi.
Gider birkaç kez
Umre der, hac der
Günah dökmeye.
Allah bilir hac’ı
Kabulmüdür..?
Değilmidir bilemeyiz
Sadece biliriz
Çoktur haram kazanç
Vermemiştir doğru
Dürüst zekat.
Zaten üç sınıf
Gider hac’a
Birincisini yaradan
Çağırmıştır kabuldür
Hac’ı sağ salim
Gider döner.
Layık yaşar hacılığı
İkinci sınıfı da
Çağırmıştır efendisi
S.a.v vefat eder
Kalır orda dönemez
Geri.
Gel gelelim üçüncü
Sınıf a onları da
Şeytan çağırmıştır
Gider şeytan gibi
Kabul olmamıştır Hac’ı
Döner şeytanlığa
Devam eder.
Az çok anlarsın
Bu şeytan tipli
Hacıları etrafındadır
Sağına bak soluna
Görürsün her yerde.
Hac’a gidemeyende
Kutlar dini bayram
Diye; kurban bayramı
Hac a gidenden yoktur
Farkı.
O’da keser borç harç
Gösteriş için
Bir koç.
Veya girerler yedi kişi
Büyükbaş bir düveye
Keserler paylaşırlar
Kur’a çekerler
Yedi parça evlere
Başlarlar etin iyi
Tarafı ona gitti geldi
Bize düşmedi diye
Dağıtılmaya kıyılmaz
Kime verelim kime
Vermeyelim diye
Küstüğümüz komşuya
Niye verelim.
Bir iki yere verelim
Di firiz e atalım
Saklayalım,kavurma
Yapıp sene boyunca
Kendimiz aylarca.
Azar azar yiyelim.
Doğru dürüst
Hac’a kim gitti
Kim geldi.
Kim kurban kesti
Kim kesmedi
Kim bayram yaptı
Kim yapmadı
Bu işden bir şey
Anlayan varsa
Tadı ile tuzu ile
Yaşayan varsa
Gerçek manada
Helal kazançla
Hac’ı kabul ve
Makbul ola
Kubanı hakeza
Bayramı mübarek
Olsun diyerek
Mübarek ellerinden
Hep beraber
Saygı ile öpelim.
Dualarına amin
Diyelim.
Var ve hak
Var, var, var
Aklı selim
İnkar etmez
Varlığını
Doğmamış
Doğrulmamış
Eşi ve benzeri
Olmayan
Sorsan nedir
Diye.
Bir tek yaradan
Alemlerin rabbi
Olan.
Melekleri ile
Cinler alemi ile
İnsanoğlu ile
Canlı cansız
Bir çok varlıkları
İle
İspatı ortadadır
Şeksiz şüphesiz
Varlığı.
Bir Allah c.c.chu
İnanırsan amentuya
Yaparsın ibadeti
Zevk ve sefa ile
Çıkarsın miraca
Seyredersin
Onsekizbin
Ve birçok alemi
O zaman olursun
Ehli şuhut
Kalmaz artık
Bir kararın
Şek ve şüphen
Evham ve vesvesen
Dersin daim
Allahü ekber
Allahü ekber
Allahüekber
Yoktur başka
Bir ilah.
Elhamdülüllah ve
Süphan Allah c.c.hu
Şanühu.
Edersin rahat.
İnanmazsan
Devamlı yaparsın
Akıl mantık ile
Felsefe, çıkamazsın
İşin içinden, gün
Gelir, gün geçer
Kabul edersin
Bir gün var,var
Var demeye
Var olur dilinde
Hak hak diye.
Tezzekten terazi
Tezzekten terazi
Boktan gırami
Olur mu demeyesin
Sakın ha…!
Kim kullanır acep..?
Ne işe yarar..?
Ne tartılır bununla…?
Varmıdır böyle
Bir terazi dünyada
Gelebilir aklına.
Bak zamanında
Kim kullanmış
Bu teraziyi vede
Şimdi kimler
Kullanıyor
Gelecekte de
Kimler kullanacak
Şuayip a.s.kavmine
Medyen halkını
Uyardı.
Ey kavmim Allah’dan
Korkun vede ölçüyü
Tartıyı tam yapın.
Eksik yapmayın.
Kim dinler ki
Doğruyu kim
Takar ki elçiyi
Alırken fazla
Verirken eksik
Verdiler halka
Sonları ne mi oldu..?
Korkunç bir gök
Gürültüsü gibi
Bir ses ile yerin
Dibine batıp
Helâk oldular.
Bu Günde aynı
Bak etrafına
Kim terazi
Kullanıyor sa
Terazisi tezzek
Gıramide boksa
Tartıyorsa bir
Şeyler alıp
Veriyorsa
Allah dan da
Korkmuyorsa..!
İflası yakındır
Medyen gibi
Bir ses duyar
Bir gün aniden
Kalbinde veya
Ekonomide
Bir kıriz.
Kaza veya bela
Çeşit çeşit
Musibetle o’da
Gider yerin
Dibine, tıpkı
Geçmiş deki
Tarih gibi.
Günah kimde
Elinde vardı
Kur’an-ı kerim
Söylemişti
Göstermişti
Örnek.
Tartma eksik
Yapma haksızlık
Üstüne üstelik
Karun’u da
Vermişti örnek
Kim tutarsa
Eliyle aklıyla
Tezzekten terazi
Boktan gırami
Beklesin sonunu
Ne falcı,ne müneccim
Olmaya gerek var
Ol kendi kendine
Mütercim.
Bir’ i görmek
Alemlerin rabbini
Miraç da;
Bizzat gören bir
Efendimiz var
Selat ve selam
Üzerine olsun.
Birde s.a.v mi
Gören gözler var
Kıyamete kadar
Görenin silsilesini
Görenler var.
Yaşar ken gören
Ve görmeyen
Gözlerde fark var.
Aç kalp gözünü
Gör bak neler var.
Görmeyen göz
Görmez zan etme
Gönül gözü ile
Görür bu göz.
Gören gözde
Şaşmaz odak
Odaklanmıştır
Zamansız ve
Mekansız olan
Bir tek’i
Bir de görmeye.
Görmeyen göze
Göz deme kördür
O göz.
Aradığını bulursun
Sen ki akıllı
Bir varlıksın
Yoktur aklından
Şüphe.
Önce kendini
Tanı, sonra
Aradığını sor
Ve bul.
Karakterin
Şahsiyetin
İsteklerin
Huyların
Nedir senin.
Sen evet sen
Dünyanın
Neresinde
Olursan ol
Ne aradığını
Bilirsen bulursun
Kendin gibileri,
Sen.
İster meyhanede
İster kumarhanede
İster kilisede
İster Havrada
İsterse camide
İstediğin tipde de
Bulursun kendin
Gibileri ama az
Ama çok bulursun.
Onlarda bulmuştur
Seni sevinçleri
Artmıştır bin kat.
Yalnız şu
Halk sözünü
Unutma
Bok boku
Bulurmuş
Kenef yolunda.
Koyulmuştur su
Kendi yoluna.
Ta ki yolun
Sonunu görene
Kadar.
Kim aradığı
Yolun sonunda
Ne gördü acaba.
Bir Allah bir de
Arayıpda bulan
Bilir.
Bir yolun sonuna
Varana rastladım
Sonunda bulmuş
Rabbini.
Sen,ben,o
Biz siz,onlar
Ne bulacağız
Yolumuzun
Sonunda..?
Yol
Vardır çeşit,
Çeşit yol
Ve yollar.
Her insan gider
Kendi karakter
Ve mizacına
Uygun bir yola.
Vardır bir yol,
Ki düzdür.
Düz karakterli
İnsan ister.
Eğri yamuk
İnsan istemez.
İsterse bir adam
Olsun, yeter ki
Düz olsun.
Tali yollara
Sapıp ne sağa,
Ne sola, gönlü
Meyil versede
Çıksada karşısına
Şeytan ve
Şeytanlaşmış
İnsanlar.
Şaşmasın bu
Düz yolda
Kaza yapmasın
Önüne çıkan
Engelleri bir, bir
Sabırla, azimle
Akıl ve mantıkla
Aşmasını bilsin.
Merak mı ettin
Bu düz yolu
Tamamen
Kişinin kendi
Karakter yolu.
Dürüst,namuslu
Emin,inançlı ve
İmanlı insan ın
Yüdüğü yola
Denir düz yol
Adı düz, soyadı
Tasavvuf
Örnek mi istersin
Yunus tabduk
Emrenin ocağına
Getirmezdi eğri
Odun.
Bu yolun sonu
Çıkarır insanı
Selamete ve
Vardırır sağ
Selim yaradan’a
Keşfettim kâlp’den
Yaşamımın bir
Anında buldum
Bindokuzyüz
Seksen üç yılında.
Şimdiye kadar
Benden saklanmış
Gibi;
Görünce dedi bana
Buraya gelmiş bir
İnsanoğlu.
Kafamın içinden
Çıktı aniden bir
Şimşek karşımda
Duran meczup
Allah c.c.hu nun
Dostu bir veli idi.
Berzahta tanışmışız
Meğer,işte geldi
Çattı dünyadaki
Zaman,mekan ve
Saat ,oldum mu
Ben ona,o bana
Aşık.
O gün, bu gündür
Aydınlanırım
Onun nuru ile
Kutlu yolumda
Amma cezbe ile
Amma süluk
Nice çektim
Kırk gün, gece
Ve gündüz çile.
Çıktım mı..?
Halvet den
Demlenmiş
Durulmuş
Tortuları
Çökmüş Dibe.
Ezelde
Bir hakiki talip
Olmuşum haberim
Yokmuş meğer.
Baş, göz eğildi
Kâlp ve ayak
Ucuna.
Temizlendi
Kötü zanlar
Hayaller ve
Düşünceler.
Kalmadı ne
Evham nede
Vesveseleler.
Bağladı beni
Silsile denen
Yola.
Dedi gir bak
Bağa çeşit, çeşit
Olgun nice Allah
Dostu veli
Sende ol bir veli
Talip olanı çevirmem
Hiçbir zaman
İkram ederim
Cömertçe bana
Verilen bağdan
Sahi unuttum
Söyliyeyim
Adını sanını
Mehmet Ali
Yeşilova
Efendi idi
Keşfettiğim.
Şeref duyarım
Namsız yanını
Halkın gözünde
Deli idi.
Hakkın nazarında
Gizli bir veli
Gizledi kendini
Halk’dan cahit
Keşfetti kâlp’den.
Okurum, okurum
Günde beş vakitte
Namazımda
Hz.Adem’den
Kıyamete kadar
Gelmiş geçmiş
Ve gelecek
Cümle Allah’ın
Razı olduğu
Kullara birer
Fatiha.
Sizde okuyun
Amin diyelim
Topluca.
Apartman ve ahır
Ahırda vardır
Bir kapı,iki
Küçük pencere
İçinde büyükbaş
Ve küçükbaş
Hayvan.
Sabah çıkarlar
İtiş kakış.
Akşam girerler
Yine itiş kakış.
İnek tezek’ini
Düşünmeden
Lap diye bırakır
Ortaya salar
Bir koku.
Yoktur kendine
Has bir tuvalet
Yoktur böyle
Bir Lüxlük
Hayvan Aleminde.
Eşşek bağırır
Olur olmaz bir
Saatte ai, ai, ai
Diye düşünmez
istirahatdekileri
At tepinir durduk
Yerde.
Kaçırır uyku.
Koyun sesiz
Sedasız bir yerde
Yatar kimseyi
Rahatsız etmeden.
Sivrisinek konar
Bir ona bir buna
Sabaha kadar
Kan emer rahatlık
Vermez istirahat
Eden ahıra.
Ne kadar ahırda
Hayvan varsa
O kadar vardır
Özellik ve huy.
Düşünmeden
Rahatsız ederler
Birbirlerini
Gece, gündüz.
Evet unutmadım
İnsanların topluca
Yaşadıkları yeri
Apartmanları
Teşbihte hata
Olmazmış
İlkesi ile
İrtibat kurdum
Ne fark var
Apartmanda
Yaşayan insanların
Huyu ve karakteri
Görgüsü davranışı
Her biri benzer
Bir hayvan huyuna.
Bak sosyolojik
Olarak gözlemle
Bir ahırdakine
Bir de;
Apartmandaki
İnsana, görürsün
O zaman
Her birinin
Bir benzeri
Olduğunu.
Kimi ineğe,
Kimi eşşeğe
Kimi katır’ a
Kimi sivrisineğe
Kimi de koyuna
Anlarsın sen
O zaman hangi
Tipler var
Apartmanın’da
Sakın çobanlık
Yapayım diye
Olma insanlara
Yönetici.
Dağdakileri
Götürür getirirsin
Anlarlar dilini
Apartmandakiler
Ne anlarlar
Senin dilini
Nede sen anlarsın
Onların dilini.
Yırtıcı yabani
Hayvanlar gibi
Çıkar kavğa
Hiçbir zaman
Olmazlar
Aklı selim
İnsan gibi.
Maske
Ben, ben isem
Sen, sen isen
O ,o ise
Biz, biz isek
Siz, siz iseniz
Onlar, onlar ise
Mesele yok.
Yok
Tersi ise
Ne sen,ne ben
Ne o,
Ne biz,ne siz
Nede onlar
Göründükleri
Gibi değiller
İndirsinler
Maskelerini
Çıksın ortaya
Her şeyi ile
Gündüz gibi.
29 Ekim 1923
Yaradan yarattığı
Zaman insanı.
Melekler dediler
Ya rabbi onlar
Yer yüzünde kan
Dökerler.
Biz seni hakkı
İle tenzih ve
Takdis
Etmiyormuyuz ki
Yaratacaksın insanı.
Rabbimiz siz
Benim bildiklerimi
Bilemezsiniz niçin
Yarattığımı.
Yaratdı verdi bir
İsim Adem a.s.
Babamız.
Oldu eşrefi
Mahluk.
Yanına bir eş
Sıkılmasın diye
Adını koymuş
Havva annemiz
Diye.
Gel zaman git
Zaman olmuş
Kardeşler
Ne yazık ki
İki kardeş Habil
Ve kabil döktü
Yeryüzüne ilk
Kardeş ve insanlık
Kanını.
İşte o gün
Bu gündür dökerler
İnsanoğlu kan
Kıyamete kadarda
Sürecektir hiç
Şüphen olmasın.
Her an.
İşte 29 ekim 1923 de
Durulmuş olan
Kan üzerine
Kurulan bir
Cumhuriyet
Bayramı.
Cumhuriyet demek
Bir rejim türü demek
Bir idare edilenler
Birde idare edenler
Olur ulus kendini
İdame eder.
Çok patili sistem
Şartıdır cumhuriyetin
Bak partilere kimler
Aday oluyor veya
Hangi tipler.
Bak milleti kimler
İdare ediyor nasıl
Şahsiyetler.
Cumhuriyet ne zaman
Cumhuriyet olur
İdare edenlerle
Edilenler eşrefi
Mahluk olduklarının
Bilincine varınca.
Olur o zaman
Cumhuriyet
Hangi rejim ve
Yönetim olursa
Olsun içinde
Vardır insaoğlu.
Hiç fark etmez
Yönetimin adı
Ha padişahlık
Ha krallık
Ha kominizim
Ha şeriat
Ha sosyalizim
Ha kapitalizim
Ha feodal
Ha şu,ha bu
Ne fark eder.
Eşrefi mahluk
Seviyesine
Çıkmadıkça
İdare edenlerle
İdare edilenler.
Olmaz onun
Adı
Cumhuriyet.
Anlarsanız
Biliniz kıymet
Sonunda öğrendim
Yazdım,çizdim
Konuştum
Aydınlattım
Savundum
Düşmanlara
Karşı.
Halkımı
Milletimi
Dinimi
Bayrağımı
Vatanımı
Ne kadar
Kutsalımız
Varsa;
Savundum.
Savundum
Canım pahasına
Gözüm kara
Anlayan anladı
Beni.
Anlamayan
Çıktı karşıma
Düşman gibi.
Oldu bana
Bir dış
Bir iç
Düşman
Bir ken oldu
İki düşman
Anlayanlar
Bıraktılar
Yalnız beni
Öğrendim
Kimseye
Güvenmeden
Savunmayı
Ve.
Mücadeleyi.
ÇİLE
Ne bilmekle
Ne yazmakla
Ne düşünmekle
Ne imrenmekle
Ne konuşmakla
Ne dinlemekle
Ne onunla
Ne bununla
Sorudan gitmez
Öte.
İlle yaşamak
İlle’de yaşamak
Bilgilisin amma
Bilemezsin
Öte yandan.
Bizzat orda
Şuhut olmak
Olmak,olmak
Hakiki bir
İnsan olup
Çıkmak
Halvet ve
Çileden.
Rahatlamak
Ve huzurla
Yaşamaktır
Kalan günleri.
Kürre-i arz
Kürre-i arz’a
Sığmaz oldum
Ruhum ve
Bedenim ile
Terki diyar
Etmem lazım.
Çıkmaz ise
Bedenim
Ruhumla
Tay-ı mekan
Etmem lazım.
Zor
Hayatı zorlaştıran
Düşünceleri meşgul
Eden.
Yüreğe sıkıntı
Veren.
Dert üstüne
Tuz, biber olan
Dünyayı insana
Zehir eden.
Ne varsa
Çok zor,çok.
Parçalanmış
Ailenin,
Çocuğu olmak
Üvey annenin
Babanın eline
Düşmek.
Doğuştan
Kel,kör,topal
Talihsiz olmak
Evlat acısına
Şahit olmak
İflas etmek
İntihar etmek
Mutsuz bir
Evlilik yaşamak
Her canlıda
Vardır bir veya
Birkaç zorluk
Allah dan
Gelene eyvallah
Da.
Kulların sebep
Olduğu zorluğa
Sebep olanlara
Lânet ola.
Aradığım o sen değilsin
Aradığımı biliyorum
Sende biliyorsun
Arandığını.
Bulduklarımın
Hiçbiri sen değilsin
Amma hepside
Sana ait parçalar
Parçaları,birleştire
Birleştire, sana
Gelmek istiyorum
Bulduklarım senin
Sadece gölgelerin
Güneş batınca
Kaybolan karanlıkda
Yok olan.
Sen, o değilsin batan.
Aradığım yerde sen
Yoksun,
Aradığım her yerde
Aslında sen varsın
Kendini gösteriyorsun
Başka başka hallerde
Gösterdiklerin fani
Ben fani,fakat
Aradığım baki.
Kanmam hiçbir zaman
Gördüklerim içinde
Hem varsın,hem yok
Aradığım sen
O değilsin.sadece
Bildiğim o kadar.
Ölmeyen ruhumla
Bulmalıyım ki seni
Seninle bir olam
O zaman anlarım
Aradığım o sensin
Sen.
Senden başka
Yoktur ilah
Diye, diye
Sende yok olam.
Benim varlığım
Varlık değil ki
Sensiz.
Sen olmadan
Ben olam.
Göç
Bu göç
Ne kuş göçüne
Ne öteki aleme
Bir göç…!
Bu öyle bir göç ki
Göz göre, göre
Ahlaki erozyona
Uğramaya giden
Bir göç.
Amma bilerek
Amma bilmeyerek
Şartlar mı dersiniz
Ekonomik mi
Dersiniz, ne derseniz
Deyiniz sonucu
Vahim olan acı
Hikayelerle dolu
Bir göç.
Örnek mi istersin
Almanya ya
Çalışmaya giden
Birinci nesil in
İkinci,üçüncü
Kuşağının
Uğradığı erozyon.
Malumdur herkesce.
Anadolunun
İstanbul ‘a taşı
Toprağı altın
Diye gelen büyük
Bir göç dalgası ki
İstanbul’un ne
Dağı, ne taşı altın
Dışı gelmeyeni
İçi geleni yakar
Aile kavramı
Oldu avrupai
Aile reisi,
Evin hanımı
Evin küçük beyi
Evin küçük
Hanımefendisi
Gelini,damadı
Geçim sıkıntısından
Her biri, bir işde
Hepsi kendi
Havasında
Bütün aile çalışır
Bitmez sıkıntı
Çıkılır kat,kat
Gecekondu da
Aparman.
Verilir kiraya
Ne düzlüğe çıkılır
Ne refaha.
Kız evlenir boşanır
Çocuğu ile baba
Evine sığınır.
Oğlan boşanır
Gider dostu ile
Yaşar.
Anne baba ayrılır
Ayrı yaşar.
Apartmanlar
Üst üstte olur
Yığma gece kondu
Dönülmez bir yola
Girilmiştir bu
Göç sonu.
Gelmek isteyenlere
Duyurulur
Sakın ha
Kalın kaldığınız
Yerde bir kuru
Ekmek yiyiniz
Çoluk çocuğunuz
Aileniz uğramasın
Göç sonucu
Erozyana.
İnanmazsan sor
Tanıdıklara.
Daha da olmazsa
Gelde bak iki
Gözünle şahit ol
Dışı kalaylı
İçi alaylı
Kendi aç kuyruğu
Dik tutanlarla
Karşılaş ne elde
Ne avuçda var
Bereket denen
Yoktur tüketim
Toplumunda.
Az ve helal
Kazançda vardır
Ne varsa.
Aklını başına topla.
Sen sen ol
Göçünü ahirete
Sakla.
Yerinde sayma
Alemlerin rabbi
Bir de, kabul et
Allahu ekber de
Nakşet aklına,
Fikrine, ruhuna
Yerinde sayma
Durma geç.
Amentuya iman
Et.
Yerine getir titiz
Rahat et.
Yerinde sayma
Durma geç.
Farzlar,sünnetler
Derken;
Nafilelere özen
Göster.
Şüphelileri terk
Et.
Yerinde sayma
Durma geç.
Bunların üstüne
Gir tasavvuf
Dairesine seç
Kendine hakiki
Bir mürşidi kamil
Ol tabi.
Edeple devam et
Yoluna.
Yerinde sayma
Durma geç.
Bakma sen
Topluma yerinde
Sayar, patanaj
Yapar, bir ileri
İki geri gider
Halâ geçemez
Allah birden
Amentuya
Ne sıra gelir
Farz’a, ne sünnete
Nede nafileye
Hiç sıra gelmez
Tasavvuf
Terbiyesine
Sen uyma
Kaale alma
Güruhu sen,
Sen ol,
Durma geç
Yerinde saymadan
Yüksel, yüksel
Ruhunla sen
Çık.
Yaradan’a
Kıyamda dur
Miraca.
Hamd,sena
Hayret et
Seyret
Alemi cihanı
Kendinden geç.
Evham ve vesvese
Ayet var, bu konuda
İnsanların gögüslerine
Kötü şeyler fısıldayan
O sinsi vesvesecinin
Şerrinden;
Sığın ,sığın Allah ‘a
Vesvese veren
Şeytan ve cinlerden
Olduğu gibi olur
İnsanlardan.
Çarşıda, pazarda
Namazda niyazda
Her an, her yerde
Aklı meşgul eder
Evham ve vesvese
Çek, la havle vela
Kuvvete illa billahül
Aliyyül azim.
Çek euzu besmele
Oku felak ve nas
Peşpeşe ard ,arda
Oku ,oku bıkmadan
Usanmadan.
Tâ ki seni terk
Edene kadar.
Psikolojik hastalık
Yapar insanda
Teşhisi koyamaz
Tabip bilmez ise
Evham ve vesvese
Diye.
Halk arasında
Olursun huzursuz
Araştırma yap
Dini kitaplarda
Evham ve vesveseye
Sebep olan
Davranışlardan
Uzak dur ve
Uzak tut sevdiklerini
Gezme abdestsiz
Ve besmelesiz
Her an.
Kurtul bu hastalıkdan
Huzur bul.
Nazar
Haktır nazar
Deveyi kor kazana
İnsanı da kabre
Kaderi az kaldı ki
Geçe.
Bazen bir bakıştır
Nazar.
Bazen iç haset
Bazen dış haset
Bazende dildir
Düşersin dile.
Çeşit çeşittir
Nazar.
İndi ayet sevgili
Efefendimiz s.a.v.me
Mealen,
Az kalsın seni
Bakışları ile
Etkileyeceklerdi
Sonra da dönüp
Mecnun oldu
Diye alay
Edeceklerdi.
Diye.
Cebrail kendine
Ulaştırdığı nazar
Ayetini okuyunca
Nazarcının nazarı
Kendine isabet
Edince, şaşırdılar
Kafirler başa
Çıkamadık yine
Diye.
Sen,sen ol
Kendini aileni
Çoluk çocuğunu
Sevenlerini
Sevdiklerini
Daima koru
Kem gözlerden
Oku felak ve nas’ı
Nazar ayetini.
Vein yekadüllezineyi
Üfür üzerine
Etrafına, çoluk
Çocuğuna
Koru kendini
Maşallah
Barekellah
Demiyen dilden
Kıskanç,haset
Kem gözden
Uzak dur tanı
Ve şifa bul.
Fark yok ki..!
Karakterde
Huyda fark
Yok ki…!
Aynı karakterde
Olanın
Biri ibadethanede
Biri meyhanede
Biri bilmem
Nerede…?
Sadece mekanları
Ayrı.
Örnek mi istedin.
Biri içki içer
Günah.
Diğeri zekat
Vermez günah.
Biri yere tükürür
Diğeri siğara
İzmariti atar
İbadethaneye
Giden cömert
Meyhaneye
Giden cömert
İkisinde de var
Gizli günah.
Misal.
Çoğalt misalleri
Kendince
Bu gibi farklar
Din,dil,ırk,
İdeoloji,hiç fark
Etmez
Her yerde
Aynı karakterde
Aynı huyda ki
İnsanı görürsün
İnanmaz isen
İncele bak
Önünde
Bulursun.
Mevsim ve insan
Toprağa atılan
Tohumla,
Rahme atılan
Bir insan
Nutfesinin
Tohum arasında
Ne fark var.
İlkbaharda çıkan
Yeşilliklerle
Doğan bebeğin
Ne farkı var.
Dikilen ağaçların
Filiz denen dönemi
Çocuklukla
Gençlikle
Ne farkı var
Yaz mı
Yetişip meyve
Veren ağacın
Olgun yaşdaki
İnsanın evlenip
Tekrar çocuğunun
Olmasından
Ne farkı var.
Sonbahar mı
Yaşlanmaya
Namzet insandan
Ne farkı var
Kış dersen
Ölümden ne farkı
Var,
Üzeri karla örtülü
Toprağın altında
Ölü yatanın ne
Farkı var.
İnsanoğlu yaşamını
Mevsimlerle beraber
Yaşar ve beraber
İdame eder, farkında
Olmadan.
Sor kendine acaba
Hangi mevsimi
Yaşıyorum diye.
Kızma
Kızma,kızma
Karşındakine
Başına geleni
Düşün;
Ben nerede;
Hata ve iyilik
Yaptım diye.
İyilikden maraz
Doğar demiş
Atalarımız.
Hata’da kendi
Günahlarımız
Yüzündenmiş
Der;
Yüce Rabbimiz.
Kızma,kızma
Elinle yaptın
Hem hata
Hem iyilik
Çekiyorsun
Bu gün
Nankörlük.
Kendine kız
Ben nerede
Hata ve iyilik
Yaptım diye.
Örnek mi
Zekat,sadaka
Vermezsen
Gider malın
İflas edersin
Bir gün.
Tecrübesiz
İken gençliğine
Güverek
Dinlemezsen
Büyük sözü
Hata yapacağın
Başdan belli idi
Şimdi hakkın
Yok kızmaya
Dönsen başa
Nasıl davranırdın
Kılı kırk yarmak
İçin.
Dinlerdin ayet
Ve hadis sözü.
Vede atasözü.
Ne hata yapardın
Nede nanköre
İyilik.
Nede bugün
Kızardın kendi
Kendine.
Geçmişe mazi de
Öldür ve toprağa
Göm ,oku üstüne
Bir Fatiha.
Birde üstüne iç
Bir bardak soğuk
Su.
Geçmiş olsun de
Kendi kendine
Kendi düşen
Ağlamaz misali.
Zararın neresinden
Dönersen kâr,
Kalan Ömründe
Bu tecrübenle
Yapma hata
Ve nanköre iyilik
Rahat ve huzurlu
Yaşa, keyfine bak.
Olursun ünlü şair
Yazarsın
Binlerce şiir
Tutar bir şiir
Olursun ünlü
Bir şair.
Kim tutar
Seni Şair
Yazarsın
Bu sefer
Binlerce
Şiir.
Kader ve akıl
Kader mi aklı
Yönlendirir.
Akıl mı kaderi
Yönlendirir.
Kimi der, kader
Kimi der, akıl
Yani irade-i
Cüziye.
Kimi de, ikisi de
Ortak çalışır.
Der yani
Fifti fifti.
Üç insan,
Üç farklı bakış
Bunlardan farkl |
|
